# - Bobik, ty Ĺťydzie! – huknął zamiast dzień dobry Stary Współlokator i 
bezceremonialnie władował się z łapami na fotel.
  - Siemasz! – odpowiedział grzecznie Bobik, podsuwając mu półmisek z 
okrawkami szynki. – Wiesz, ja nie miałbym nic przeciwko byciu Ĺťydem, ale 
twój okrzyk jakby… eee… tego… niezupełnie zgadza się ze stanem faktycznym.
  - A co tu ma do rzeczy stan faktyczny? – zdziwił się Współlokator. – Nie 
podoba mi się twój ogon, więc jesteś Żydem, nie? Każdy to wie.
  - Ja nie wiedziałem – zawstydził się szczeniak. – Ale ty zawsze potrafisz 
mnie czymś zaskoczyć. JuĹź się właściwie do tego przyzwyczaiłem. A… mĂłgłbyś 
mi dokładniej wyjaśnić, na czym to polega, Ĺźe jestem Ĺťydem? Bo nie 
chciałbym popełnić jakiejś gafy i odbiec od twoich wyobrażeń.
  - No proszę, juĹź z ciebie wyszła twoja Ĺźydowska chytrość – westchnął 
rozmĂłwca. – Co głupiego udajesz? Rządzisz światem i mediami? Jesteś 
wrogiem PolakĂłw i polskości? Wysysasz z nas soki? No i jeszcze ten 
olbrzymi, nieochrzczony nochal… To kim niby miałbyś być?
  - AleĹź ja ze światem poza moim rewirem w ogĂłle nie mam kontaktĂłw, od soku 
wolę kałuĹźankę, a nos mam całkiem malutki – zmarwił się Bobik. – I na 
dodatek z wrogością mam problemy, bo to takie nieszczenięce. No, co tu 
dużo gadać – trochę się obawiam, że nie zdołam spełnić twoich oczekiwań.
  - Ha! – ryknął Współlokator. – Wszystko po to, Ĺźeby się lepiej 
zakamuflować i wprowadzić nas, Prawdziwych PolakĂłw, w błąd! – Ale znam ja 
was, semickie nasienie. Mnie Ĺźaden mały nos nie zwiedzie, ani nawet 
najprawdziwsze świadectwo chrztu od piętnastu pokoleń. Ĺťyda zawsze 
rozpoznam, na kilometr, zwłaszcza jak akurat mam ochotę komuś przyłoĹźyć. 
Nikt nie wie lepiej ode mnie, ktĂłry ogon jest Ĺźydowski.
  - Okej, okej – zgodził się szybko Bobik, widząc Ĺźe Współlokator coraz 
bardziej się nakręca. – Niech juĹź wyjdzie na twoje. Jestem Ĺťydem. A czy z 
tego coś wynika?
  - On się pyta, czy coś wynika! – zawył Współlokator w uniesieniu. – Skoro 
jesteś, to won stąd, parchu pejsaty, zanim ci wszystkie kości poprzetrącam!
  - Tylko wiesz, jest jeden problem – zauwaĹźył Bobik. – Ja tu teĹź jestem u 
siebie. A poza tym jak pĂłjdę, to zabiorę ze sobą szynkę, a nie wiem, czy 
to by było po twojej myśli.
  - Typowe Ĺźydowskie krętactwa! – warknął Współlokator, nieznacznie 
przysuwając do siebie półmisek. – Ale niech tam, znaj moje dobre serce. 
MoĹźesz zostać, pod warunkiem, Ĺźe będę ci mĂłgł nawrzucać, kiedy mi się 
tylko spodoba.
  Bobik w zasępieniu podrapał się w ogon. Nawet nie przypuszczał, Ĺźe bycie 
Ĺťydem jest takie trudne. Ale z drugiej strony, patrząc na Współlokatora 
nie był wcale pewien, czy bycie Prawdziwym Polakiem nie jest jeszcze 
gorsze. #
Ze strony:
http://tiny.pl/hpsn9

--
stevep
UĹźywam klienta poczty Opera Mail: http://www.opera.com/mail/