Mimo, iĹź ustalono ponad wszelką wątpliwość odpowiedzialnych za spowodowanie katastrofy, wciąż moĹźna spotkać się z prĂłbami fałszowania historii. W znanym, kilkakrotnie wznawianym „Atlasie historii ĹťydĂłw” utytułowanego historyka z Oksfordu Martina Gilberta (wyd. polskie 1998) nazwa „Patrii” w ogĂłle się nie pojawia. Mamy za to mapkę (s. 97) z zaznaczonymi miejscami zatonięcia czterech statkĂłw (dwĂłch na Morzu Czarnym, jednego na Morzu Marmara oraz kolejnego u brzegĂłw Palestyny) z adnotacją: „Statki z Ĺźydowskimi uciekinierami, ktĂłrym administracja brytyjska odmĂłwiła prawa wstępu do Palestyny. Nie pozwolono na rozładowanie < ludzkiego ładunku > tych statkĂłw i zatopiono je. Zatonęło 600 ĹťydĂłw.”  Takie ujęcie tematu sugeruje, iĹź sprawcami zatopień, w tym rĂłwnieĹź tego u wybrzeĹźy Palestyny, byli Brytyjczycy! Są teĹź kłamstwa jeszcze bardziej ordynarne, jak to, z antychrześcijańskiej witryny internetowej uStronie Rumburaka: „W listopadzie 1940 roku, pociskiem wystrzelonym z brytyjskiego działa został trafiony statek „Patria”. Z 1800 pasaĹźerĂłw przeĹźyło tylko 250”
  http://www.rumburak.friko.pl/ARTYKULY/izrael/hajfa.php

Niezależnie od tego, czy zamiarem terrorystów było zatopienie, czy jedynie unieruchomienie statku, zaatakowali oni jednostkę, na pokładzie której znajdowały się osoby w różnym wieku i kondycji fizycznej, w tym kobiety i dzieci. Pełna odpowiedzialność za śmierć ponad ćwierci tysiąca osób spoczywa na kierownictwie Hagany. Zatopienie „Patrii” pozostaje najbardziej morderczym w skutkach zamachem terrorystycznym popełnionym na Bliskim Wschodzie do chwili obecnej. Zakrawa na gorzką ironię, że największy na tamtym obszarze „pogrom” Izraelitów dokonany został żydowskimi rękoma.



„Myśl Polska” z 9 marca 2008 r.