# Joanna Kluzik-Rostkowska poznała Jarosława Kaczyńskiego lepiej od innych. Z pewnością nie było to poznanie takie, jakie miał nieżyjący brat, Lech. Było ono jednak na tyle głębokie, że wiedziała, co z tym fantem Kaczyńskim zrobić, aby był strawny dla Polaków w czasie kampanii prezydenckiej.

To ona była Pigmalionem, który stworzył Galateę. Zamiana rodzajów wcale nie musi być deprecjonująca, u Szekspira to stały element przebieranek w ciuszki innej płci. Choć prezesowi PiS najbliżej zdaje się do rodzaju nijakiego, do dziecka, które tupie, wrzeszczy, gdy nie potrafi ułożyć klocków; a właściwa budowla z klocków rzadko mu wychodzi, albo wcale. Rzuca zabawki precz i bierze w garści piasek, aby wszystkim sypnąć w oczy.

W związku z Kluzik-Rostkowską nasuwają mi się inne skojarzenia, bardziej swojskie, kolokwialne, polskie. Bo kto przejmowałby się Galateą, odległą w czasie i przestrzeni metaforą. "Kluzica" poznała Kaczyńskiego dość dobrze, więc wiedziała, jak go ulepić. Wbrew sobie, na chłodno, zimno. Tak jak w zimie lepimy bałwana.

Kaczyński w czasie kampanii prezydenckiej był bałwanem ze śniegu. Dzieci i infantylni dorośli za takimi zabawami przepadają, bo daje względną podstawową radość i można uroczo się pośmiać. Nawet z czerwonego nosa - czyż Kaczyńskiego nie miał czerwonych nozdrzy, gdy wygłosił mowę do przyjaciół Moskali, a Gierka nazwał patriotą. Czy bałwan nie ma ust z obierek kartofli? Taka też była jego mowa (retoryka) kartoflana w czasie kampanii. A te małe oczka z węgielków, czyż nie wypatrywały już sukcesu w wyborach?

Niestety, Kluzik-Rostkowska ulepiła nam bałwana śniegowego, a nie Galateę, ta ostatnia jest trwałym elementem kultury. Bałwan zaś rozpuszcza się, gdy poniosły Kaczyńskiego emocje, gdy odstawiono go od prochów. Rozpuścił się w złych emocjach i powstała z tego breja, a obecnie mamy do czynienia z kałużą. Oto cały Kaczyński - gdy nabiera trochę poloru, jest bałwanem ze śniegu. Polacy na takie monstrum już nie dadzą się nabrać. #
Ze strony:
http://tiny.pl/hfkqk

--
stevep