Niemieckie Biuro Wywiadowcze
w sprawie składu Komitetu Wykonawczego Sowietów:
12 stycznia 1918 r.

Do Komisarza Spraw Zagranicznych

Na polecenie miejscowego oddziału Niemieckiego Sztabu Generalnego, oddział
wykonawczy podał nazwiska i charakterystyki głównych kandydatów do
ponownego wyboru na członków do Centralnego Komitetu Wykonawczego. Sztab
Generalny poleca nam domagać się ponownego wyboru następujących osób:
Trocki, Lenin, Zinowiew, Kamieniew, Joffe, Swierdłow, Łunaczarski,
Kołłontaj, Fabricius, Martow, Stiekłow, Goldman, Frunze, Lander, Milk,
Preobrażeński, Sollers, Studer, Goldberg, Afanasow, Wołodarski,
Raskolnikow, Stuchka, Peters i Neubut. Proszę poinformować przewodniczącego
Rady, o życzeniu Sztabu Generalnego.

Naczelnik Biura: Agasfer (pseudonim mjr Luberta)   Adiutant: Heinrich.

Bank Rzeszy nr 2 (bardzo poufne!)
8 stycznia 1918 r.
Do Komisarza Ludowego Spraw Zagranicznych

Otrzymałem dzisiaj wiadomość ze Sztokholmu, że przesłano 50 milionów rubli
w złocie do dyspozycji przedstawicieli Komisarzy Ludowych. Kredytu tego
udzielono rządowi rosyjskiemu w tym celu, by pokryć koszty utrzymania
Czerwonych Gwardii i agitatorów w kraju. Rząd cesarski uważa za rzecz
odpowiednią przypomnienie Radzie Komisarzy Ludowych, konieczność wzmożenia
jej propagandy w kraju, gdyż wrogie dla obecnego rządu stanowisko w
południowej Rosji i Syberii, niepokoi rząd cesarski. Jest bardzo ważnym, by
wszędzie wysyłać doświadczonych ludzi w celu umocnienia jednolitego rządu.
Przedstawiciel Banku Rzeszy:  G. von Schanz

Prawdziwy przebieg ,,Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej" ? Nie wiemy dokładnie, kiedy Lenin przekradł się do Piotrogrodu, chyba gdzieś
w pierwszej połowie października. Żył nadal w ukryciu, w dzielnicy
Wyborskiej. Ujawnił się na dwa dni przed przewrotem. ,,Sytuacja jest jasna:
albo dyktatura Korniłowa, albo dyktatura proletariatu i najuboższych warstw
chłopstwa" - dowodził gniewnie 26 października na zebraniu KC, zrywając ze
złości z głowy maskującą go perukę.

Tymczasem Bolszewicy pod hasłem obrony demokracji, na pozór pragnąc chronić
rząd, w oparciu o wspomnianych osobników uzupełnionych o przedstawicieli
także innych mniejszości narodowych, zwolnionych jeńców niemieckich,
najbardziej zdemoralizowanych żołnierzy i marynarzy oraz pospolitych
przestępców utworzyli Gwardię Czerwoną. Owe zbroje formacje od początku
swego istnienia stosując bandycki proceder dawały się mocno we znaki
rosyjskiej ludności stolicy , bezkarnie rabując, gwałcąc i mordując w dzień
i w nocy. [16]
Ówczesne nastroje w Piotrogrodzie były skrajnie rozgorączkowane dzięki
bolszewickiej spreparowanej przez Trockiego bandyckiej retoryce: ,,Masz,
burżuju, dwa płaszcze? Oddaj jeden marznącemu na froncie żołnierzowi! Masz
ciepłe buty? Siedź w domu, twoich butów potrzebuje robotnik. "Straszliwa
bieda, listopadowy chłód i głód sprawiały, że słuchające go zahipnotyzowane
tłumy podnosiły w ekstazie ręce do góry i przysięgały bronić sprawy
robotników i chłopów." Tak rodziła się ,,proletariacka sprawiedliwość"
niszcząca narodową solidarność Rosjan wobec nowych uzurpatorów: zabrać bez
odszkodowania tym, którzy mają, pod pretekstem, aby rzekomo potem oddać
tym, którzy tego nie mają.
W tych dniach ogłoszono zwołanie II Zjazdu Rad, ale Lenina już nie
interesowało, czy bolszewicy będą mieć na tym zjeździe przewagę. ,,Trzeba
zagarnąć władzę" - powtarzał- ,,a o zjeździe pogadamy potem" - cytuje jego
słowa Pipes. Wielu nadal było przeciw puczowi: Mojsiej Uricki twierdził, że
40 tys. karabinów w rękach Czerwonej Gwardii nie wystarczy. Nadal przeciwni
rewolcie byli też Kamieniew i Zinowjew.
Taktyka Lenina polegała na sprowokowaniu rządu, oskarżeniu go o wywołanie
ruchu mas i tym wiarygodniejszego przejęcia władzy. I to mu się udało
głównie dzięki niezwykle pasywnej, iście kolaboracyjnej wobec bolszewików
postawie premiera rządu tymczasowego Adlera-Kierenskiego.
Rosyjski Rząd Tymczasowy jako wspólnik bolszewików

Na początku marca 1917 roku rosyjski Rząd Tymczasowy Kiereńskiego - Adlera
kazał zwolnić z internowania na Syberii, Stalina i Kamieniewa-Rosenfelda.
Przybyli oni do Petersburga 12 marca , Lenin - 3 kwietnia ze Szwajcarii
przez Niemcy, zaś Trocki z uwagi na czasowe internowanie w kanadyjskim
Halifax, na początku maja ([3] str. 96). Nie było to przypadkowe, gdyż
jedną z pierwszych decyzji Rządu Tymczasowego było zezwolenie na powrót z
zesłania wszystkich więźniów politycznych z Syberii i wygnańców z
zagranicy. To z pozoru dziwne działanie rządu Kiereńskiego - Adlera
wynikało najprawdopodobniej z tego, że realizował on jedynie powierzone mu
wcześniej zadanie, polegające na doprowadzeniu Rosji do stanu rewolucyjnego
wrzenia. Wedle opinii Grigorija Aronsona rewolucja lutowa w Rosji była
bowiem dziełem rosyjskich lóż masońskich afiliowanych do ,,Wielkiego Wschodu
Francji", co po latach potwierdził również sam Kiereński. Co więcej zdaniem
Aronsona wszyscy członkowie Rządu Tymczasowego byli masonami ([9] str. 6).
W wyniku tej tragicznej w skutkach dla Rosji decyzji, z Syberii sprowadzono
80 000 ludzi, zaś ze Szwajcarii, Francji, Skandynawii, USA, Argentyny i
innych krajów dalsze 10 000. W sumie w okresie od  kwietnia do lipca 1917
r. przybyło do Rosji, głównie Piotrogrodu 90 000 bolszewickich bojówkarzy i
najemników. Jak pisze Frank L. Britton ([8] str. 43): ,,Te 90 000 uchodźców
stanowiło serce zbliżającej się bolszewickiej rewolucji. Prawie wszyscy
byli zawodowymi rewolucjonistami i z nielicznymi wyjątkami byli również
Żydami. Stalin Swierdłow i Zinowiew byli między zesłańcami z Syberii,
Lenin, Martow, Radek i Kamieniew powrócili ze Szwajcarii. Trocki powrócił z
setką swoich żydowskich współbraci z East Side'u w Nowym Jorku."  Wszyscy
oni byli przyszłą kadrą drugiej rewolucji, a raczej nazywając rzecz po
imieniu - agenturalnego przewrotu.
Tak więc dzięki różnym zakulisowym działaniom, niemal w jednym czasie różne
grupy zawodowych najemników- rewolucjonistów zostały przerzucone do
Petersburga celem rozpoczęcia i pokierowania przebiegiem wcześniej
zaplanowanej, (jak się okaże, nie tylko) przez Niemiecki Sztab Generalny
rewolucji. [17]
Także przebieg dalszych wydarzeń roku 1917 wskazuje na w najlepszym wypadku
skandaliczną, o ile nawet nie celową ,,nieudolność" Kiereńskiego- Adlera i
jego ludzi.
I tak np. Premier rządu rosyjskiego Adler vel Kierenski18 września skasował
Departament Kontrwywiadu Politycznego, co odcięło funkcjonariuszy jego
rządu skutecznie od wiedzy o planach bolszewików [16].

Z kolei, kiedy w lipcu 1917, po nieudanej próbie przewrotu w stolicy,
stłumionej przez Kozaków, wyszły na jaw pierwsze świadectwa współpracy
Lenina i jego towarzyszy z nieprzyjacielem, pozwolono zbiec Leninowi, a z
resztą bolszewickiego KC cackano się jak z królewiczami. A przecież, w
czasie wojny za współdziałanie z wrogiem nawet w najbardziej cywilizowanych
krajach jest tylko jedna kara- kara śmierci! [16].
W rzeczywistości pucz zaczął się pięć dni wcześniej niż zmitologizowany
później szturm 6 listopada na Pałac Zimowy i przybrał rzeczywiście
charakter zorganizowanego zbrojnego dywersyjnego działania. Najpierw
czerwonogwardyjscy najemnicy poprzecinali łącza telegraficzne i
telefoniczne rządu ze sztabem wojskowym. Następnie utworzony Komitet
Wojskowo-Rewolucyjny, zdominowany przez Żydów-bolszewików, przejmował i
podporządkował sobie bez oporu wszelkie instytucje rządowe i budynki.
Bolszewickie oddziały zajmowały strategiczne punkty bez jednego wystrzału.
Nie było to trudne: Z owych dalszych  jakby celowych ,,zaniedbań" rządu
Adlera - Kiereńskiego można by utkać cały dywan nonsensów. Ośrodki władzy
nie miały nawet ochrony i straży: do Sztabu Armii w Pałacu Inżynierskim
bolszewicy po prostu weszli i zajęli miejsca, natomiast ci, co siedzieli,
wstali i wyszli - jak pisze Pipes: Sztab nie miał nawet warty, z ulicy
wchodził kto chciał. Rozpuszczonych przez Rząd Tymczasowy 15 tys. Wojskowych  rosyjskiego
garnizonu w Piotrogrodzie pozostawało bez żadnego przydziału, nie zdając
sobie nawet sprawy z tego, co się dzieje, a siły młodzieży junkierskiej i
żołnierek z kobiecego batalionu chroniące siedzibę rządu w Pałacu Zimowym,
były dalece niewystarczające. Dla jego ochrony nie ściągnięto nawet
ówczesnej wuderwaffe-karabinów maszynowych.[20]
Skutkiem tych dziwacznych ,,zaniedbań" Adlera - Kiereńskiego, w czasie
dokonywanego zamachu stanu naprzeciw kilkutysięcznej grupie marynarzy
kronsztadzkich i czerwonogwardzistów do obrony siedziby rządu - Pałacu
Zimowego - stanęła jedynie 140-osobowa grupa ochotniczek Batalionu
kobiecego, oraz junkrów (kilkunastoletnich elewów).[20]

 Zresztą, tak też się jakoś dziwnie złożyło, że w przeddzień tzw. szturmu
na Pałac Zimowy Adler vel Kiereński po prostu opuścił swój rząd i czmychnął
samochodem wypożyczonym z ambasady amerykańskiej !

Słynny według już później spreparowanej żydobolszewickiej legendy szturm z
6 na 7 listopada 1917 r. na Pałac Zimowy został okrzyczany datą rozpoczęcia
,,Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej".
W dniu 6 listopada w rękach rządu pozostał już tylko Pałac Zimowy. Tego
dnia  usiłowało zdobyć 5000 czerwonogwardzistów i marynarzy kronsztadzkich.
Szturm od razu się załamał, gdy wreszcie napotkali jakikolwiek
zorganizowany zbrojny opór natrafiając na karabinowy ostrzał junkrów i
żołnierek Kobiecego batalionu. O 18.30 Komitet Wojskowo-Rewolucyjny dał
więc rządowi ultimatum: albo Pałac Zimowy zostanie ostrzelany przez
krążownik ,,Aurora" i z Twierdzy Pietropawłowskiej, albo się podda. Nie
wszyscy ministrowie nie chcieli się poddać: póki co spodziewali się
odsieczy Kozaków i Kiereńskiego. Zapadał zmrok,  ale odsiecz dla rządu
nadal nie nadciągała. Przekupieni niemieckim złotem Kozacy odeszli spod
Carskiego Sioła, a Kiereński wcześniej zdezerterował uchodząc z
Piotrogrodu. W całej bezkresnej niemal Rosji tylko 140 -osobowa grupa
ochotniczek Batalionu Śmierci z garstką kilkunastoletnich elewów (junkrów)
pozostała w obronie Rosyjskiego Rządu. Był to dywersyjny ,,wyczyn"
administracji Kiereńskiego z jaką skalą rozkładu państwa może się jedynie
równać jedynie działalność PO-jebańców bandy ryżawego folksdojcza w Polsce
blisko sto lat później!

I finalnie obyło się nawet bez szturmu na Pałac Zimowy, wbrew temu jak to
przedstawia dotąd żydolewacka propaganda bazująca na filmie Sergiusza
Eisensteina. Przy drugiej próbie przejęcia siedziby rządu, bez nadejścia
obiecanej pomocy już mało kto z obrończyń i małoletnich obrońców strzelał.
,,Aurora", będąca w 1917r jedynie okrętem pomocniczym floty wojennej Rosji
nie miała nawet ostrej amunicji. Oddała jednak salwę na postrach ślepymi
nabojami.

Tuż po północy 7 listopada po krótkiej i bezładnej strzelaninie między
nielicznymi obrońcami a oblegającymi, ci drudzy nie napotykając już
zorganizowanego oporu wkroczyli do Pałacu zimowego. Czerwonogwardziści i
marynarze po prostu wchodzili oknami i przez otwarte drzwi. Doszło do
czerwonogwardyjskich gwałtów i mordów kobiet obrończyń [20] .
Dowodzący akcją opanowania siedziby rządu tow. Antonow - Owsiejenko wszedł
sam, z rewolwerem w kaburze do pokoju, w którym obradował rząd i zawołał:
,,Towarzysze! Nie obawiajcie się! Nasi i wasi już się dogadali". Przejmujący
władzę i oddający ją, Żydzi byli sami między sobą. Odtąd też niezależnie od
wszelkich odwilży i pierestrojek władza nad Rosją pozostaje niezmiennie w
ICH rękach! Przedstawiciele z innych ,nie żydowskich partii, czyli tych nie
mających w nazwie socjaldemokracji bądź socjalizmu zostali usunięci z Rządu
Tymczasowego już w maju 1917. Ministrowie obalonego przewrotem rządu
Adlera-Kiereńskiego, odprowadzeni do Twierdzy Pietropawłowskiej przez
zdyscyplinowany batalion szturmowy Finów na żołdzie niemieckim, zostali
zwolnieni po tygodniu, a potem przez kolejne długie lata sprawowali
zaszczytne i dobrze płatne stanowiska państwowe w Moskwie i
Leningradzie.[16]

Cena przewrotu październikowego była niewygórowana: 5 zabitych i kilku
rannych. Lenin powie niebawem, że rozpoczęcie rewolucji światowej znaczyło
tyle, co podnieść piórko. Straszliwe było to piórko. Skutkiem puczu
przypominającego farsę, Rosja, a za nią i inne  narody i  państwa znalazły
się w najbardziej dotąd zbrodniczym uścisku totalitarnego systemu.

Terror wielkiej rewolucji (anty)francuskiej miał być niczym w porównaniu z
tym, co miano zgotować słowiańskim ,,podludziom", aby ich zmusić do
katorżniczego wysiłku w celu dostarczenia środków do wywołania rewolucji
światowej. Jak mawiał Trocki: ,,Niech zginie nawet 3/4 ludności Rosji, jeśli
za tę cenę uda się wywołać rewolucję światową. Ja jestem bolszewikiem i
dlatego pluję na Rosję!

Tak jak sam przewrót tak i władzę komunistyczną w Rosji po jego
przeprowadzeniu   całkowicie zdominowali Żydzi: szefostwo policji
politycznej tzw. CzeKi objął udający polskiego szlachcica  Żyd Selman Rufin
vel Feliks Dzierżyński, polityką wewnętrzną w bolszewickim państwie zajął
się Jankiel-Swierdlow, armią Bronstein Trocki, wymiarem ,,sprawiedliwości"
Steinberg, ideologię i propgandę reprezentował Goldenbach-Riazanow, a walką
z religią kierował Gubelman - Jaroslawski. Po przejęciu władzy przez
Bolszewików w Piotrogrodzie , z wielkim pospiechem do Brześcia Litewskiego
udali się Żydzi: Trocki, Joffe, Karakhain i Rosenfeld -Kamieniew, aby
wywiązać się z uprzednio podjętych wobec niemieckiego sponsora zobowiązań.
W imieniu Rosji podpisali 3 marca pokój z Niemcami[18] Na mocy ustaleń tego
traktatu pokojowego  Żydzi ci oddali  Niemcom  we władanie wszystkie
obszary na zachód od etnicznej granicy Rosji właściwej; Finlandię, Łotwę,
Estonię ,Litwę Białoruś, Ukrainę, dawnego Królestwa Polskiego. Odtąd
utworzona z czerwonogwardzistów Armia Czerwona i CzeKa mogły przystąpić do
zbrodniczej pacyfikacji pozostałych obszarów etnicznej Rosji. Niemcy zaś
mogli przerzucić swoje 50 dywizji z frontu wschodniego na zachodni, dla
ostatecznej rozprawy z pozostałymi państwami Ententy i Stanami
Zjednoczonymi

Jednak jak się okazuje banki znajdujące się na terenie Niemiec stanowiły
tylko jedno ze źródeł  potężnych zasobów gotówki przekazywanej przez
międzynarodową finansjerę na rzecz przeprowadzenia żydobolszewickiego
przewrotu w Rosji .

cdn.