Śmierć w sobotę wieczór

Gdy przeczytałem o śmierci świadka katastrofy smoleńskiej, technika z Jaka 40, kilka rzeczy wydrukowało mi się w mózgu, niczym Terminatorowi na wyświetlaczu. Po pierwsze, oczywiście, kolejny świadek nie żyje. Nie wiem, jak umarł, na razie wiem tyle, że nie żyje. Dlatego nie chcę tu spekulować, ani roztaczać jakiś teorii, wysnutych z palca, albo jeszcze skądeś indziej. Bo zwyczajnie nic nie wiem, podobnie, jak wszyscy inni, którzy dziś zajmują w tej sprawie stanowisko. Mogę jedynie złożyć serdeczne wyrazy współczucia rodzinom. Dopóki nie pojawią się jakieś fakty, bardziej mnie zajmują zaobserwowanie przy okazji poprzednich tajemniczych śmierci prawidłowości.

Dla przypomnienia, Ś. P. Remigiusz Muś, technik z Jaka 40, świadek tragedii Tupolewa, zeznał jednoznacznie i bez wątpliwości, zdrowo mieszając w oficjalnej wersji wydarzeń, iĹź zarĂłwno oni, w Jaku 40, jak i pozostałe samoloty, czyli rządowe Tu 154 i rosyjskie Ił 76 dostały komendę z „wieĹźy”, czy z baraku kontroli lotĂłw, by zejść do wysokości 50 metrĂłw, choć instrukcja mĂłwi o 100 metrach. Sama komenda nie jest aĹź tak waĹźna, ot, powiedzmy, kontroler lotu uznał, Ĺźe samoloty mogą zejść do tych 50 metrĂłw, choć w tym momencie akurat widzialność dramatycznie spadła, zamiast się poprawić. No, ale powiedzmy, Ĺźe tak mu się wydawało, albo powiedział sobie po sienkiewiczowsku, „ech, raz maty rodyła, moĹźe się uda”.  Nie to jest istotne.

WaĹźniejsze, duĹźo waĹźniejsze, Ĺźe tej korespondencji, słyszanej i nagranej w Jaku na osobnym magnetofonie nie ma na nagraniach z czarnych skrzynek Tupolewa. A to oznacza, Ĺźe nie mamy tu juĹź do czynienia z drobną w istocie, no, moĹźe nie drobną, ale dającą się jakoś wytłumaczyć, sprawą błędu kontrolera, ale gardłową sprawą sfałszowania zapisĂłw czarnych skrzynek. I to jest sprawa, o ktĂłrą wywraca się cała smoleńska narracja. Nikt nie fałszuje zapisĂłw, jeśli te zapisy nie świadczą przeciw niemu. Nikt nie kłamie, jeśli nie ma nic do ukrycia. Przeciwnie, gdyby Rosja nie miała nic do ukrycia, to natychmiast, nawet wbrew Tuskowi, choćby kwiczał, Ĺźe nie chce mieć ze sprawą nic do czynienia, zwołałaby międzynarodowa komisję i udostępniłaby wszystko, absolutnie wszystko. I nie dotknęła by nawet jednym palcem czarnych skrzynek.  Ĺťeby było śmieszniej, pierwsza oferta prezydenta Miedwiediewa była właśnie taka, międzynarodowa komisja. I pierwsze prace odbywały się według umowy z 1993 roku. MoĹźe dziś juĹź nie pamiętamy, ale tak właśnie było. Dopiero po chwili zorientowali się, jaka jest reakcja Tuska i postanowili, Ĺźe skoro tak, to dobrze, jadą „na bezczela”, kłamią na maxa. Załącznik 13 Konwencji Chicagowskiej, całość śledztwa po stronie rosyjskiej. Polacy przystawiający swĂłj uwiarygodniający stempel na rosyjskich bajkach i kłamiący z trybuny sejmowej. Czarnych skrzynek nie mamy, co jakiś czas prokurator jedzie uroczyście odebrać z Moskwy kolejną kopię, nieco dłuĹźszą i bardziej autentyczną wersję, niĹź poprzednia, rĂłwnieĹź uroczyście otrzymana. I mamy to, co mamy.

W swojej książce, która właśnie się drukuje napisałem kilka słów o Seryjnym Samobójcy, tajemniczej postaci charakterystycznej dla epoki schyłkowego Tuska, która obserwujemy. Kiedyś ten Seryjny Samobójca nazywał się nieco mniej romantycznie, był zwykłym „Panem od śrubek”. No, ale ostatnio bardzo urozmaicił swoje „modus operandi”. To już nie są jakieś głupie śrubki czy chamska ciężarówka ze żwirem na białoruskich numerach. O, teraz, to mamy do czynienia z artystą. To prawdziwy tytan pracy. Państwowa Inspekcja Pracy pisze już ponoć sążnisty protest, bo zamiast dawać dobry przykład, łamie wszystkie przepisy i limity nadgodzin, bo pracuje najintensywniej w weekendy i późnym popołudniem. Zastanawiają się, do kogo zaadresować.

We wszystkich przypadkach, jakie obserwowaliśmy w ostatnich latach kilka rzeczy pojawia się stale. Popatrzmy, co z nich mamy dzisiaj i co się pojawi w najbliższych dniach. Dokładnie wiem, co kto napisze. Jestem przekonany, że rychło będę miał wypełnioną checklistę pod tytułem „ Bez udziału osób trzecich”.

Po pierwsze, zwykle, po kilku dniach powinniśmy usłyszeć, Ĺźe podobno ofiara odkryła w swoim organizmie zaczątki Alzheimera, kto tak powiedział, nie wiadomo, ale chodzą pogłoski. Poza tym, juĹź z innych ĹşrĂłdeł okaĹźe się, Ĺźe zmarły umĂłwił się na wizytę z lekarzem w następny poniedziałek i na podpisanie umowy z kontrahentem w najbliĹźszy weekend, po czym znaleziono go w piątek wieczorem, akurat poza zasięgiem kamery, za to z  karteluszkiem w dłoni, „bez udziału osĂłb trzecich!!”. W piątek, Ĺźeby juĹź w poniedziałek prokuratura mogła wszcząć najenergiczniejsze śledztwo. To zwykle robi zmarły.

Natomiast zadania opinii publicznej są nieco inne. Natychmiast po ogłoszeniu znalezienia ciała, a jeszcze lepiej jeszcze przed, należy z oburzeniem odrzucić wszystkie nikczemne i oszołomskie sugestie, że coś tu jest nie tak, oraz wykrzyczeć, że zadawanie jakichkolwiek pytań stawia pytającego poza nawiasem ludzi rozumnych. Każdy, kto zadaje jakieś pytania, jest śmiechu wartym paranoikiem, hieną, tańczy na grobie i zamierza wjechać ta trumną na Wawel. Natomiast natychmiastowe histeryczne uznanie, że wszystko jest w porządku, zanim jeszcze jakikolwiek posterunkowy obejrzy teren, jest charakterystyczne dla ludzi rozumnych, dla europejczyków, z dużych miast.

No, więc teraz zamiast piątku mamy noc z soboty na niedzielę, efekt jest ten sam, prokuratura rozpocznie najenergiczniejsze śledztwo w poniedziałek. W międzyczasie, przeleciałem komentarze, od razu, od pierwszych sekund wiadomo już, że „bez udziału osób trzecich”. To jest obowiązkowe. I może tak jest, tylko skąd o tym wiadomo od pierwszej sekundy? I od pierwszych sekund, zanim jeszcze ktokolwiek zdążył coś powiedzieć, ci sami ludzie, co zawsze, już (prewencyjnie chyba) histerycznie atakują wszystkich, co „grają trumnami”, paranoików, co się doszukują sensacji. Ludzie, przecież my, owi „paranoicy” jeszcze nic nie powiedzieliśmy! Na razie, podpadamy pod kategorię „nienawistnie milczymy, ale wiadomo, co chcemy powiedzieć”.

http://naszeblogi.pl/blog/69

A tu, ot tak sobie, taki jeden specyfik z pionierskiej apteczki Timura i jego druĹźyny

Succinylocholina (CAS No. 71-27-2) zaczyna się rozkładać w organizmie ludzkim natychmiast po jej podaniu dożylnie lub domięśniowo. Jest metabolizowana przez enzymy z grupy cholinesterazy, zawsze obecne w osoczu krwi pacjenta. Działanie leku in vivo ustaje z tego powodu po kilku do kilkunastu minutach.

PoniewaĹź stężenie cholinesterazy w osoczu krwi po śmierci opada powoli (czas półrozpadu 8 do 16 godzin) , metabolizacja succinylochoiiny na succinylomonocholinę i  kwas bursztynowy (kwas 1,4 butanodionowy, ang. succinic acid) kontynuuje się post mortem. Po dwĂłch dniach od śmierci nie ma Ĺźadnych szans na wykrycie wolnej succinylocholiny.

Pośmiertna obecność metabolitĂłw jest natomiast wytłumaczalna (zob. takĹźe   plausible deniability) - succinylomonocholina wytwarza się rownieĹź naturalnie podczas rozkladu zwłok, a kwas bursztynowy występuje naturalnie w śladowych ilościach we wszystkich Ĺźywych organizmach, jako substancja pośrednia w niektĂłrych cyklach metabolicznych. Aby wykryć succinylocholinę i/lub nadmiernie wysoki poziom jej metabolitĂłw, naleĹźałoby pobrać ze zwłok prĂłbki płynĂłw ustrojowych i tkanek natychmiast po śmierci, i natychmiast badać je metodami spektroskopii masowej.

Ale komu by się w Polsce chciało w tym celu specjalnie przychodzić do pracy w weekend...

Co to jest succinylocholina (ang. succinylcholine, rĂłwnieĹź znana jako suxamethonium),  jak szybko dziala, do czego słuĹźy, skąd ją wziąć, i co moĹźna zrobić z człowiekiem pod jej działaniem, proszę sobie przeczytać we własnym zakresie.



--


"Główną motywacją mojej aktywności publicznej była potrzeba władzy
i żądza popularności. Ta druga była nawet silniejsza od pierwszej,
bo chyba jestem bardziej próżny, niż spragniony władzy. Nawet na pewno..."

- Donald Tusk: Gazeta Wyborcza, 15–16 października 2005