https://stopsyjonizmowi.files.wordpress.com/2010/05/b.jpg
W średniowieczu, w okresie okrutnych prześladowań Żydów w szeregu krajów zachodnio - europejskich, Polska ich przyjęła, i obdarzyła ich możliwościami jakich w żadnym innym z krajów nie doznali.
W 1264r. król Bolesław wydał statut kaliski, który gwarantował Żydom opiekę prawną.
Statut ten, podpisywany przez kolejnych władców Polski, był pierwszym w historii Europy, w którym Żydzi otrzymali gwarancje religijnej i społecznej autonomii.
"Stopniowo realizowano u nas system który stawał się dla nich istnym "państwem w państwie", z samorządem, z własnym sądownictwem, a nawet systemem podatkowym, dla ich nacji specjalnym i wyjątkowym.
Ten stan, oczywiście z wahaniami niemożliwymi do usunięcia i z wyjątkiem akcji prowadzonej przez buntownika Chmielnickiego, trwał aż do utraty przez Polskę niepodległości.

Z utratą naszej niepodległości ich sternicy, a za nimi masy żydowskie, uznały ten obszar za bezpański i w swym rodzaju jedyny, wprost idealny do stworzenia z Polski zastępczej "ziemi obiecanej".
I tak zrodziło się pojęcie "Judeo-Polonii", wprowadzane nawet w życie, przy pomocy władz niemieckich, w końcowej fazie 1-ej wojny światowej.
Na szczęście dla nas, także w drugiej połowie XIX-go wieku - a więc w okresie w którym chyba nikt w Europie nie wierzył w możliwość wskrzeszenia państwa polskiego - znalazły się w Polsce patriotyczne i realistyczne ośrodki polityczne, które postawiły sobie za cel odbudowę naszej państwowości.

Dopóki Polska była silna, Żydzi zamieszkali na jej terenach byli jej władzom lojalni.
W tamtych czasach I Rzeczypospolitej mieli swe miejsce w strukturze społeczeństwa i wraz z innymi stanami stanowili cześć jego harmonijnie funkcjonującej całości.
W czasie rozbiorów Polski już tylko część z nich przejawiała postawy lojalne wobec wspólnej ojczyzny i wyrażała czynnie swe patriotyczne do niej przywiązanie.
W miarę upływu lat, coraz większe ich zastępy nastawiły się na współpracę z zaborcami, przyczyniając się w sposób dotkliwy do wyniszczania polskości..".(Stanisław Kozanecki)
Józef Ignacy Kraszewski w swej powieści "Żyd" przytoczył ich tok rozumowania: .w powietrzu czuć proch ale dla nas to nic złego.chłop polski nie lubi nas, wiemy o tym, ale chłop jest głupi - nie boimy się go.
O szlachtę głównie nam idzie.
Wmiesza się ona przez sam punkt honoru w awanturę, pójdzie do lasu, na krwawe pole, za co ją rząd ukarze, zniszczy, wytępi, wydusi, wywłaszczy, a wówczas dla nas droga otwarta.
Wobec takiej filozofii nie dziwi, że wielu bogatych Żydów sprzyjało wybuchowi powstania.
Jednym z nich był znany przyjaciel powstańców Kronnenberg.
A.L. Szcześniak w pracy "Judeopolonia" wspomina, że wyasygnował on na cele powstańcze 1 mln. złotych rubli.
Kierownictwo powstania przeznaczyło je na zakup broni w Anglii (pewnie u angielskich Żydów).
Inny Żyd Tugenhold, szpieg rosyjski zdradził Rosjanom szlaki przerzutu tej broni, tak że duża jej część dostała się w ręce rosyjskie.
Po zgnieceniu powstania Kronnenberg został odznaczony przez cara najwyższym orderem i przyznał mu szlachectwo.

A.L. Szcześniak w cyt. pracy zwraca uwagę, że współpraca Żydów z caratem w tłumieniu Powstania Styczniowego, a także w finansowym wspieraniu go, miała głębszy sens:.
"Upadek powstania i konfiskata przez carat 4254 majątków szlachty polskiej i grabież ziemi wysiedlonych na Sybir 7000 rodzin zaścianków szlacheckich stworzyło niebywałą okazję wykupu przez Żydów polskiej ziemi.
Już w r. 1885 statystyki w Królestwie notują 2966 Żydów właścicieli lub dzierżawców dużych majątków.
Na tym nie koniec.
Ogólne straty polskie powstania wynosiły ok. 250 tyś osób.
Był to olbrzymi cios wymierzony w polską substancję etniczną.
Dotknął również ludność miast. Pojawiła się następna okazja wykupu tym razem własności miejskiej.
Po powstaniu, w którym zginęło tak wielu, przeważnie młodych Polaków, na skutek stworzonych przez władze politycznych i gospodarczych warunków, wyemigrowało z Polski w latach 1864 - 1914 ok. 4,5 mln. przeważnie młodzieży, osłabiając znacznie potencjał ludnościowy Polaków.
W tym czasie dzięki rozrodczości, a także polityki cara, wzrosła znacznie liczba ludności Żydowskiej na ziemiach polskich, lokując się przede wszystkim w miastach.
A Szcześniak, op. cit. podaje następujący ich udział w poszczególnych latach:
1781 - 1856 - 1897
Warszawa 4,5% 24,3% 33,9%
Łódź - 12,2% 40,7%
Następowała na ziemiach polskich zmiana struktury społecznej i narodowościowej .
Pisał o niej Feliks Koneczny ("Cywilizacja Żydowska" Warszawa 1997r):
"Wolne zawody przechodziły w ręce żydowskie w nieproporcjonalnym odsetku.
Prasa poszła w znacznej części na żołd Żydów; ekonomia żydowska zapanowała niepodzielnie nad stosunkami gospodarczymi, a po miastach topniała własność nieruchoma chrześcijańska.
W miastach tubylcy uciekali przed Żydami na peryferia miasta.
Handel żydowski przybrał cechy jakby monopolu, a rolnictwo popadło w niesłychane zadłużenie u Żydów, rzemiosło zaś grzęzło w nędzy i niestety w ciemnocie. Rozrost zaludnienia żydowskiego wyprzedzał przyrost ludności polskiej coraz silniej."

Dr Rudolf Jaworek
http://wolna-polska.pl/zydowska-nienawisc-do-polski-i-polakow

W dniu sobota, 28 listopada 2015 16:38:53 UTC+1 użytkownik mkarwan napisał:

https://stopsyjonizmowi.files.wordpress.com/2010/05/b.jpg
W średniowieczu, w okresie okrutnych prześladowań Żydów w szeregu krajów zachodnio - europejskich, Polska ich przyjęła, i obdarzyła ich możliwościami jakich w żadnym innym z krajów nie doznali.
W 1264r. król Bolesław wydał statut kaliski, który gwarantował Żydom opiekę prawną.
Statut ten, podpisywany przez kolejnych władców Polski, był pierwszym w historii Europy, w którym Żydzi otrzymali gwarancje religijnej i społecznej autonomii.
"Stopniowo realizowano u nas system który stawał się dla nich istnym "państwem w państwie", z samorządem, z własnym sądownictwem, a nawet systemem podatkowym, dla ich nacji specjalnym i wyjątkowym.
Ten stan, oczywiście z wahaniami niemożliwymi do usunięcia i z wyjątkiem akcji prowadzonej przez buntownika Chmielnickiego, trwał aż do utraty przez Polskę niepodległości.

Z utratą naszej niepodległości ich sternicy, a za nimi masy żydowskie, uznały ten obszar za bezpański i w swym rodzaju jedyny, wprost idealny do stworzenia z Polski zastępczej "ziemi obiecanej".
I tak zrodziło się pojęcie "Judeo-Polonii", wprowadzane nawet w życie, przy pomocy władz niemieckich, w końcowej fazie 1-ej wojny światowej.
Na szczęście dla nas, także w drugiej połowie XIX-go wieku - a więc w okresie w którym chyba nikt w Europie nie wierzył w możliwość wskrzeszenia państwa polskiego - znalazły się w Polsce patriotyczne i realistyczne ośrodki polityczne, które postawiły sobie za cel odbudowę naszej państwowości.

Dopóki Polska była silna, Żydzi zamieszkali na jej terenach byli jej władzom lojalni.
W tamtych czasach I Rzeczypospolitej mieli swe miejsce w strukturze społeczeństwa i wraz z innymi stanami stanowili cześć jego harmonijnie funkcjonującej całości.
W czasie rozbiorów Polski już tylko część z nich przejawiała postawy lojalne wobec wspólnej ojczyzny i wyrażała czynnie swe patriotyczne do niej przywiązanie.
W miarę upływu lat, coraz większe ich zastępy nastawiły się na współpracę z zaborcami, przyczyniając się w sposób dotkliwy do wyniszczania polskości..".(Stanisław Kozanecki)
Józef Ignacy Kraszewski w swej powieści "Żyd" przytoczył ich tok rozumowania: .w powietrzu czuć proch ale dla nas to nic złego.chłop polski nie lubi nas, wiemy o tym, ale chłop jest głupi - nie boimy się go.
O szlachtę głównie nam idzie.
Wmiesza się ona przez sam punkt honoru w awanturę, pójdzie do lasu, na krwawe pole, za co ją rząd ukarze, zniszczy, wytępi, wydusi, wywłaszczy, a wówczas dla nas droga otwarta.
Wobec takiej filozofii nie dziwi, że wielu bogatych Żydów sprzyjało wybuchowi powstania.
Jednym z nich był znany przyjaciel powstańców Kronnenberg.
A.L. Szcześniak w pracy "Judeopolonia" wspomina, że wyasygnował on na cele powstańcze 1 mln. złotych rubli.
Kierownictwo powstania przeznaczyło je na zakup broni w Anglii (pewnie u angielskich Żydów).
Inny Żyd Tugenhold, szpieg rosyjski zdradził Rosjanom szlaki przerzutu tej broni, tak że duża jej część dostała się w ręce rosyjskie..
Po zgnieceniu powstania Kronnenberg został odznaczony przez cara najwyższym orderem i przyznał mu szlachectwo.

A.L. Szcześniak w cyt. pracy zwraca uwagę, że współpraca Żydów z caratem w tłumieniu Powstania Styczniowego, a także w finansowym wspieraniu go, miała głębszy sens:.
"Upadek powstania i konfiskata przez carat 4254 majątków szlachty polskiej i grabież ziemi wysiedlonych na Sybir 7000 rodzin zaścianków szlacheckich stworzyło niebywałą okazję wykupu przez Żydów polskiej ziemi.
Już w r. 1885 statystyki w Królestwie notują 2966 Żydów właścicieli lub dzierżawców dużych majątków.
Na tym nie koniec.
Ogólne straty polskie powstania wynosiły ok. 250 tyś osób.
Był to olbrzymi cios wymierzony w polską substancję etniczną.
Dotknął również ludność miast. Pojawiła się następna okazja wykupu tym razem własności miejskiej.
Po powstaniu, w którym zginęło tak wielu, przeważnie młodych Polaków, na skutek stworzonych przez władze politycznych i gospodarczych warunków, wyemigrowało z Polski w latach 1864 - 1914 ok. 4,5 mln. przeważnie młodzieży, osłabiając znacznie potencjał ludnościowy Polaków.
W tym czasie dzięki rozrodczości, a także polityki cara, wzrosła znacznie liczba ludności Żydowskiej na ziemiach polskich, lokując się przede wszystkim w miastach.
A Szcześniak, op. cit. podaje następujący ich udział w poszczególnych latach:
1781 - 1856 - 1897
Warszawa 4,5% 24,3% 33,9%
Łódź - 12,2% 40,7%
Następowała na ziemiach polskich zmiana struktury społecznej i narodowościowej .
Pisał o niej Feliks Koneczny ("Cywilizacja Żydowska" Warszawa 1997r):
"Wolne zawody przechodziły w ręce żydowskie w nieproporcjonalnym odsetku.
Prasa poszła w znacznej części na żołd Żydów; ekonomia żydowska zapanowała niepodzielnie nad stosunkami gospodarczymi, a po miastach topniała własność nieruchoma chrześcijańska.
W miastach tubylcy uciekali przed Żydami na peryferia miasta.
Handel żydowski przybrał cechy jakby monopolu, a rolnictwo popadło w niesłychane zadłużenie u Żydów, rzemiosło zaś grzęzło w nędzy i niestety w ciemnocie. Rozrost zaludnienia żydowskiego wyprzedzał przyrost ludności polskiej coraz silniej."

Dr Rudolf Jaworek
http://wolna-polska.pl/zydowska-nienawisc-do-polski-i-polakow

Zawsze stawiam sobie pytanie, jakim interesem narodowym kierowali sie ci, ktorzy tych Żydów do Polski sprowadzali i im takie warunki gwarantowali ?
Jakoś niewiele publikacji na ten temat.

spamer "mkarwan" <mkarwan@poczta.onet.pl> napisał w wiadomości news:5659ca8b$0$660$65785112news.neostrada.pl...

https://stopsyjonizmowi.files.wordpress.com/2010/05/b.jpg

Jeleni szukasz?


Mark Woydak

--