[...] może by tak polżyć, poponiżać i poszydzić z organów konstytucyjnych II
prlu? Zawszeć to jakaś zadyma będzie, jakiś dupynik, bomblonik - nie kojarzę
dokładnie tego pspowego kapusia i mendy internetowej - zagrozi napisaniem donosu do prokuratury, na policję itd. i trochę rozproszy niedzielną nudę
prowokując do serdecznego śmiechu?[...]Eeee... nie. Musiałbym się wysilić,
zdobyć na jakąś konkretną wiąchę, a nuda taka, że nie chce mi sie wcale. No
tak, bo żeby tak naprawdę poszydzić, musiałbym się jakby sprężyć. Opisanie, w
jaki sposób poniżają się i ośmieszają organa same, jest zbyt nudne, banalne i
doszczętnie wyeksploatowane. Kogo ruszają zresztą powszechnie znane fakty? A
to przecież fakt, że np. jeden organ pieprzy jak nieprzytomny, jakby nie był
wykształconym po uniwersytecie i z wielkiego miasta, tylko niedouczonym
wiejskim głupkiem po ruskiej budzie. O manierach poniżej fornala nie ma co już
nawet pisać. To żenujące jest po prostu.
Albo inny organ, mistrz cynicznych łgarstw i obiecanek, z których głupim
radość, [...]. Nawet najtępszy kibol Orkana Pierdziszewo śmieje się z tego
organu. Bo i jest z czego. Na wołowej skórze nie spisałbyś, człowieku,
wszystkich niedorzecznych głupot, jakimi organ uczęstował tzw. opinię
publiczną; tych wszystkich wolt, zmian opinii, kłamstw i skrajnego nieudacznictwa.
Inny organ z kolei to nieprzytomny pieniacz, który jak tylko otworzy gębę, to
zalewa wszystko dookoła jadem wściekłości. Towarzyszy temu lekki wytrzeszcz
oczu i melodyjny świst bluzgów kontrapunktowany klekotem paszczy. Lata temu
organ wygrywał na przesłuchaniach w SB fugi i kantaty kablując swoich
przyjaciół tremolo i polifonicznie. Dziś już tylko skrzypi, sapie i katuje
dysonansami. Starość nie radość, mimo renowacji.
No nie ma, po prostu nie ma o czym napisać. [...]
Całość na: http://zezem.salon24.pl/331240,a-moze-by-tak-sobie-polzyc
J-23

--