Towarzysze i towarzyszki - zwracam się do was, towarzysze i towarzyszki, a
przecież kolejność ta, najpierw "towarzysze", a potem "towarzyszki", to
wyraz obrzydliwie patriarchalnego patrzenia na świat, bo niby dlaczego
towarzysze pierwsi, uprzywilejowani, czy co?

Ale i z drugiej strony dylemat się czai, czy można odwrotnie: towarzyszki i
towarzysze, bo dlaczego akurat panie przodem? Przecież to takie żenująco
polskie. A zatem - towarzysze wszystkich płci, tak będzie najrówniej.

Czas odpowiedzieć sobie na kilka palących pytań, jak to np., czy żałoba
narodowa powinna być narodowa, czy raczej ogólnopolska, a może najlepiej,
żeby jej wcale nie było, bo się za bardzo kojarzy ze śmiercią, a ta z kolei
jako sprawa ostateczna zbyt często pozostaje w gestii Kościoła?

Wypasiony na naszych datkach kler, a jeśli nawet nie naszych, to osób z
naszych, towarzysze, rodzin, bo rodziny się, towarzysze, nie wybiera,
zbytnio się już panoszy na tych terenach, by rzucać mu na pożarcie dodatkowe
dwa dni refleksji o sprawach ostatecznych. Na to zgody nie ma.

Weźmy sobie do serca wyniki akcji przeprowadzonej przez organ z Czerskiej,
wiecie, towarzysze, który organ mam na myśli. Nie ma zgody, by z żołnierzy
wyklętych robiono bohaterów, skoro były to wyłącznie karły reakcji nie
chcące wyrzec się polskości.

Nastał czas, byśmy wykorzystując słuszną likwidację edukacji historycznej na
rzecz lekcji przystosowania do życia w homorodzinie, zaproponowali Polakom
lepszą edukację.

Od nowego roku szkolnego historii Polski nie zaczynajmy od 966 r., bo
chrzciny to nie jest żadne święto państwowe, bitwa pod Cedynią też się nie
nadaje z powodu akcentów antyniemieckich.

Więcej
http://www.uwazamrze.pl/artykul/811005,836109-Towarzysze-wszystkich-plci.html

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.