...  byly tylko z pozoru wolne i niezalezne media.



*„Czy można było nazywać „kapitalizmem” ustrój, w którym „klasę średnią” i
„ekstraklasę” tworzyli przedstawiciele starej oraz (zbratanej z nią) nowej
nomenklatury, nie zaś po prostu ludzie pracowici, przedsiębiorczy, zaradni i
uczciwi?                        Można było. Nowomowa neopeerelu płynąca z mainstreamowych nowoczesnych kołchoźników nie
dopuszczała żadnego głosu sprzeciwu wobec „koniecznych ekonomicznych reform”
(czerwoni lub różowi momentami posługiwali się nawet argumentem-wytrychem „po
pierwsze gospodarka”, tak jakby ta ostatnia nic z ich polityką nie miała
wspólnego). Ci bowiem, którzy nie godzili się na nadzorowaną przez agenturę
„transformację” prowadzącą w pierwszym rzędzie do uwłaszczania się
nomenklatury i rozrastania się korupcji we wszelkich możliwych dziedzinach
działalności publicznej, przedstawiani i traktowani byli w nowych reżimowych
mediach jako ludzie „niedojrzali do demokracji”, „nierozumiejący kapitalizmu”,
„nieodpowiedzialni”, „bojący się zmian”, „pozbawieni smykałki
biznesowej”, „chcący wiecznie żyć na garnuszku państwa”, „biedni, głupi i
zawistni” etc. etc., a nawet, co już w ogole było szczytem neokomunistycznego
zakłamania, „tęskniący za poprzednim ustrojem”. Argumentem-obuchem stało się twierdzenie o „nieuniknionych kosztach
transformacji”, w których mieściło się dosłownie wszystko: inflacja,
bezrobocie, emigracja zarobkowa, życie na kredyt, niskie płace, zadłużenie
państwa, apatia społeczna, wzrost przestępczości, szara strefa, protesty
rozmaitych grup zawodowych, pauperyzacja przeróżnych profesji (np.
naukowoakademickich), upadek szkolnictwa, zabójczy ekonomicznie fiskalizm itd.

Pseudo-państwo jednak na takich właśnie podstawach... „zadziałało”. Machina zafunkcjonowała i właściwie mogła tak bezkolizyjnie i bezawaryjnie
działać dalej, gdyby nie próby jej rozwalenia przez nieliczne ugrupowania o
charakterzeantysystemowym.

Za symptomatyczne należy uznać to, że po pierwszych wolnych wyborach z 1991
r., pierwszy rząd o autentycznie antykomunistycznym i sanacyjnym charakterze w
stosunku do peerelowskich struktur pseudo-państwa, został obalony w przeciągu
pół roku (grudzień 1991-czerwiec 1992), zanim nawet zdołał podnieść rękę na
agenturę.

Później więc na długie lata zapanowała sielska, spokojna atmosfera w „III RP”,
w której debata na łamach luksusowych pism dotyczyła np. tego, jakich wód
toaletowych używa ten czy inny przedstawiciel politycznej, byznesowej czy
„szołbyznesowej” „ekstraklasy”, aż do nadejścia w 2005r. „kaczystów”, ktorzy
po wyborach parlamentarnych i prezydenckich „wzięli wszystko”, tzn.parlament,
rząd i ośrodek prezydencki, co pozwoliło na rozpoczęcie drugiego
antysystemowego podejścia do neokomunizmu m.in. w postaci powoływania nowych
służb specjalnych i próby gruntownej reformy starych, zwłaszcza tych
najbardziej newralgicznych, wcześniej nietykanych, tj.wojskówki. Po dwóch burzliwych latach doszło jednak do przegnania kaczystów z ław
rządowych, a następnie (2007) do ekspresowej resowietyzacji służb.”(polecam
gorąco całość !)

Aby machina mogła bezkolizyjnie zadziałać potrzebne były media. Nowe i z pozoru niezależne. Pewnie znajdzie się niedługo ktoś kto opisze dokładnie w jaki sposób i za
czyje pieniądze te media powstawały.

 A także, kogo wykreowano w nich na dziennikarskich guru kształtujących gusta
i poglądy miliony Polaków.*











http://1maud.salon24.pl/391646,gryza-tuska

--

  Obserwator wrote:

..  byly tylko z pozoru wolne i niezalezne media.

Mam pytanie. Jakiego kodowania używasz, bo to co piszesz nijak da się czytać.

> ..  byly tylko z pozoru wolne i niezalezne media.

Mam pytanie. Jakiego kodowania używasz, bo to co piszesz nijak da się
czytać.

czukockiego.

--
pozdrawiam
P.L.U.T.O.N.: Positronic Lifeform Used for Troubleshooting and Online
Nullification

 Obserwator <fajny.d.arzbor@NOSPAM.gazeta.pl> napisał(a):

...  byly tylko z pozoru wolne i niezalezne media.

Jakie media? TVP to tuba propagandowa SLD, TVN PO, a Trwam Rydzyka! ;)

--