# Trwa nowe szaleństwo wokół agenta zwanego Bolkiem. Podobno w sejmowych  archiwach znajdują się materiały, ktĂłre kiedyś zaginęły, świadczące, Ĺźe  Bolek to Lech Wałęsa.

Prawicowe media Ĺźyją w wielkim podnieceniu prĂłbując dotrzeć do spadku po  komisji Ciemniewskiego badającej wykonanie uchwały lustracyjnej przyjętej  przez Sejm w maju 1992, gdyĹź to wśrĂłd tych papierĂłw mają być ponoć akta  Bolka. „Rzeczpospolita” o sprawie pisze prawie codziennie, po Sejmie krąży  juĹź Jan Pospieszalski, zapewne przygotowując kolejny demaskatorski film  lub program. Naciska się na szefa kancelarii, w ktĂłrego władztwie znajdują  się materiały z tej komisji, aby je szybko odtajnił.

Ludwik Dorn tłumaczy się dlaczego jako marszałek Sejmu kiedyś ich nie  odtajnił, a moĹźe odtajnił, ale szef IPN Janusz Kurtyka jakoś nie spieszył  się, by je zabrać i tak sobie w Sejmie leżą. Pewnie zapomniał, bo jak się  ma tyle teczek, to jedna nie jest tak waĹźna. Zapewne zresztą Kurtyka  wiedział, Ĺźe w sejmowych archiwach Ĺźadna polityczna bomba nie leĹźy. Tylko  w opinii prawicowych lustratorĂłw to, co jest w Sejmie, musi być waĹźne,  musi dawać nowy trop, a jeśli nawet nie da, to trochę się opinię publiczną  poepatuje.

NajwyraĹşniej jednak tym razem w pogoń za Wałęsą wyruszyła młodzieĹź bez  Ĺźadnej pamięci o minionych wydarzeniach, bowiem kto pamięta obrady komisji  Ciemniewskiego ten wie, Ĺźe materiały tajne jej członkowie czytali w  Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Urzędzie Ochrony Państwa. Nie było tak,  Ĺźe przewoĹźono je do Sejmu. To dopiero w czasach późniejszych prokurator  jeĹşdził do szefa partii sprawozdawać, kto jest w mafii paliwowej. Wtedy  jakoś procedury początkującej jeszcze demokracji działały sprawniej i  prawa czasem bardziej przestrzegano.

W owych tajemniczych trzech sejmowych zalakowanych kopertach mogą się więc  znajdować co najwyĹźej protokoły z przesłuchań, moĹźe jakieś pisma  przewodnie, ale z pewnością nie ma tu Ĺźadnych akt. Zadyma jest wyraĹşnie  sztuczna, wywołana, aby Wałęsie znĂłw dołoĹźyć i o Bolku przypomnieć.

Niemniej zainteresowana nagłym wskrzeszeniem dawno zapomnianej komisji  Ciemniewskiego sięgnęłam po materiał zupełnie jawny, czyli po jej  sprawozdanie.

I okazuje się, Ĺźe jest to dokument na swĂłj sposĂłb fascynujący. Pokazuje  bowiem z duĹźymi szczegółami pierwszą powaĹźną polityczną robotę Antoniego  Macierewicza, jego sposĂłb działania, ktĂłry do dziś nie zmienił się nic a  nic, chociaĹź wokół zmieniło się wszystko. Ĺťe uchwałę lustracyjną przyjęto  wĂłwczas po to, by nieudolnie – jak się okazało – ratować nieudolny rząd  Jana Olszewskiego to jest zupełnie jasne (rząd kompromitacji polskiej  prawicy – jak wĂłwczas mawiał Jarosław Kaczyński).

Dokument Ciemniewskiego szczegółowo – z podaniem godzin – przypomina, jak  to wzywani byli członkowie Konfederacji Polski Niepodległej, jak  pokazywano im materiały mające świadczyć, Ĺźe Leszek Moczulski był agentem,  proszono Ĺźeby go tylko obalili i zagłosowali za utrzymaniem walącego się  rządu. Być moĹźe pod kierownictwem Romualda Szeremietiewa, ktĂłry miał  wyraĹşnie chrapę na schedę po Moczulskim. Przypomina to sprawozdanie  wszystkie rozmowy Macierewicza z prezydentem Wałęsą, w ktĂłrych Macierewicz  kłamał, całą tę gorączkę jaka wĂłwczas panowała, Ĺźeby tylko utrzymać się  przy władzy.

Być moĹźe ciekawszy jednak – od opisu samych zdarzeń – jest opis  przygotowania samej listy agentĂłw, zwanej wĂłwczas materiałami  informacyjnymi znajdującymi się w zasobach archiwalnych MSW. Warto  przypomnieć rok 1992, bo to samo powtĂłrzyło się przy okazji weryfikacji  Wojskowych SłuĹźb Informacyjnych i w pewnym sensie powtarza się obecnie w  działaniu zespołu, ktĂłry bada podobno przyczyny katastrofy smoleńskiej.

Zasadniczą cechą tych wszystkich działań jest obezwładniająca wręcz  niekompetencja i podporządkowanie wszystkich działań politycznemu celowi.  Zupełnie jawna pogarda dla prawa i procedur. Zacytuję fragment  sprawozdania z 1992 roku. „Realizację zadań wynikających z uchwały Sejmu  minister spraw wewnętrznych powierzył powołanej zarządzeniem z dnia 29  maja 1992 r. komisji, na ktĂłrej czele stanął podsekretarz stanu w MSW  Andrzej Zalewski. Zarządzenie ministra tworzące komisję nie zawierało  Ĺźadnych reguł postępowania w realizowaniu nałoĹźonych na nią obowiązkĂłw,  ani nie określało trybu przedstawiania materiałów do decyzji ministra. W  skład komisji, z wyjątkiem jej przewodniczącego weszli pracownicy wydziału  StudiĂłw. Wydział StudiĂłw powołany został przez ministra Antoniego  Macierewicza w ramach organizacyjnych Gabinetu Ministra w lutym. Nie udało  się uzyskać (komisji Ciemniewskiego – przyp. jp) Ĺźadnego dokumentu  określającego zadania tego wydziału, jego strukturę organizacyjną, tryb  działania, zakres obowiązkĂłw na poszczegĂłlnych stanowiskach pracy. Ten  wydział nie miał swojego poprzednika w strukturze organizacyjnej  ministerstwa. Pod względem kadrowym składał się w osĂłb nowo przyjmowanych  do pracy w MSW, z róşnym wykształceniem zawodowym i stosunkowo niedługim  czasem pracy. Ani z okresie zaangaĹźowania do pracy ani w czasie jego  działalności nie przeprowadzono Ĺźadnych systematycznych szkoleń lub  instruktaĹźu dotyczącego problematyki jaką się zajmował oraz posługiwania  się materiałami z jakich korzystano. Polegano, według słów ministra  Macierewicza, przede wszystkim na wysokim poziomie inteligencji tych osĂłb,  ich ideowym zaangaĹźowaniu w wykonywanie powierzonych zadań i zdolności  samokształcenia w toku pracy. Zadania wydziału określone zostały w formie  ustnej przez ministra Antoniego Macierewicza w rozmowie z szefem tego  wydziału oraz w rozmowach prowadzonych w związku z przyjmowaniem  poszczegĂłlnych osĂłb do pracy”.

MoĹźna oczywiście dalej cytować sprawozdanie komisji Ciemniewskiego, ale  wydaje się, Ĺźe wystarczy, by zorientować się w sposobie działania. Liczy  się polityczna i ideowa intencja, a reszta jest niewaĹźna. Nic teĹź  dziwnego, Ĺźe osoby na tak zwanej liście agentĂłw Macierewicza znajdowały  się czasem praktycznie w drodze losowania. Np. były trzy o tym samym  imieniu i nazwisku, niczego nie sprawdzano i umieszczano tę, ktĂłra akurat  z jakichś tam względĂłw pasowała. Ĺťe następnie minister spraw wewnętrznych  taśmowo przepraszał za pomĂłwienia – tak jak obecnie robi to minister  obrony narodowej za przeprowadzona w ten sam sposĂłb likwidację WSI – nie  ma juĹź znaczenia. Za prasowe ogłoszenia płaci Skarb Państwa, a nie  Macierewicz lub ktĂłryś z jego ideowcĂłw. Nikt nigdy tych kosztĂłw nie  policzył, a nie są one takie małe i ciągle nie ma im końca. Zaś sam  Macierewicz chodzi w chwale wybitnego fachowca nie tylko od agentĂłw, teraz  takĹźe od obezwładniania samolotĂłw 26 metrĂłw nad ziemią.

To i tak lepsze, bo przecieĹź swoją listą agentĂłw chciał obezwładnić całe  państwo (to jedna z konkluzji sprawozdania komisji Ciemniewskiego) a teraz  tylko jednego tupolewa. Tak więc Bolka w sejmowych archiwach się nie  znajdzie, dowodĂłw na szkodliwość działań Macierewicza znajdzie się bardzo  wiele, ale nic z tego nie wyniknie, chyba Ĺźe awans głównego aktora wielu  politycznych afer na wiceprzewodniczącego PiS.

W tym roku minie 20 lat od przyjęcia uchwały lustracyjnej. MoĹźe będą  jakieś uroczyste obchody, bo przecieĹź w międzyczasie rząd Olszewskiego  został podniesiony do rangi pierwszego prawdziwie niepodległościowego,  jedynego zasługującego na szacunek potomnych. No, moĹźe wyjąwszy rząd  Jarosława Kaczyńskiego, za czasĂłw ktĂłrego Polska nie dość, Ĺźe stała godnie  z podniesioną głową, to jeszcze prawie pławiła się w dobrobycie. MoĹźe z  tej okazji warto ustanowić jakąś odznakę honorową, dla tych, ktĂłrzy  wszystko psują i dostają kolejne, coraz bardziej skomplikowane zegarki do  naprawy? (…) #
Ze strony:
http://tiny.pl/hph73

--
stevep
UĹźywam klienta poczty Opera Mail: http://www.opera.com/mail/

Am 25.02.2012 07:33, schrieb stevep:

# Trwa nowe szaleństwo wokół agenta zwanego Bolkiem. Podobno w sejmowych
archiwach znajdują się materiały, które kiedyś zaginęły, świadczące, że
Bolek to Lech Wałęsa.

Prawicowe media żyją w wielkim podnieceniu próbując dotrzeć do spadku po
komisji Ciemniewskiego badającej wykonanie uchwały lustracyjnej
przyjętej przez Sejm w maju 1992, gdyż to wśród tych papierów mają być
ponoć akta Bolka. „Rzeczpospolita” o sprawie pisze prawie codziennie, po
Sejmie krąży już Jan Pospieszalski, zapewne przygotowując kolejny
demaskatorski film lub program. Naciska się na szefa kancelarii, w
którego władztwie znajdują się materiały z tej komisji, aby je szybko
odtajnił.

Ludwik Dorn tłumaczy się dlaczego jako marszałek Sejmu kiedyś ich nie
odtajnił, a może odtajnił, ale szef IPN Janusz Kurtyka jakoś nie
spieszył się, by je zabrać i tak sobie w Sejmie leżą. Pewnie zapomniał,
bo jak się ma tyle teczek, to jedna nie jest tak ważna. Zapewne zresztą
Kurtyka wiedział, że w sejmowych archiwach żadna polityczna bomba nie
leĹźy. Tylko w opinii prawicowych lustratorĂłw to, co jest w Sejmie, musi
być ważne, musi dawać nowy trop, a jeśli nawet nie da, to trochę się
opinię publiczną poepatuje.

Najwyraźniej jednak tym razem w pogoń za Wałęsą wyruszyła młodzież bez
żadnej pamięci o minionych wydarzeniach, bowiem kto pamięta obrady
komisji Ciemniewskiego ten wie, że materiały tajne jej członkowie
czytali w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Urzędzie Ochrony Państwa.
Nie było tak, że przewożono je do Sejmu. To dopiero w czasach
późniejszych prokurator jeździł do szefa partii sprawozdawać, kto jest w
mafii paliwowej. Wtedy jakoś procedury początkującej jeszcze demokracji
działały sprawniej i prawa czasem bardziej przestrzegano.

W owych tajemniczych trzech sejmowych zalakowanych kopertach mogą się
więc znajdować co najwyżej protokoły z przesłuchań, może jakieś pisma
przewodnie, ale z pewnością nie ma tu żadnych akt. Zadyma jest wyraźnie
sztuczna, wywołana, aby Wałęsie znów dołożyć i o Bolku przypomnieć.

Niemniej zainteresowana nagłym wskrzeszeniem dawno zapomnianej komisji
Ciemniewskiego sięgnęłam po materiał zupełnie jawny, czyli po jej
sprawozdanie.

I okazuje się, że jest to dokument na swój sposób fascynujący. Pokazuje
bowiem z dużymi szczegółami pierwszą poważną polityczną robotę Antoniego
Macierewicza, jego sposób działania, który do dziś nie zmienił się nic a
nic, chociaż wokół zmieniło się wszystko. Że uchwałę lustracyjną
przyjęto wówczas po to, by nieudolnie – jak się okazało – ratować
nieudolny rząd Jana Olszewskiego to jest zupełnie jasne (rząd
kompromitacji polskiej prawicy – jak wówczas mawiał Jarosław Kaczyński).

Dokument Ciemniewskiego szczegółowo – z podaniem godzin – przypomina,
jak to wzywani byli członkowie Konfederacji Polski Niepodległej, jak
pokazywano im materiały mające świadczyć, że Leszek Moczulski był
agentem, proszono żeby go tylko obalili i zagłosowali za utrzymaniem
walącego się rządu. Być może pod kierownictwem Romualda Szeremietiewa,
który miał wyraźnie chrapę na schedę po Moczulskim. Przypomina to
sprawozdanie wszystkie rozmowy Macierewicza z prezydentem Wałęsą, w
których Macierewicz kłamał, całą tę gorączkę jaka wówczas panowała, żeby
tylko utrzymać się przy władzy.

Być może ciekawszy jednak – od opisu samych zdarzeń – jest opis
przygotowania samej listy agentów, zwanej wówczas materiałami
informacyjnymi znajdującymi się w zasobach archiwalnych MSW. Warto
przypomnieć rok 1992, bo to samo powtórzyło się przy okazji weryfikacji
Wojskowych Służb Informacyjnych i w pewnym sensie powtarza się obecnie w
działaniu zespołu, który bada podobno przyczyny katastrofy smoleńskiej.

Zasadniczą cechą tych wszystkich działań jest obezwładniająca wręcz
niekompetencja i podporządkowanie wszystkich działań politycznemu
celowi. Zupełnie jawna pogarda dla prawa i procedur. Zacytuję fragment
sprawozdania z 1992 roku. „Realizację zadań wynikających z uchwały Sejmu
minister spraw wewnętrznych powierzył powołanej zarządzeniem z dnia 29
maja 1992 r. komisji, na której czele stanął podsekretarz stanu w MSW
Andrzej Zalewski. Zarządzenie ministra tworzące komisję nie zawierało
żadnych reguł postępowania w realizowaniu nałożonych na nią obowiązków,
ani nie określało trybu przedstawiania materiałów do decyzji ministra. W
skład komisji, z wyjątkiem jej przewodniczącego weszli pracownicy
wydziału Studiów. Wydział Studiów powołany został przez ministra
Antoniego Macierewicza w ramach organizacyjnych Gabinetu Ministra w
lutym. Nie udało się uzyskać (komisji Ciemniewskiego – przyp. jp)
żadnego dokumentu określającego zadania tego wydziału, jego strukturę
organizacyjną, tryb działania, zakres obowiązków na poszczególnych
stanowiskach pracy. Ten wydział nie miał swojego poprzednika w
strukturze organizacyjnej ministerstwa. Pod względem kadrowym składał
się w osób nowo przyjmowanych do pracy w MSW, z różnym wykształceniem
zawodowym i stosunkowo niedługim czasem pracy. Ani z okresie
zaangażowania do pracy ani w czasie jego działalności nie przeprowadzono
żadnych systematycznych szkoleń lub instruktażu dotyczącego problematyki
jaką się zajmował oraz posługiwania się materiałami z jakich korzystano.
Polegano, według słów ministra Macierewicza, przede wszystkim na wysokim
poziomie inteligencji tych osĂłb, ich ideowym zaangaĹźowaniu w wykonywanie
powierzonych zadań i zdolności samokształcenia w toku pracy. Zadania
wydziału określone zostały w formie ustnej przez ministra Antoniego
Macierewicza w rozmowie z szefem tego wydziału oraz w rozmowach
prowadzonych w związku z przyjmowaniem poszczególnych osób do pracy”.

Można oczywiście dalej cytować sprawozdanie komisji Ciemniewskiego, ale
wydaje się, że wystarczy, by zorientować się w sposobie działania. Liczy
się polityczna i ideowa intencja, a reszta jest nieważna. Nic też
dziwnego, że osoby na tak zwanej liście agentów Macierewicza znajdowały
się czasem praktycznie w drodze losowania. Np. były trzy o tym samym
imieniu i nazwisku, niczego nie sprawdzano i umieszczano tę, która
akurat z jakichś tam względów pasowała. Że następnie minister spraw
wewnętrznych taśmowo przepraszał za pomówienia – tak jak obecnie robi to
minister obrony narodowej za przeprowadzona w ten sam sposób likwidację
WSI – nie ma już znaczenia. Za prasowe ogłoszenia płaci Skarb Państwa, a
nie Macierewicz lub któryś z jego ideowców. Nikt nigdy tych kosztów nie
policzył, a nie są one takie małe i ciągle nie ma im końca. Zaś sam
Macierewicz chodzi w chwale wybitnego fachowca nie tylko od agentĂłw,
teraz także od obezwładniania samolotów 26 metrów nad ziemią.

To i tak lepsze, bo przecież swoją listą agentów chciał obezwładnić całe
państwo (to jedna z konkluzji sprawozdania komisji Ciemniewskiego) a
teraz tylko jednego tupolewa. Tak więc Bolka w sejmowych archiwach się
nie znajdzie, dowodów na szkodliwość działań Macierewicza znajdzie się
bardzo wiele, ale nic z tego nie wyniknie, chyba że awans głównego
aktora wielu politycznych afer na wiceprzewodniczącego PiS.

W tym roku minie 20 lat od przyjęcia uchwały lustracyjnej. Może będą
jakieś uroczyste obchody, bo przecież w międzyczasie rząd Olszewskiego
został podniesiony do rangi pierwszego prawdziwie niepodległościowego,
jedynego zasługującego na szacunek potomnych. No, może wyjąwszy rząd
Jarosława Kaczyńskiego, za czasów którego Polska nie dość, że stała
godnie z podniesioną głową, to jeszcze prawie pławiła się w dobrobycie.
Może z tej okazji warto ustanowić jakąś odznakę honorową, dla tych,
którzy wszystko psują i dostają kolejne, coraz bardziej skomplikowane
zegarki do naprawy? (…) #
Ze strony:
http://tiny.pl/hph73

Zastanawiam sie czy ci zawodowi lustratorzy zapomnieli zlota mysl Prezesa, ze najwazniejsze papiery znajduja sie w Moskwie. Trzeba tam kogos wyslac, a nie grzebac w Sejmie.
A z innej strony przypomina mi sie mysl nieboszczyka prof. Kepinskiego, ze w niespokojnych czasach rzadza nami psychopaci, w spokojnych my ich sadzimy. Jest ciagle niespokojnie w Polsce?
ln.