W drugiej połowie kwietnia 1944 r. w miejscowości Kuty w dawnym województwie
stanisławowskim ukraińscy nacjonaliści zabili 200 osób - Polaków i Ormian.
Do "typowych" sposobów mordu, jak zabijanie widłami, siekierami czy
przerzynanie piłą, upowcy dołączyli tym razem ukrzyżowanie.

Miejscowość Kuty położoną w powiecie kosowskim dawnego województwa
stanisławowskiego w latach 30. XX w. zamieszkiwało około 7 tys. osób. Obok
rdzennych Polaków dużą część stanowili polscy Ormianie - Polacy pochodzenia
ormiańskiego, katolicy obrządku ormiańskiego, przybyli tu w XVI w. z
Mołdawii.

Do momentu wybuchu II wojny światowej Kuty były największym skupiskiem
Ormian Polskich w II Rzeczypospolitej, którzy trudnili się m.in. handlem i
produkcją safianu. Stąd wzięło się określenie miejscowości - "mała stolica
Ormian Polskich".

W marcu i kwietniu 1944 r. nacjonaliści ukraińscy dokonali tu szeregu
zbrodni na ludności polskiej i ormiańskiej, kulminacja krwawych wydarzań
miała miejsce w dniach 19-21 kwietnia.

W nocy z 19 na 20 marca, wraz z przesuwającą się na zachód linią frontu, z
Kut ewakuowały się ostatnie oddziały wojsk niemieckich. Do momentu
wkroczenia Armii Czerwonej 21 kwietnia 1944 r. miejscowość była nieustannie
nękana atakami ze strony banderowców.

Upowcy byli uzbrojeni w broń niemiecką, wielu z nich należało do niemieckiej
policji. Krwawe pogromy miały miejsce jedynie w porze nocnej, mordów
dokonywano metodycznie, według sporządzonej wcześniej listy. Najpierw ginęli
wszyscy mężczyźni zdolni do stawiania oporu, następnie bezbronne kobiety,
dzieci, starcy oraz kaleki.

Bandyci wkraczali do mieszkań, mordowali całe rodziny, potem podpalali domy,
zabijając następnie tych, których wypłoszył ogień z kryjówek. Historycy
podają przykłady torturowania ofiar, m.in. poprzez ukrzyżowanie. Z relacji
świadków wynika, że niektórzy Ukraińcy udzielali pomocy bądź schronienia
Polakom.

W następstwie krwawych wydarzeń większość polskich mieszkańców uciekła z
Kut, z około 1000 w miasteczku pozostała setka osób.

W zbrodniach zginęło w sumie około 200 Polaków i Ormian, udało się
zidentyfikować 140 z nich. Po II wojnie światowej pozostali w miasteczku
Polacy i Ormianie zostali wysiedleni.

W 2010 r. na cmentarzu w Kutach, podczas organizowanego przez Fundację
Ormiańską KZKO obozu wolontariackiego, odbyło się uroczyste wmurowanie
tablicy upamiętniającej mieszkańców miejscowości, którzy zginęli w latach
1939-1945, w tym także ofiar ukraińskiego ludobójstwa.

http://www.prawy.pl/historia/1258-70-rocznica-rzezi-polakow-i-ormian-w-kutach-nad-czeremoszem

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.