Rabia,  reĹź. SebastiĂĄn Cordero, Hiszpania, Kolumbia 2009

Moja ocena: 6/10

Ukrywający się robotnik staje się podglądaczem codziennego życia domu w
ktĂłrym przebywa.

Film dość powoli i niemrawo się zaczyna i potrafi troszkę nawet zniechęcić.
Ale jak już opowieść przeniesie się do domu i zaczniemy być podglądaczami
życia mieszkańców – to zaczyna być interesująco. W końcu chyba w każdym z
widzów jest coś z natury Wielkiego Brata. Jedynym poważnym zarzutem jaki
mam dla tego filmu jest fakt iż strasznie starali się twórcy skomplikować
sytuację – i zrzucili na główne postaci dramatu wszystkie możliwe plagi. A
ponoć nieszczęścia chadzają tylko parami ;-)


The Sentimental Engine Slayer, reĹź. Omar RodrĂ­guez-LĂłpez

Moja ocena: 4/10

Zrozpaczony i rozbity młody człowiek z powodu rozwodu rodziców z dnia na
dzień coraz mocniej poddaje się autodestrukcji. Film chyba niezbyt się nadaje do oglądania na trzeźwo. Jest bowiem równie
dziwny co zakręcony. Akcja lubi przestawiać w przeszłość, czasem widzimy
halucynacje czy też bardziej rzeczy dziejące się w głowie głównego bohatera
– a czasem nie za bardzo wiadomo co widzimy. Bardzo dziwnie jest
wykorzystywana ścieżka dźwiękowa. Nietypowe dźwięki, muzyka – a czasem
zwykłą zabawa z elektronicznie przetworzonymi wypowiedziami bohaterów.
Jednym z producentĂłw filmu jest John Frusciante z Red Hot Chili Peppers.


Brzmienie hałasu / Sound of noise, reż. Ola Simonsson, Johannes Stjärne
Nilsson, Szwecja 2010

Moja ocena: 8/10

Policjant staje przed nowym zadaniem, powstrzymać atak muzycznych
terrorystĂłw.

Oglądanie tego filmu sprawia autentyczną frajdę. I na dodatek udało się
twórcom tego muzycznego obrazu udało uniknąć mielizny przytłoczenia fabuły
przez dĹşwięk. Co prawda  jest ona dość umowna i właściwie drugorzędna, ale
mimo tego przyjemnie się ją ogląda. A sama muzyka? Świetne dźwięki i rytmy
wydobywane z przedmiotów, które na pierwszy rzut oka nie wydają się być
instrumentami – ale bardzo umiejętnie są wykorzystane w ten sposób.
Majstersztykiem jest jedna z pierwszych scen. Widzimy szybko jadącą
furgonetkę, po chwili włącza się perkusja, która nadaje tempa tej jeździe.
Chwilkę potem kamera przenosi się z kierowcy na tył vana. A tam siedzi
facet i uderza w perkusje nadając rytm. Świetne wprowadzenie do tego filmu.

Po większej części festiwalu – jest to mój faworyt do miana najlepszego
filmu.


--
Pozdrawiam,
abelincoln
http://dlugajczyk.pl

Użytkownik "abelicoln" <abelincoln@poczta.onet.pl> napisał w wiadomości news:5annmwq39zu1.166okdo8suyuz$.dlg40tude.net...

Brzmienie hałasu / Sound of noise, reż. Ola Simonsson, Johannes Stjärne
Nilsson, Szwecja 2010

Moja ocena: 8/10

[....]

Majstersztykiem jest jedna z pierwszych scen. Widzimy szybko jadącą
furgonetkę, po chwili włącza się perkusja, która nadaje tempa tej jeździe.
Chwilkę potem kamera przenosi się z kierowcy na tył vana. A tam siedzi
facet i uderza w perkusje nadając rytm. Świetne wprowadzenie do tego filmu.

To pewnie ta scena
http://www.youtube.com/watch?v=Qct3nBWlNTA

Po większej części festiwalu - jest to mój faworyt do miana najlepszego
filmu.

To zazdroszcze. Obawam sie, ze ja w tym roku nie przyznam pierwszej nagrody.
G.

Dnia Fri, 15 Oct 2010 21:57:19 +0200, Gre napisał(a):

To zazdroszcze. Obawam sie, ze ja w tym roku nie przyznam pierwszej nagrody.
G.

Nie robiłem jeszcze podsumowania, ale festiwal w tym roku rzeczywiście
wydaje się słabszy. A zaliczył awans do tzw. "listy A" festiwali filmowych
- więc powinno w selekcji lądować więcej ciekawych filmów.

--
Pozdrawiam,
abelincoln
http://dlugajczyk.pl

Brzmienie hałasu / Sound of noise, reż. Ola Simonsson, Johannes Stjärne
Nilsson, Szwecja 2010

Po większej części festiwalu - jest to mój faworyt do miana najlepszego
filmu.

Twój fawort zwyciężyl w plebiscycie publiczności oraz w konkursie Wolny Duch
http://www.wff.pl/aktualnosci/nagroda-publicznosci-26-warszawskiego-festiwalu-filmowego/

Pozdrawiam
G.