W dniu 2010-06-05 19:41, kpawlak pisze:

Wrocław, Falzmann, Balcerowicz - prof. Jerzy Przystawa
-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -
http://www.asme.pl/127574019235590.shtml

I to jest cała prawda o "cudach" gospodarczych Balcerowicza :

"A co ma Falzmann do Balcerowicza? Otóż główny specjalista Najwyższej
Izby Kontroli Michał Falzmann, dosłownie na kilka miesięcy przed swoją
śmiercią, w czasie gdy Leszek Balcerowicz był wicepremierem i ministrem
Finansów, został skierowany na kontrolę Funduszu Obsługi Zadłużenia
Zagranicznego - instytucji, która zarządzała całym, ponad 40-miliardowym
długiem zagranicznym Polski. W czasie tej kontroli natychmiast wykrył,
że pod przykrywką tej najważniejszej instytucji finansowej państwa,
funkcjonuje mechanizm spekulacyjny, który dzisiaj jest często określany
terminem "carry trade", ale wtedy nikt jeszcze w Polsce nie wiedział,
jak to nazwać. Ten mechanizm spekulacyjny, już wcześniej stosowany w
krajach tzw. trzeciego świata, umożliwiał gigantyczny drenaż finansów
publicznych i wyprowadzanie tą drogą miliardów dolarów, które sobie, po
cichutku - via bank - nie zwracając niczyjej uwagi, wypływały z Polski w
różnych kierunkach. Od czasu do czasu, część tych pieniędzy wracała do
Polski pod czułą opiekę ludzi, którzy potem, w książce Gabryela i
Zieleniewskiego "Piąta władza czyli kto naprawdę rządzi Polską?",
zostali nazwani "imperatorami III RP".

Niesłychana, w historii rabunku finansowego niedorozwiniętych krajów,
wydajność tego procederu była możliwa dzięki zamrożeniu, na wiele
miesięcy, bankowego kursu wymiany dolara i wysokiemu oprocentowaniu
bankowych lokat złotówkowych, sięgającemu 36% w stosunku miesięcznym!
Innymi słowy: dzięki genialnym reformom finansowym ich autorów, do
dzisiaj chodzących dumnie w chwale i glorii.
Michał Falzmann, człowiek dobrze wykształcony, ale naiwny i
prostolinijny, chodził ze swoim odkryciem i z kontrolnym pełnomocnictwem
od Annasza do Kajfasza, wypytując, wykazując i przekonując. Co,
naturalnie, nikomu się nie mogło podobać, o czym, po jego śmierci,
wyznał jego bezpośredni przełożony w NIK, że "ilość skarg na Michała
Falzmanna przekraczała ludzkie wyobrażenie". Próbował temu postawić kres
ówczesny Prezes NIK, ale to na niewiele mu się zdało, bo w kilka
miesięcy po Falzmannie sam też musiał odejść na Wieczną Wartę.
Oczywiście, Falzmann próbował wypytać i Najważniejszą Osobę w Dziedzinie
Finansów, ale nie spotkało go specjalnie życzliwe przyjęcie, o czym
zdajemy relację w naszej książce "Via bank i FOZZ. O rabunku finansów
Polski" (M. Dakowski i J. Przystawa, "Antyk", Warszawa 1992)."