Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. Episkopat Polski zwrócił
się do Stolicy Apostolskiej o wprowadzenie święta dla Polski pod wezwaniem
"Królowej Polski". Papież Benedykt XV chętnie do tej prośby się przychylił
(1920).

Biskupi umyślnie zaproponowali Ojcu świętemu dzień 3 maja, aby podkreślić
łączność nierozerwalną tego święta z sejmem czteroletnim, a zwłaszcza z
uchwaloną 3 maja 1791 roku pierwszą konstytucją polską.

Naród polski od wieków wyjątkowo czcził Maryję jako swoją Matkę i Królową.

Bolesław Chrobry miał wystawić w Sandomierzu kościół pod wezwaniem Matki
Bożej.

Władysław Herman, uleczony cudownie, jak twierdził, przez Matkę Bożą, ku Jej
czci wystawił okazałą świątynię w Krakowie "na Piasku".

Król Zygmunt I Stary przy katedrze krakowskiej wystawił kaplicę
(Zygmuntowską) ku czci Najśw. Maryi Panny, która jest zaliczana do pereł
architektury renesansu.

Bolesław Wstydliwy wprowadził zwyczaj odpra wiania Rorat w Adwencie.

Jan Sobieski jako zawołanie do boju pod Wiedniem dał wojskom imię Maryi.

Na tę pamiątkę papież bł. Innocenty XI ustanowił święto Imienia Maryi
(obchodzone do dziś 12 września w rocznicę wiktorii wiedeńskiej).

Maryja była także Patronką polskiego rycerstwa. Stefan Czarniecki przed
każdą bitwą odmawiał Zdrowaś Maryja.

Tadeusz Kościuszko szablę swoją poświęcił w kościele Matki Bożej
Loretańskiej w Krakowie.

Na palcu hetmana Stanisława Żółkiewskiego w czasie badania grobu znaleziono
po wielu latach pierścień z napisem: Mancipium Mariae (własność Maryi).

Więcej http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/05-03.php3

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.