Z przykrością słuchałem pana Tuska na konferencji prasowej tuż po spotkaniu
z partnerami społecznymi z Komisji Trójstronnej, kiedy buńczucznie
oświadczył:

    Nigdy nie zgodzę się na takie działania, ktĂłre mogą zwiększyć w Polsce
bezrobocie.

Mówił to, broniąc rozwiązań, które ograniczając popyt, ograniczą
zatrudnienie. Premier Tusk mijał się z prawdą albo w wyniku niekompetencji
(co jest raczej nieprawdopodobne), albo z całą premedytacją. Wcześniej
skłamał w tej sprawie na Europejskim Szczycie, kiedy deklarował, że polskie
władze nie podejmą żadnych działań osłabiających popyt. Wkrótce rząd,
chełpiąc się wprowadzaniem działań antykryzysowych, skierował do Sejmu
ustawę myląco nazywaną „ustawą o uelastycznieniu Kodeksu pracy”,
wydłużającą okres rozliczeniowy do dwunastu miesięcy. Wydłużenie okresu
rozliczeniowego dla nadgodzin to umoĹźliwienie pracodawcy takiego
manipulowania czasem pracy pracowników, żeby ograniczyć do minimum
obowiązek dopłat do nadgodzin.

Równocześnie pojawił się analogiczny projekt poselski Platformy poszerzony
o obniżenie obowiązujących stawek za nadgodziny, tzw. ,,setek” na 80% , a
zwykłych z 50 na 30%. Opisane działania Platformy to nic innego tylko
zwyczajna obniżka płac. Nieuczciwością i kłamstwem jest wmawianie, że to
„działanie antykryzysowe dla dobra pracowników, w imię obrony miejsc
pracy”. Obniżając płace, obniża się siłę nabywczą społeczeństwa i osłabia
popyt. Mniejszy popyt to mniejsza produkcja i zwolnienia pracownikĂłw. Te
ustawy powinny się nazywać „o obniżeniu wynagrodzeń i przeniesieniu koszów
kryzysu na pracowników”, bo wyłącznie temu służą.

Ale to nie koniec oszustw. Autor każdego projektu ustawy składanego do
Sejmu ma obowiązek odnieść się do przewidywanych jej skutków dla budżetu
państwa. W uzasadnieniu do rządowych zmian Kodeksu pracy pojawia się
oświadczenie:

    Projektowana zmiana nie ma wpływu na sektor finansĂłw publicznych, w tym
budżet państwa.

Chwilę potem jest inne stwierdzenie:

    (...) będzie miała wpływ na konkurencyjność gospodarki, ze względu na
możliwość zmniejszenia kosztów pracy.

Autor uzasadnienia do projektu poselskiego idzie dalej, sięgając Himalajów
bezczelności stwierdzeniami:

    Zmiany dotyczące organizacji czasu pracy nie wywołują negatywnych
skutków finansowych dla budżetu państwa (...), a wręcz przeciwnie (...)
mogą przyczynić się do ich wzrostu. (...) Znaczenie wprowadzanych zmian
może więc być jedynie pozytywne.

Zacytowane uzasadnienia są kłamstwem. Wprowadzają w błąd polski Parlament i
społeczeństwo. W jaki sposób niższe płace (niższe koszty pracy – jak
napisano w projekcie rządowym) mogą być bez wpływu na finanse publiczne?
Niższe płace to mniejszy podatek dochodowy, to mniejsze składki na ZUS.

Oba przywołane projekty ustaw, okrzyknięte przez obóz władzy
antykryzysowymi działaniami Platformy Obywatelskiej, w rzeczywistości służą
wyłącznie pracodawcom do przerzucenia kosztów kryzysu na pracowników.
Obniżenie wynagrodzeń zmniejszy siłę nabywczą społeczeństwa, ograniczy
popyt i w ślad za tym produkcję. Zmiany Kodeksu nie tylko nikogo nie
chronią, lecz rodzą realne zagrożenie. Grożą większym bezrobociem i
pogłębianiem kryzysu. Trzeba nazwać rzeczy po imieniu – to działanie
przeciw dobru publicznemu, a te kłamstwa osobiście firmuje Donald Tusk.

http://wpolityce.pl/dzienniki/dziennik-janusza-sniadka/52356-bunczuczne-klamstwa-premiera-tuska-wprowadzaja-w-blad-polski-parlament-i-spoleczenstwo

Użytkownik "Grzegorz Z." <blogfiles@gazeta.pl> napisał w wiadomości news:161fm2f8lpjou$.1985tqd8ar03i.dlg40tude.net...

Z przykrością słuchałem pana Tuska na konferencji prasowej tuż po spotkaniu
z partnerami społecznymi z Komisji Trójstronnej, kiedy buńczucznie
oświadczył:

   Nigdy nie zgodzę się na takie działania, ktĂłre mogą zwiększyć w Polsce
bezrobocie.

Co się przejmujesz?  Jarosław Kaczyński po dojściu do władzy załatwi 3 mln nowych miejsc pracy. Oczywiście dla swoich.