Pewna skądinąd sympatyczna naprawiaczka rzeczywistości, acz naiwna niczym butelka z wodą mineralną, pani Marta dwojga nazwisk Brzezińska-Waleszczyk, skrytykowała pryncypialnie wrocławski koncert Sinead O’Connor. I nie chodzi tu o muzykę, tylko o strój który na koncert pani Sinead przywdziała.

Otóż piosenkarka pojawiła się na scenie w czarnej koszuli z koloratką i ogromnym krzyżem zawieszonym na piersi. Pani Marta przeto jednoznacznie orzekła, że była to marna prowokacja i kolejny dowód na to, że O’Connor to marna również artystka, murowana kandydatka do piekła.

Nie wiem czy piosenkarka trafi do piekła, bo za bardzo nie wiem czym to piekło jest, ale wiem natomiast, że antyklerykalna postawa O’Connor to żadne zaskoczenie i żadna chwilowa demonstracja. Taka ona już jest. Rozumiem, że dla świętojebliwej z zasady pani Marty, to obraza i skandal, ale rozumiem też, że nie ma żadnego przymusu, aby pani Marta piosenek O’Connor słuchała, a tym bardziej by oglądała jej koncerty. Ona ma w zanadrzu artystów dużo bardziej wyrazistych, bardziej utalentowanych, wiernych zasadom, prawdziwych bogów piosenki, a nie marnych prowokatorów. Wiem że cały czas usiłuje koncertować pan artysta Budziaszek, że remizy zapełnia (choć z kłopotami) artysta Pietrzak, że bliżej lub dalej walają sie stada innych ideowo, duchowo, estetycznie i religijnie zaangażowanych artystów.

Więc może osiągnijmy kosensus droga Pani Marto. My będziemy chodzić na swoje koncerty i kupować nasze płyty, a pani z Terlikiem i ferajną będzie chodzić na wasze koncerty i kupować wasze płyty, choć z nimi akurat może być kłopot. Bo tak jak nikt nie pisze do pułkownika, tak nikt nie wydaje niesprzedawalnych płyt. No, to mamy porozumienie.

http://tiny.pl/hsp44

--
Dyskusja z wierzącym jest jak gra w szachy z gołębiem. Nieważne, jak dobrze grasz, gołąb i tak przewróci wszystkie figury, nasra na szachownicę i będzie dumny z wygranej.