http://sun.aei.polsl.pl/~ksim/tradycja/ordo.php

W czasach św. Atanazego, większość biskupów (historycy mówią o 80 %) stali się arianami albo semiarianami. Biskupom tym udało się uzyskać zgodę papieża Liberiusza, jak on sam pisze biskupom wschodnim w swoim liście Pro deifico:

"Skoro tylko wiedziałem, gdy to było według boskiego upodobania, że słusznie potępiliście go ja od razu przyłączyłem się do waszego wyroku. Dlatego odsuwając Atanazego od łączności (komunii) z nami wszystkimi, (...) oświadczam, że jestem w pokoju z wami i ze wszystkimi biskupami
  orientalnymi".

To samo powtórzył w swoich listach Studens paci i Quia scio.

W takich okolicznościach, aby bronić wiary i wiernych, św. Atanazy był
(materialnie) nieposłuszny papieżowi, mało tego, przeciwstawił się on dwóm synodom i większości biskupów, zachowując niezachwianie dogmat zdefiniowany na soborze w Nicei.

Poza tym, święty Atanazy, z powodu stanu konieczności, ustanowił biskupów,przekraczając przez to zwyczajne prawo jego jurysdykcji za każdym razem, kiedy nie był w Egipcie, gdzie znajdowała się jego stolica patriarchalna, ale na wygnaniu.

W swoim liście do Serapiona, biskupa Tunisu, podczas jego drugiego wygnania (339 - 346 r.), pisał, że ustanowił 14 biskupów aby zastąpić ich poprzedników, którzy umarli.

Prawdopodobnie św. Atanazy zrobił to samo (mianowicie konsekrował biskupów) kiedy był ekskomunikowany, przeciw wyraźnej woli papieża; było to prawowite, ponieważ akt ten był usprawiedliwiony przez stan i prawo konieczność.

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny