Poniżej historia o jakiej nie dowiecie się z „mediów głównego nurtu” ani alternatywnych, chyba że podda się ją wcześniej cyklowi prania i wyżymania. Dlatego najlepiej będzie przetłumaczyć ją i przedstawić jako ważną i zasługującą na pokazanie światu do przemyślenia, tak jak pokazała ją autorka, którą przedstawię, a także zamieszczę pewien kontekst dla jej punktu widzenia, jak również mojego.

a

Frau Ursula Haverbeck, urodzona w 1928,  jest 86-letnią ocaloną z ludobĂłjczego bombardowania terrorystycznego przez aliantĂłw wschodniego niemieckiego frontu, antyniemieckich pogromĂłw i wypędzeń, powojennego Planu Morgenthau masowego głodu przeprowadzonych przeciwko Niemcom, zniewolenia i masowych mordĂłw poddających się niemieckich Ĺźołnierzy, jak rĂłwnieĹź powojennego ludobĂłjstwa kulturowego niemieckiego narodu przez zbrodniczych zwycięzcĂłw.

Wielu do dziś żyje w „zaprzeczeniu” tych oczywistych i do udowodnienia zbrodni, ale żadne prawo nie zapobiega wyrażaniu swojego zaprzeczenia, więc nikt nigdy nie został skazany za zaprzeczanie tych faktów. Nie ma też żadnego pojęcia „zbiorowej winy i kary” narzuconej na obywateli narodów, które popełniły te potworne „zbrodnie wojenne” i „zbrodnie przeciwko ludzkości”. Narody sprzymierzone nie zostały podzielone, i nie okradziono ich z ziemi, kultury i dziedzictwa. Ani nie zmuszono ich do płacenia odszkodowań dla Niemców ze ten „nieholokaust” [Unholicaust]. Nikogo nigdy nie skazano za szerzenie „fałszywych informacji” i „podżeganie do nienawiści” wobec Niemców, choć tego dokonuje się codziennie w środkach masowego przekazu, w książkach, filmach, programach TV, artykułach prasowych, w szkołach, i w codziennych przeciętnych rozmowach ludzi na całym świecie.

Frau Haverbeck to bardzo wykształcona, świadoma i elokwentna pani, w dobrym stanie zdrowia fizycznego i psychicznego. Posiada kilka stopni naukowych, w tym w dziedzinie edukacji. Wraz z jej zmarłym mężem (profesorem i byłym żołnierzem na froncie wschodnim), w ostatnich latach bardzo angażowali się w kwestie ochrony środowiska w Niemczech, i byli działaczami na rzecz zachowania języka i kultury niemieckiej.

20 listopada tego roku Frau Haverbeck przeszła do historii wychodząc z pozwem przeciwko Głównej Radzie Żydów w Niemczech, zgodnie z S. 344 Niemieckiego Kodeksu Karnego o „fałszywe oskarżenia” stawiane niewinnym Niemcom odnośnie „negowania przez nich holokaustu” (TM). Przestępstwo fałszywego oskarżenia podlega karze do 10 lat więzienia.

W tym ostatnim video zatytułowanym „Największy problem naszych czasów” [The Biggest Problem of Our Time], powołała się na stale zmniejszającą się publicznie uznaną liczbę Żydów którzy zginęli w Auschwitz, jako uznaną przez oficjalne źródła, a które każdy może odczytać na płycie przed byłym obozem Auschwitz.

Nawiązała do opublikowanego na ten temat artykułu w Der Spiegel w 2002. Frau Haverbeck stwierdziła również, że oryginalne niemieckie dokumenty NS dotyczące dokładnych rozkazów odnoszących się do obowiązków w Auschwitz, które przejął Związek Sowiecki po wojnie, teraz są w posiadaniu Instytutu Historycznego [Institut für Zeitgeschicht] i są dostępne również za opłatą €124.00 od 2000.

Frau Haverbeck mówi, że „te dokumenty bardzo wyraźnie pokazują, w szczegółach, że obóz Auschwitz nie był ‚obozem zagłady’, a ‚obozem pracy’ dla przemysłu obronnego, a ponadto, że nadzorujący go mieli rozkazy zachowywania zdrowia więźniów najlepiej jak potrafili dla produkcji niezbędnej do dalszego prowadzenia wojny”. Dodaje „że ci którzy tam pracowali i zostali oskarżeni o zbrodnie wojenne zawsze to podtrzymywali!”

„Na pewno teraz” – mówi Frau Haverbeck – „powinno się przeprowadzić oficjalne badanie uwzględniające te fakty, i że wszystkie wyroki wobec tzw. ‚kłamców’ powinno się anulować, bo dostępne są dowody wspierające ich stanowisko, ale nic takiego nie miało miejsca. Wielu nadal przebywa w więzieniu do dnia dzisiejszego. To obciąża oskarżycieli, którzy dalej uważają, że eksterminowano 6 mln Żydów, żeby pokazano nam gdzie są na to fizyczne dowody. Gdzie one są?”

Frau Haverbeck stwierdziła, że „Ja i inni składaliśmy petycje do każdego możliwego departamentu rządu i sądów, i przedstawialiśmy im te dokumenty, i nadal bez żadnych skutków. Nawet nie dostaliśmy żadnej odpowiedzi! Przyczyną tego musi być to, że oni nie mają żadnej odpowiedzi bo nie mają żadnych dowodów, bo nie było żadnego holokaustu!”

„Gdyby to była taka prosta niezaprzeczalna sprawa, jak sądy wielokrotnie orzekały, i które nigdy nie ustają nam mówić, to ich sprawa nie może opierać się na tzw. ‚tajnym rozkazie’. I dla nich teraz uznanie drastycznie zmniejszonej liczby ofiar również nie jest możliwe, biorąc pod uwagę niezwykłość tego wydarzenia, jako mające miejsce raz i tylko raz, i największa i najbardziej ohydna zbrodnia kiedykolwiek popełniona. To przemyślmy i porównajmy to z ‘Rheinwiesenlager’ (Obozy śmierci Eisenhowera), Dreznem, Hiroszimą i horrorami jakie dotknęły wiele milionów niemieckich wypędzonych i uchodźców ze wschodu!”

Dalej Frau Haverbeck twierdzi, że „w złożonych w Norymberdze zeznaniach, nikt nie potwierdził obecności żadnych komór gazowych, i że zeznania, zwłaszcza te Rudolfa Hössa, zostały, jak teraz powszechnie wiadomo, wymuszone niewyobrażalnymi, rozdzierającymi torturami, w wyniku których każdy przyznałby się do masowego mordu milionów. Żadnych takich zeznań, otrzymanych takimi sposobami, jak wiedzą prawni eksperci, nie można uznać. I jak to jest, że całą masę zeznań obrony i niezliczoną ilość fizycznych dowodów, które próbowali dostarczyć, całkowicie zignorowano lub zniszczono? Takie mogły tylko okazać się być obciążającymi, jeśli coś złowieszczego rzeczywiście się wydarzyło. Oczywiście, oni (prokuratorzy) nie mogli nic udowodnić, i dlatego ci świadkowie i ich dowody musiały zniknąć”.

Dalej pyta, jak to możliwe w Niemczech by władze to ignorowały, i pyta czyim naprawdę interesom służą te „władze” i „ci „akademicy” itp.? (Jest to około 10 pierwszych minut trwającego 19 minut video.)
W oświadczeniu zawieszonym na swoim portalu Frau Haverbeck pisze:

„Po tygodniach czytania w internecie, że ‚nie było holokaustu’, należy wznowić wszystkie procesy w których krytycznie myślących obywateli skazano za negowanie holokaustu zgodnie z s.130 § 3 Kodeksu Karnego.

Ci obywatele nie popełnili żadnego innego przestępstwa oprócz tego, że doszli do takiego samego wniosku wcześniej, że nie było żadnego takiego „holokaustu”, dzięki swojej należytej staranności i wiedzy naukowej.

Wszystkie zainteresowane strony powinny niezwłocznie zasięgnąć opinii właściwych sądów w celu uświadomienia im tych nowych dowodów. Następnie skontaktować się z ich prawnikami, aby wyjaśnić, w jaki sposób postępować dalej.

Oburzające było to co wydarzyło się po zmniejszeniu liczby ofiar Auschwitz, co oficjalnie ogłoszono opinii publicznej, bez żadnych wyjaśnień, żadnej apologii za podanie fałszywej informacji. Tymczasem redaktor ‚Spiegla’, który napisał to samo w artykule opartym na nowych odkryciach archiwalnych, itd., nie został ukarany.

Jeszcze bardziej poważne i niezgodne z praworządnością było jednoczesne aresztowanie i uwięzienie chemika Germara Rudolfa. Dzięki swojej ekspertyzie chemicznej i badaniom naukowym cyklonu B jako potencjalnego środka do gazowania, doszedł do wniosku, że holokaust, jak opisywano do tej pory, nie mógł się wydarzyć w Auschwitz.

Teraz to jest nie do przyjęcia: z jednej strony, dokumenty komendanta Auschwitz pokazują, że był to obóz pracy dla przemysłu obronnego, a nie obóz zagłady, ale Główny Urząd w Ludwigsburg do ścigania ‚zbrodni Narodowych Socjalistów’ oskarżył około 30 osób, teraz w wieku ponad 90 lat, pod zarzutem, że w obozie zagłady w Auschwitz uczestniczyli w zamordowaniu setek tysięcy ludzi.

Jeśli obywatel Niemiec jest wciąż najwyższym suwerenem w ustawie zasadniczej w tej Republice Federalnej Niemiec, to każdy z nas ponosi odpowiedzialność za prawdę i ma prawo oczekiwać, że sprawiedliwości stanie się zadość. To jest podstawowym obowiązkiem każdego obywatela. Dlatego obowiązkiem każdego jest również działać na rzecz przywrócenia prawa i sprawiedliwości”.

Średnio około 2.000 Niemców skazuje się corocznie w Niemczech zgodnie z s.130 Kodeksu Karnego za „negowanie holokaustu”, które podlega karze do 5 lat więzienia i grzywien, jak również karom społecznym, bo skazani nie mogą znaleźć pracy i są wykluczeni z organizacji itd. W mediach demonizuje się ich i szkaluje jako „neonazistów” i „prawicowych ekstremistów”. Określenie „nazista” jest, jak napisałem wcześniej, określeniem pejoratywnym wymyślonym przez wrogów Narodowego Socjalizmu na długo przed dojściem Hitlera do władzy, i do dzisiejszego dnia wymachuje się nim jak bronią, w Niemczech i innych miejscach, żeby stłumić bunt i dyskusję, i wzniecić nienawiść.

Samą Frau Haverbeck tak nazwano i wcześniej oskarżono i skazano za „negowanie holokaustu” i “Volksverhetzung” (wzniecanie nienawiści), za jej próby wypowiadania się w imieniu narodu niemieckiego, który do chwili obecnej obciążany jest rzekomą winą za rozpoczęcie wojny, zbrodnie przeciwko ludzkości i systematyczne masowe mordy europejskich Żydów.

Kwestionowanie któregokolwiek z powyższych w „wyzwolonych” Niemczech jest karane więzieniem. Nie pozwala się na przedstawianie dowodów. To zakazane jest także w Kanadzie i wielu krajach europejskich. Tutaj jest tylko częściowa lista innych (Niemców i nie-Niemców) których postawiono przed sądem, skazano, dręczono i nachodzono za dzielenie się własnymi poglądami i przedstawianie prawdziwych dowodów sprzecznych z oficjalną i prawnie narzuconą narracją [partial list of others].

Cytaty z Frau Havenbeck:

„Wir leben gar nicht in einer echten Demokratie, was man schon daran erkennen kann, daß alle Angst haben. Die Herrscher haben vor dem Volk Angst, deshalb gibt es Maulkorbgesetze, und das Volk hat vor den Regierenden Angst, deshalb wagt es nicht zu sagen, was es denkt.“ ~ Ursula Haverbeck vor dem Landgericht Dortmund, 11. Juni 2007

Przekład: „Nie żyjemy w prawdziwej demokracji, co można łatwo zobaczyć kiedy każdy żyje w strachu. Kontrolerzy boją się ludzi, i dlatego ustanawiają „prawa kagańca”, a ludzie żyją w strachu wobec tych którzy nimi rządzą. Dlatego ludzie boją się mówić to co myślą” -

~ Ursula Havenbeck przed sądem, Dortmund, 11 czerwca 2007

„Vaterland und Muttersprache bilden die Grundlage jeder völkischen Entwicklung. […] Ein Sklave, der seine Ketten nicht spürt, sehnt sich niemals nach der Freiheit.“ ~ Ursula Haverbeck als Referentin im NPD-Bürgerzentrum, März 2010

Przekład: „Ojczyzna i język ojczysty są podstawą każdego rozwoju narodowego [niemieckiego kulturowego]. . . Niewolnik który nie zdaje sobie sprawy z tego że jest skuty łańcuchami nigdy nie będzie chciał się uwolnić” ~ Ursula Havenbeck, zaproszony mówca do NPD-Citizen Centre, marzec 2010.

a

Źródło: http://www.shoah.org.uk/2014/12/20/86-year-old-german-woman-lays-charges-against-the-central-council-of-the-jews-in-germany/

Tłum. Ola Gordon.

W dniu 2014-12-30 o 04:08, SZEF PSR pisze:

Poniżej historia o jakiej nie dowiecie się [...]

„Kiedy Niemcy uznają się za ofiary II Wojny Światowej, ich sąsiedzi powinni zacząć się bać”.

WW

https://www.youtube.com/watch?v=3eHLQlKvb0c

https://www.youtube.com/watch?v=3eHLQlKvb0c

"SZEF PSR"
Wycięto stek bzdur

A odpowiedĹş jest jedna-
Narody świata powinny zacząć się bać, jak Niemcy zaczną uważać się za ofiary II Wojny Światowej

Hans Kloß <dudusmalolepszy@interia.pl> pisze:

"SZEF PSR"
Wycięto stek bzdur

A odpowiedĹş jest jedna-
Narody świata powinny zacząć się bać, jak Niemcy zaczną uważać się za
ofiary II Wojny Światowej

No przecież dobrzy Niemcy w większości antyfaszyści już od dawna są robieni na
niewinne ofiary tych złych nazistĂłw.  <ironia> PrzecieĹź Niemcy to takie
kompletne ofiary losu że nawet Żydów by nie potrafili mordować milionami bez
gigantycznej Polskiej pomocy. </ironia>

--
A. Filip  -- W Starych Kiejkutach CIA wyprodukowała Kuklińkisch 21 wieku.
Podczas gdy mądrzy medytują, głupcy zdobywają twierdzę.  (Przysłowie serbskie)