Byłem kiedyś świadkiem, (a było to – ho, ho! - przed wyborami prezydenckimi 2005 r.), jak Donald Tusk, trzymając w rękach podarowaną mu futbolówkę, zastanawiał się jaki to znamienity piłkarz złożył na niej swój autograf.

     Mam na końcu języka, jak mogłem zapomnieć, ale mnie to męczy, no… ten słynny bramkarz belgijski, no jak mu tam

-– głowił się szef Platformy.

Męczył się, męczył, aż w końcu przypomniał sobie, że przecież również od takich problemów ma wypróbowanego w bojach druha. Sięgnął po telefon, wybrał właściwy numer i za chwilę było po bólu.

     Jean Marie Pfaff! Jak mogłem zapomnieć. Dzięki Grzegorz!

— rzucił przyszły niedoszły prezydent i doszły premier.

Nie trzeba dodawać, kim był ów Grzegorz. Przypominam tę autentyczną
anegdotę nie bez powodu. Jakiż bowiem stanowi kontrast z obecną sytuacją tegoż samego Grzegorza.

Czym zawinił, że z najwierniejszego zausznika szefa PO, stał się … no
właśnie kim? Nie wiadomo kim, ale wiadomo dlaczego. Dla tego samego, co
Rokita czy Gilowska. Za bardzo wyrósł, za dużo mógł, a to zagrażało
pryncypałowi. Musiał więc dostać kopniaka (jak wiemy, nie był to kopniak w górę), a zagadką pozostaje, gdzie niesiony tym kopniakiem wyląduje. I raczej nie będzie to miękkie lądowanie.

„Wprost” spekuluje czy „partia prezydencka” z Bronisławem Komorowskim i
Grzegorzem Schetyną (tak, tak – tym od Pfaffa) w rolach głównych, to coś
więcej niż plotka.

     Na początek luĹşna inicjatywa wokół Grześka, ktĂłry musi się jakoś
zinstytucjonalizować, potem zrobienie Komorowskiemu dobrej kampanii w
wyborach prezydenckich, a na końcu błogosławieństwo wybranego właśnie
prezydenta i szarĹźa nowego ugrupowania w wyborach parlamentarnych

— tak scenariusz powstania nowej partii kreśli tajemniczy informator
„Wprost”.

Jeśli wierzyć anonimowym rozmówcom tygodnika, bardziej realny od partii
schetyno-komorowskiej wydaje się plan wykopania Schetyny na polityczny
Księżyc.

     Donald ma dla Grzegorza tak zwaną propozycję ekspedycyjną – twierdzi współpracownik premiera. - Jaką? – dopytujemy – Ĺťeby Grześka wyekspediować, gdzieś daleko

— pisze „Wprost”.

GroĹşba twardego lądowania na nieznanym lądzie miałaby skłonić Schetynę do ryzykownej  dla Tuska wylewności.

     Grzesiek wie, Ĺźe zostanie zamordowany, więc nie ma powodĂłw aby milczał. Będzie mĂłwił to, co myśli wielu politykĂłw Platformy

— twierdzi cytowany przez „Wprost” współpracownik Schetyny.

Wedle zbliżonych źródeł, b. wicepremier przeszedł już długą drogę, ale
jeszcze trochę się pomęczy.

     Jak mĂłwią politycy PO, w Platformie moĹźna wskazać „kilka etapĂłw
mordowania kolegów”. – Grzesiek jest na końcówce drugiego etapu –
przekonuje polityk PO. Pierwszym miała być marginalizacja. Drugim -
wycinanie ludzi w strukturach partyjnych i spółkach. - Ten etap jest już na ukończeniu. Trzecim będzie wykreślenie jego żołnierzy z list w wyborach samorządowych, czwartym wykreślenie Schetyny z list do parlamentu. Finito. Samo wyrzucanie go z PO nie ma już znaczenia. Taki lajf.

— opisuje „Wprost”.

Pozostaje dodać niezbyt odkrywczo, że lajf is brutal and full of zasadzkas. Ale to dla Grzegorza Schetyny marne pocieszenie. Ostatnią deską ratunku i żelazną polisą ubezpieczeniową dla dawnego kompana Tuska może okazać się jego rozległa wiedza o premierze i Platformie. Gdyby chciał choć trochę tą wiedzą postraszyć i np. napisać książkę, podsuwam tytuł - „Brutalne rozmówki POlsko-POlskie”. O tytule na dalszą część zwierzeń Schetyny, w której zdecydowałby się opisać wszystko co wie, boję się nawet pomyśleć…

A tak w ogóle, głowa do góry. Jak to było? „Obywafelu. Bądź Grześki!”