Wielu z pracowników studium było skorumpowanych i skompromitowanych na uprzednio zajmowanych stanowiskach. I tak np. płk Stanisław Garder przed objęciem funkcji kierownika Studium Wojskowego zamieszany był w nadużycia gospodarcze; płk Andrzej Liwocki obciążony był odpowiedzialnoscią moralną za fałszowanie dokumentów, w wyniku czego został usunięty ze stanowiska Szefa Oddziału Kadr SOW. Skompromitowani byli też płk Helin, ppłk Namedyński i ppłk Szeremeta. Tolerowano na stanowiskach kierowników Studiów Wojskowych ludzi, którzy nie mieli żadnych predyspozycji fachowych bądz ideowo-moralnych. Do takich m.in. należeli: płk Wiktor Szyszka z Politechniki Częstochowskiej, płk Adam Gloca z Uniwersytetu Wrocławskiego, płk Piotr Pióro z Uniwersytetu Lubelskiego, ppók Konrad Żywicki z Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Poznaniu, płk Klemens Nussbaum z Politechniki Warszawskiej, mąż przewodniczącej Ligi Kobiet - Zawadeckiej. Nussbaum w 1968 wyjechał z rodziną na urlop do Jugosławii, zaproszony przez polskiego attaché wojskowego, i stamtąd, choć nie bez trudu, przez Włochy przedostał się do Izraela. Jego ,,katolicka" żona była nie tylko przewodniczącą Ligi Kobiet, ale też członkiem Rady Państwa i członkiem Komitetu Centralnego PZPR. W Izraelu przeszła na judaizm. Dość często przenoszono skompromitowanych oficerów narodowości żydowskiej z jednej do drugiej uczelni jak miało to miejsce m.in. z płk Diduchem i ppłk Jurkowskim.

W młodzieżowej organizacji ,,Służba Polsce" powołanej w 1948 skoncentrowała się wiekszość oficerów i pracowników pochodzenia żydowskiego. Zajmowali oni w tej organizacji kluczowe stanowiska.

I tak Komendantem Głównym tej organizacji byli po sobie płk. Edward Braniewski - Brandsteter - późniejszy generał i płk. Aleksander Sław. Szefem sztabu był do maja 1949 r. Otto Fiński - Finkenstein, a od maja 1949 r. płk. Jerzy Siodmak. Kwatermistrzem - płk. Herc Antopolski, szefem Zarządu Polityczno-Wychowawczego - mjr. Michał Górski, szefem Oddziału Organizacyjnego sztabu - mjr. Henryk Umiński - Keff, szefem Oddziału Propagandy Zarządu Politycznego - mjr. M. Sawicki, szefem Wydziału Wydawnictw - mjr. Józef Śliwiński - Flaumanbaum i szefem Wydzialu Prawnego - dr. Jerzy Lecki.

Wielu z tych oficerów mogło znaleźć się na stanowiskach tylko z powodu pochodzenia, nie dotyczyły ich bowiem zasady obowiązujące Polaków.
Płk. Otto Fiński - wyksztalcony w Austrii i Niemczech, miał matkę na stałe zamieszkałą w Wiedniu;
płk. Jerzy Siódmak - był synem krakowskiego kamiennicznika, należał do 1939 r. do syjonistycznej organizacji ,,EI-Al";
mjr. Henryk Umiński fałszywie podawał w dokumentach, że był w KZMP, rodzinnie powiązany z konfidentem policji w ruchu robotniczym;
mjr. Michał Górski - był policjantem w getcie żydowskim;
ppłk. Henryk Nachsatz - bez żadnego przygotowania fachowego, w 1957 r. wyjechał do Izraela;
ppłk. Albert Galina - syn bogatego kuśnierza warszawskiego, w 1958 r. wyjechał do Francji;
ppłk. Leon Blacharski - w 1957 r. wyjechał do Izraela;
mjr. Józef Śliwiński - nie potrafił nawet poprawnie mówić po polsku;
ppłk. Dawid Lerner - syn żydowskiego kapitalisty;
kpt. Samuel Lewin - zastrzelił nawet jednego z oficerów, za co nie poniósł oczywiście żadnych konsekwencji.

Korpus Bezpieczeństwa Wewnetrznego (KBW) - dowódcą KBW od 1946 był gen. bryg. Konrad Świetlik, następnie gen. bryg. Juliusz Hubner. Po 1956 przez okres pobytu gen. Musia w rosyjskiej Akademii Sztabu Generalnego, obowiązki dowódcy KBW pełnił gen. bryg. Wacław Komar - dowodca Wojsk Wewnetrznych.

Na stanowisku zastępcy dowódcy KBW do spraw politycznych pozostawal płk. Zdzisław Bibrowski, po nim płk. Puteczny przekazany po 1956 do MON. Szefem sztabu KBW był płk. Edward Koniński - syn fabrykanta, rzekomy działacz KZMP. Szefem Oddziału Mobilizacyjnego KBW byl płk. Kocubej - zwolniony w 1958, wyjechał do Izraela.

Szefem Oddziału Łączności był płk. Oskar Weiss. Wieloletnim szefem Oddziału Personalnego KBW byl płk. Niewiadomski. Stanowisko dowódcy Artylerii i Broni Pancemej KBW piastowal przez wiele lat (do 1964) płk. Leon Helfer, dowódcą brygady był płk. Dymitr Pliskin i płk. Stanisław Konar. Dowódcą pułku był płk. Karol Glajcher.

Płk. Hański był szefem sztabu KBW, płk. Wasilkowski i płk. Dobrowolski - komendantami Oficerskiej Szkoły KBW. Ppłk. Resiur jako szef sztabu 2 Brygady KBW wziął w 1957 udział w mundurze w zebraniu gminy żydowskiej w Białymstoku z okazji przyjazdu przedstawiciela Żydow z Kanady. W 1958 zostal zwolniony ze służby.

Również Dowództwo Wojsk Ochrony Pogranicza (WOP) stało się poważnym skupiskiem oficerów i pracownikow cywilnych żydowskiego pochodzenia.

Zajmowali w nim kierownicze stanowiska tacy oficerowie jak:
płk. Roman Grabowski
płk. Stefan Sobczak
płk. Adam Broda
płk. August Bernard
płk. Aleksander Grylak
płk. Oberhard
płk. Fuks
płk. Tubak
ppłk. Jakub Margules
płk. Michał Rajewski
ppłk. Marek Tempel
ppłk. Tadeusz Korobkow
płk. Stanislaw Bański
płk. Roman Wasilkowski.

Szefem Wydziału Informacji Głównego Inspektoratu Ochrony Pogranicza był mjr. Beniamin Pankow.

Dowództwo Pomorskiego Okręgu Wojskowego w 1947:

gen. Półturzycki - dowódca okręgu;
płk Lasota - zastępca ds. politycznych dowódcy;
ppłk A. Hajnicz - szef Wydziału Politycznego;
płk Kolb - szef Wydziału Pracy wśród oficerów;
ppłk Ostaszewski - szef Wydziału Personalnego

Płk Liberman - komendant Wyższej Szkoły Oficerów Politycznych

Płk Zieleniec - dyrektor nauk w Wyższej Szkoły Oficerów Politycznych

Płk Jakub Wachtel - szef Biura Historycznego Wojska Polskiego

Płk Frydman - komendant Szkoły Oficerów Polityczno-Wychowawczych

Płk A. Bromberg - szef Wydawnictwa MON

Płk Nadzin - redaktor naczelny ,,Żołnierza Polskiego"

Płk H. Hubert - włodarz Domu Wojska Polskiego i produkcji kulturalnej

Ppłk Liciński - kierownik Wieczorowego Uniwersytetu Marksizmu-Leninizmu

Ppłk Brones - szef ewidencji partyjnej w skali wojska

Płk B. Libicki (Liberman) - szef Katedry Ekonomii Politycznej w Wojskowej Akademii Technicznej

Płk Sylwester Osiński - szef Katedry Marksizmu-Leninizmu Wojskowej Akademii Technicznej, potem kierownik Cyklu Przedmiotów Społeczno-Politycznychw Oficerskiej Szkole Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu

Płk A. Gradlewski (Goldberg), ppłk B. Bednarz - szefowie Wydziału Politycznego Wojskowej Akademii Technicznej

Ppłk Gładysz - zastępca ds. politycznych Komendanta Fakultetu Lotniczego Wojskowej Akademii Technicznej, w 1956 wyjechał do Izraela

Płk Turski - wykładowca Katedry Marksizmu-Leninizmu Wojskowej Akademii Technicznej, w 1956 wyjechał do USA

Ppłk Wianecki - zastępca ds. politycznych Komendanta Katedry Łączności Wojskowej Akademii Technicznej, w 1956 wyjechał do Kanady

Ppłk Bergelson - szef Katedry Eksploatacji Czołgów Wojskowej Akademii Technicznej, w 1956 wyjechał do Izraela, lecz osiadł w NRF

Ppłk A. Lubiński - zastępca szefa Katedry Produkcji i Naprawy Czołgów Wojskowej Akademii Technicznej, odrzucono mu prośbę o wyjazd do Izraela w 1956

Płk Bochniewicz - Komendant Fakultetu Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych Wojskowej Akademii Technicznej, potem Wydziału Mechanicznego, szef Biura Remontów i Eksploatacji Sztabu Generalnego

Ppłk Nowicki - szef Katedry Marksizmu-Leninizmu Wojskowej Akademii Technicznej po Oksińskim

Płk Goldsztajn, płk Weiss, płk Wasserman, płk Lajbler - szefowie i zastępcy szefów katedr specjalistycznych Wojskowej Akademii Technicznej

Płk K. Sejneński - redaktor Biuletynu Wojskowej Akademii Technicznej

Ppłk Lewkowicz - szef biblioteki naukowej i tajnej Wojskowej Akademii Technicznej

Gen. T. Naumienko - szef Służby Topograficznej Wojska Polskiego

Gen. M. Graniewski (Gutaker) - Główny Inspektor Planowania i Techniki, zastępca szefa Sztabu Generalnego

Płk Rawski, Szpejzer - szef Służby Technicznej Wojsk Pancernych

Płk B. Szubicz - szef wojskowego budownictwa specjalnego

Płk B. Bochenek - szef Katedry Eksploatacji i Produkcji Samolotów Wojskowej Akademii Technicznej, sekretarz Naukowego Departamentu Wojskowego Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego

Płk K. Leśniak - komendant Fakultetu Artyleryjskiego Wojskowej Akademii Technicznej, szef Delegatury Wojskowej PAN

Płk M. Kochański (Kochane) - szef Biura Wojskowego Komitetu Nauki i Techniki

Admirał Wiśniewski - dowódca Marynarki Wojennej, następnie wiceminister żeglugi, dyplomata w Zjednoczonej Republice Arabskiej

Gen. Frey-Bielecki - dowódca Wojsk Lotniczych

Płk Aumer - zastępca ds. politycznych dowódcy Wojsk Lotniczych

Cynkin - dowódca korpusu lotniczego

Płk Zygier - zastępca dowódcy ds. politycznych dowódcy korpusu lotniczego, kierownik studium wojskowego na Politechnice Warszawskiej

Prof. Woliński - Dziekan Wydziału Historycznego Wojskowej Akademii Politycznej

Płk Halicz - szef Katedry Historii Polski

Płk Pawłowski - zastępca szefa Katedry Historii Polski

Prof. Bazylow - szef Katedry Historii Powszechnej

Płk Wachtel - szef Katedry Psychologii

Prof. Wiatr - szef Katedry Socjologii, opiekun klubu ,,Babel", przyjaciel Z. Baumana

Ppłk Reiss - szef Katedry Doktryn Politycznych

Doc. dr Chechliński - Dziekan Wydziału Ekonomicznego

Prof. Brus - szef Katedry Ekonomii Politycznej

Doc. dr Rajkowski - szef Ośrodka Badań Społecznych Wojska Polskiego, stypendysta Rockeffelera

Płk E. Malczewski - szef Katedry Pracy Partyjnej, szef Zarządu Organizacyjnego GZP WP

Płk Hoffman - zastępca Komendanta Wojskowej Akademii Politycznej

Płk Jakub Szlifersztajn - szef Katedry Nauk Politycznych Akademii Sztabu Generalnego, kierownik Zespołu Lektorskiego Zarządu Politycznego Inspektoratu Lotnictwa

V. Informacja Wojskowa

Płk. Jan Rutkowski - szef GZI do 1947

Płk. Stefan Kuhl - szef Głównego Zarządu Informacji WP od 25 kwietnia 1947 do 6 czerwca 1950

Płk. Jan Poniedzielnikow, płk. F. Bycan - zastępcy szefa GZI

Michał Chęciński - funkcjonariusz IW i wykładowca Oficerskiej Szkoły Informacji

płk. Stefan Kuhl

Zastępcy szefa GZI :

płk. Adam Gajewski (Odz II)

płk. Eugeniusz Zadrzyński

płk. Anatol Fejgin

płk. Antoni Skulbaszewski

płk. Jerzy Dobrowolski

oficerowie zarządów (oddziałów) GZI :

płk. Curanow (Odz I),

płk. Ignacy Krzemień (Odz II),

płk. Jerzy Szerszeń,

ppłk. Eugeniusz Wyszkowski,

ppłk. Aleksander Synaj,

ppłk. Aleksander Andruszewicz,

ppłk. Naum Lewandowski,

ppłk. Stefan Sarnowski,

płk. Stefan Lewkowicz,

mjr. Jerzy Fonkowicz (Odz III),

płk. Aleksander Barszczów,

mjr. Mateusz Frydman,

ppłk. Wincenty Klupiński (Odz V),

ppłk. Robert Knapp,

ppłk. Józef Wargin-Słonieński,

ppłk. Andrzej Szydłowski,

mjr. Edward Umer,

płk. Władysław Halbersztadt,

mjr. Stanisława Sowińska,

ppłk. Anatol Leszczyński,

płk. Isser Rabinowicz,

płk. Aleksander Kokoszyn (Odz I),

płk. Władysław Kochan (Odz IV)

Podobnie obsadzone były kierownicze stanowiska w Zarządach Informacii Okręgów Wojskowych.

Po rozwiązaniu Głównego Zarządu Informacji, została powołana w lutym 1957 Wojskowa Służba Wewnętrzna. Zwolnieni z organów informacji żydowscy zbrodniarze otrzymali eksponowane stanowiska w administracji panstwowej, dyplomacji itd.
Płk. Stefan Kuhl został mianowany wiceministrem,

płk. Ignacy Krzemień został sekretarzem ambasady PRL w Sofii,

płk. Bolesław Jeleń został ambasadorem PRL w Meksyku,

płk. Jerzy Dobrowolski został szefem Departamentu Kadr MON,

płk. Józef Maruszewicz i ppłk. Władysław Godlewski zostali kierowniczymi pracownikami w Orbisie,

ppłk. Leopold Cetkin został pracownikiem misji handlowej PRL w Moskwie,

mjr. Aleksander Mirecki i mjr. Jerzy Żukowski zostali zatrudnieni w dziennikarstwie.

Adam Meller - pracownik Informacji Wojskowej, a następnie dyplomata do roku 1968

Mjr. Izaak Maciechowski - od początku 1946 do jesieni 1952 pełnił służbę w GZI na stanowisku oficera śledczego. Jesienią 1952 został przeniesiony do rezerwy ze względu na zły stan zdrowia. W latach 1949-1952 Maciechowski prowadził wspólnie z innymi śledztwo w sprawie spisku w wojsku

Płk. Marian Cimoszewicz - Goldstein - oficer IW w Wojskowej Akademii Technicznej, w 1951 roku na jego rozkaz aresztowano komendanta Wojskowej Akademii Technicznej oraz kilkunastu oficerów pracujacych na tej uczelni, którzy wcześniej byli w Armii Krajowej

Płk. Władysław Kochan - szef Zarządu Śledczego GZI w okresie lipiec 1948 - maj 1954. Oficer Informacji od grudnia 1944, zastępca szefa Informacji Marynarki Wojojennej do maja 1947, szef Informacji w Poznaniu do lipca 1948, zastępca szefa GZI do listopada 1954, członek partii od 1944

Ppłk. Mieczysław Notkowski - oficer śledczy do spraw szczególnej wagi w GZI (maj 1950 - styczeń 1959), zastępca szefa Zarządu Śledczego GZI (styczeń 1951 - lipiec 1955), oficer Informacji od 1945, członek partii, funkcjonariusz Informacji Wojskowej Okręgu III

Ppłk. Mateusz Frydman - szef Sekcji Śledczej Informacji w Bydgoszczy (1946 i 1947), zastępca szefa Wydziału Śledczego GZI (1948 - czerwiec 1951), szef Wydziału Specjalnego GZI (czerwiec 1951 - kwiecień 1953), członek partii, członek Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego

Płk. Ignacy Krzemień - zastępca szefa II Oddziału GZI (sierpień 1945 - grudzień 1945), szef II Oddziału GZI (grudzień 1945 - grudzień 1950), szef I Oddziału GZI (grudzień 1950 - grudzień 1952)

Płk. Jerzy Szerszeń - zastępca szefa Zarządu Informacji Okręgu Pomorskiego (listopad 1947 - czerwiec 1949), szef Zarządu Informacji Okręgu Pomorskiego (maj 1948 - maj 1949), szef Zarządu Informacji Lotnictwa (maj 1949 - lipiec 1949), szef Zarządu Informacji Warszawskiego Okręgu Wojskowego (lipiec 1949 - sierpień 1951), szef Zarządu Marynarki Wojennej (lipiec 1951 - maj 1954), szef Oddziału I GZI (od maja 1954 do zniesienia GZI)

Płk. Antoni Skulbaszewski - zastępca szefa GZI (sierpień 1950 - sierpień 1954), poprzednio naczelny prokurator wojskowy (1948 - październik 1950)

płk. Antoni Skulbaszewski

Kpt. Zygmunt Lindauer - pracę w organach Informacji rozpoczął w 1945 r. jako oficer śledczy GZI, później pracował jako zastępca szefa Zarządu Informacji Marynarki Wojennej, następnie jako Szef Informacji w Poznaniu i od sierpnia 1948 jako Szef Oddziału Śledczego GZI. Jesienią 1954 r. został zwolniony ze stanowiska zastępcy szefa GZI do rezerwy

Mjr. Włodzimierz Mosiejczuk - były oficer 3 Dywizji Piechoty

Stanisław Laufer - Informacja 9 DP

oficerowie śledczy Informacji Wojskowej

kpt. Anatol Borel,
kpt. Marian Urbaniak,
kpt. Józef Kulak,
kpt. Michał Stern,
por. Kazimierz Turczyński,
kpt. Mikołaj Kulik
ppor. Gieca

Z pełnym poszanowaniem i respektem dla autorów, wydawców i praw autorskich, w dzisiejszych czasach powszechnego przemilczania i fałszowania historii i faktów historycznych, uważamy za szczególnie ważną powinność i obowiązek rozpowszechniania informacji, celem edukacji i uświadamiania, oraz bezpardonowej walki z owymi przemilczeniami i fałszami.