Rząd zapewniał, że oddanie samorządom szpitali zamienionych w spółki uratuje służbę zdrowia. Rząd kłamał.

Pomoc w przekształceniu szpitali w spółki prawa handlowego, przekazanie większych uprawnień samorządom i w ślad za tym większych pieniędzy na służbę zdrowia to nasz sposób na to, by pacjenci w Polsce wreszcie zaczęli otrzymywać racjonalne usługi medyczne, za które przecież płacą składki ? zapewniał premier Donald Tusk na łamach "Faktu?wmaju 2008 r.

I

Aby zachęcić samorządy do przekształcania szpitali w spółki kapitałowe w miejsce samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, Ministerstwo Zdrowia przygotowało specjalny program (realizowanyw latach 2009?2011),na który przeznaczono prawie 1,5 mld zł. Według założeń resortu zastępowanie szpitali publicznych spółkami miało motywować ich zarządy do większej dbałości o sytuację finansowąplacówek. Spółki miały na siebie zarabiać, pozyskując m.in. nowe źródła przychodu ze sprzedaży świadczeń zdrowotnych, a pacjenci mieli mieć zapewniony szybki dostęp do specjalistów bez stania w niekończących się kolejkach. Okazało się, że samorządowcy olali ministerialny program. W ciągu pierwszych dwóch lat wykorzystano zaledwie 15 proc. z zapisanych na 3 lata środków (212mln zł). Od kwietnia 2009 do grudnia 2010 r. z programu skorzystało tylko 28 samorządów z planowanych 197. Z kolei samo Ministerstwo Zdrowia nie miało możliwości sprawdzenia efektów przekształceń, ponieważ nie zagwarantowało sobie przesyłania danych pozwalających na rzetelną ocenę skutków przekształceń. Sprawą zainteresowała się więc Najwyższa Izba Kontroli, która sprawdziła, w jaki sposób przekształcano szpitale. Zbadano i oceniono m.in. przebieg likwidacji oraz zagospodarowanie majątku 15 placówek.

II

Okazało się, że w połowie zbadanych przypadków proces restrukturyzacji był pozorny. Polegało to na tym, że ograniczał się do operacji księgowych, czyli oddłużenia placówki. Na miejscu, w szpitalu, zachowywano status quo: likwidatorami i nowymi dyrektorami zostawali dotychczasowi dyrektorzy, którzy nie sprawdzili się, doprowadzając do zapaści finansowej zarządzane przez siebie szpitale. Taka dwoistość obowiązków czyniła nieprzejrzystymi stosunki między likwidowaną a nowo utworzoną placówką. Likwidatorzy, reprezentując jednocześnie stary szpital i nową spółkę, mogli np. podpisywać umowy dzierżawy ? jako wydzierżawiający i dzierżawca ? oraz najmu ? jako wynajmujący i najemca, czyli sami ze sobą. Poza tym trudno uwierzyć w to, że dotychczasowi dyrektorzy likwidowanych, nierentownych placówek nagle staną się świetnymi menedżerami, którzy doprowadzą nowo utworzone spółki do świetlanej przyszłości.

III

w Płocku np. likwidator tamtejszego szpitala sprzedał jego majątek o wartości prawie 2 mln zł. Powinien mieć na to zgodę prezydenta miasta, ale jej nie uzyskał. Kontrolerzy NIK wytknęli też, że sprawozdanie z przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego nie przedstawiało rzetelnie sytuacji szpitala w zakresie finansów, majątku, zatrudnienia, wykazu wierzycieli i stanu zobowiązań, wykazu dłużników i stanu należności. Urzędnicy miejscy nie wyegzekwowali od likwidatora kluczowych dla procesu likwidacji dokumentów, m.in.planu finansowego likwidacji placówki i planu zaspokojenia zobowiązań. W konsekwencji likwidator robił, co mu się żywnie podobało, a urzędnicy z Ratusza, choć mieli taki obowiązek, nie czuli się odpowiedzialni za nadzór nad jego poczynaniami. Zdarzały się przypadki, że samorządy nie zachowywały prawa własności do przekazywanego majątku nowo utworzonym spółkom, ale przenosiły na nie tytuł własności. Według rzeczoznawców wartość przekazanego w ten sposób majątku wynosi prawie 100 mln zł. W przypadku upadłości takiej spółki należy się liczyć z zagrożeniem ciągłości leczenia ludzi. Do skandalicznej sytuacji doszło we Wschowie. Dzierżawcą majątku dawnego szpitala została firma, która nie spełniała warunków przetargowych. Nie posiadała doświadczenia w zakresie opieki szpitalnej finansowanejze środków publicznych oraz nie prowadziła żadnego zakładu opieki zdrowotnej wpisanego do rejestru wojewody. Firmie tej sprzedano urządzenia medyczne i wyposażenie o wartości ponad 2,5 mln zł ? za 650 tys. Wydzierżawienie nieruchomości nastąpiło bez wymaganej opinii rady powiatu, a zbycie majątku bez uprzedniej wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę, co było niezgodne z prawem. Jak gdyby jeszcze tego było mało, ostateczna treść umowy zawartej z firmą wybraną w przetargu w istotny sposób odbiegała od projektu załączonego do specyfikacji przetargowej. Ktoś w Starostwie Powiatowym w Nowej Soli dopuścił się manipulacji: zarówno przetarg, jak i oferty cenowe dotyczyły dzierżawy budynków i pomieszczeń, natomiast w umowie zapisano, że firma przejmie nieruchomości obejmujące budynki oraz działki o powierzchni 2 ha bez określenia ich przeznaczenia. Z treści umowy usu

IV

W wyniku przekształcenia publicznych szpitali w spółki prawa handlowego miały powstać sprawne i efektywne ekonomicznie placówki opieki zdrowotnej. Okazuje się, że to teoria. W pierwszym półroczu 2010 r. tylko 4 kontrolowane spółki osiągnęły dodatni wynik finansowy w wysokości prawie 1,5 mln zł, natomiast 8 poniosło stratę w łącznej wysokości ponad 8 mln zł. Wszystko przez to, że zarządy spółek nie realizowały przyjętych biznesplanów, m.in.zwiększając nadmiernie zatrudnienie, podwyższając płace personelowi medycznemu. Placówki, które wyszły na plus, obniżyły koszty działalności poprzez lepszą organizację pracy, bardziej efektywne gospodarowanie zasobami, skuteczne negocjowanie z dostawcami cen i terminów płatności za leki i sprzęt medyczny. Co ciekawe, jak zauważyli kontrolerzy NIK, zmiany te nie były uzależnione od zmiany formy prawnej placówek i były możliwe do przeprowadzenia również w przypadku funkcjonowania szpitala jako publicznego. NIK zwróciła też uwagę, że

pomimo przekształcania szpitali współki (od2000 r. do 2011 r. przekształcono 105 szpitali), całkowite zadłużenie publicznej służby zdrowia pozostało na zbliżonym poziomie (zmniejszyło się z 10,3 do 9,6 mld zł). Czyli forma własności nie przekłada się na poprawę sytuacji finansowej.

Dzięki przekształceniom szpitali miały zniknąć kolejki pacjentów. W większości kontrolowanych placówek stało się odwrotnie. Pogorszyła się dostępność do niektórych świadczeń zdrowotnych. Na przykład w Powiatowym Centrum Medycznym sp. z o.o.w Lwówku Śląskim czas oczekiwania na wizytę w ramach kontraktu z NFZ zwiększył się ze 129 dni w2009 r. do 155 dni w pierwszym półroczu 2010 r. Natomiast pacjenci, którzy zapłacili z własnych pieniędzy, przyjmowani byli od ręki.

V

Ale ministerialny program nie okazał się do końca klapą. Dzięki niemu zarobiły Narodowy Fundusz Zdrowia i Bank Gospodarstwa Krajowego (BGK),które oceniały biznesplany oraz propozycje restrukturyzacyjne szpitali przedstawiane przez samorządy. Ministerstwo Zdrowia ustaliło wynagrodzenie dla NFZ za wydanie jednej oceny w wysokości 8 tys. zł, tj. o 150 proc. więcej, niż pierwotnie planowało, i o ponad 30 proc. więcej, niż żądał sam NFZ! Na swoje wyszedł BGK, który zażądał za wydanie jednej oceny aż 18 tys. zł, na co ministerstwo przystało.

Użytkownik "tomy" <bronmy_polski_przed_rudym_oszustem@precz_z_tuskiem.com> napisał w wiadomości news:jhtpus$o2q$2dont-email.me...

Rząd zapewniał, że oddanie samorządom szpitali zamienionych w spółki uratuje służbę zdrowia. Rząd kłamał.

Pomoc w przekształceniu szpitali w spółki prawa handlowego, przekazanie większych uprawnień samorządom i w ślad za tym większych pieniędzy na służbę zdrowia to nasz sposób na to, by pacjenci w Polsce wreszcie zaczęli otrzymywać racjonalne usługi medyczne, za które przecież płacą składki ? zapewniał premier Donald Tusk na łamach "Faktu?wmaju 2008 r.

I

Aby zachęcić samorządy do przekształcania szpitali w spółki kapitałowe w miejsce samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, Ministerstwo Zdrowia przygotowało specjalny program (realizowanyw latach 2009?2011),na który przeznaczono prawie 1,5 mld zł. Według założeń resortu zastępowanie szpitali publicznych spółkami miało motywować ich zarządy do większej dbałości o sytuację finansowąplacówek. Spółki miały na siebie zarabiać, pozyskując m.in. nowe źródła przychodu ze sprzedaży świadczeń zdrowotnych, a pacjenci mieli mieć zapewniony szybki dostęp do specjalistów bez stania w niekończących się kolejkach. Okazało się, że samorządowcy olali ministerialny program. W ciągu pierwszych dwóch lat wykorzystano zaledwie 15 proc. z zapisanych na 3 lata środków (212mln zł). Od kwietnia 2009 do grudnia 2010 r. z programu skorzystało tylko 28 samorządów z planowanych 197. Z kolei samo Ministerstwo Zdrowia nie miało możliwości sprawdzenia efektów przekształceń, ponieważ nie zagwarantowało sobie przesyłania danych pozwalających na rzetelną ocenę skutków przekształceń. Sprawą zainteresowała się więc Najwyższa Izba Kontroli, która sprawdziła, w jaki sposób przekształcano szpitale. Zbadano i oceniono m.in. przebieg likwidacji oraz zagospodarowanie majątku 15 placówek.

II

Okazało się, że w połowie zbadanych przypadków proces restrukturyzacji był pozorny. Polegało to na tym, że ograniczał się do operacji księgowych, czyli oddłużenia placówki. Na miejscu, w szpitalu, zachowywano status quo: likwidatorami i nowymi dyrektorami zostawali dotychczasowi dyrektorzy, którzy nie sprawdzili się, doprowadzając do zapaści finansowej zarządzane przez siebie szpitale. Taka dwoistość obowiązków czyniła nieprzejrzystymi stosunki między likwidowaną a nowo utworzoną placówką. Likwidatorzy, reprezentując jednocześnie stary szpital i nową spółkę, mogli np. podpisywać umowy dzierżawy ? jako wydzierżawiający i dzierżawca ? oraz najmu ? jako wynajmujący i najemca, czyli sami ze sobą. Poza tym trudno uwierzyć w to, że dotychczasowi dyrektorzy likwidowanych, nierentownych placówek nagle staną się świetnymi menedżerami, którzy doprowadzą nowo utworzone spółki do świetlanej przyszłości.

III

w Płocku np. likwidator tamtejszego szpitala sprzedał jego majątek o wartości prawie 2 mln zł. Powinien mieć na to zgodę prezydenta miasta, ale jej nie uzyskał. Kontrolerzy NIK wytknęli też, że sprawozdanie z przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego nie przedstawiało rzetelnie sytuacji szpitala w zakresie finansów, majątku, zatrudnienia, wykazu wierzycieli i stanu zobowiązań, wykazu dłużników i stanu należności. Urzędnicy miejscy nie wyegzekwowali od likwidatora kluczowych dla procesu likwidacji dokumentów, m.in.planu finansowego likwidacji placówki i planu zaspokojenia zobowiązań. W konsekwencji likwidator robił, co mu się żywnie podobało, a urzędnicy z Ratusza, choć mieli taki obowiązek, nie czuli się odpowiedzialni za nadzór nad jego poczynaniami. Zdarzały się przypadki, że samorządy nie zachowywały prawa własności do przekazywanego majątku nowo utworzonym spółkom, ale przenosiły na nie tytuł własności. Według rzeczoznawców wartość przekazanego w ten sposób majątku wynosi prawie 100 mln zł. W przypadku upadłości takiej spółki należy się liczyć z zagrożeniem ciągłości leczenia ludzi. Do skandalicznej sytuacji doszło we Wschowie. Dzierżawcą majątku dawnego szpitala została firma, która nie spełniała warunków przetargowych. Nie posiadała doświadczenia w zakresie opieki szpitalnej finansowanejze środków publicznych oraz nie prowadziła żadnego zakładu opieki zdrowotnej wpisanego do rejestru wojewody. Firmie tej sprzedano urządzenia medyczne i wyposażenie o wartości ponad 2,5 mln zł ? za 650 tys. Wydzierżawienie nieruchomości nastąpiło bez wymaganej opinii rady powiatu, a zbycie majątku bez uprzedniej wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę, co było niezgodne z prawem. Jak gdyby jeszcze tego było mało, ostateczna treść umowy zawartej z firmą wybraną w przetargu w istotny sposób odbiegała od projektu załączonego do specyfikacji przetargowej. Ktoś w Starostwie Powiatowym w Nowej Soli dopuścił się manipulacji: zarówno przetarg, jak i oferty cenowe dotyczyły dzierżawy budynków i pomieszczeń, natomiast w umowie zapisano, że firma przejmie nieruchomości obejmujące budynki oraz działki o powierzchni 2 ha bez określenia ich przeznaczenia. Z treści umowy usu

IV

W wyniku przekształcenia publicznych szpitali w spółki prawa handlowego miały powstać sprawne i efektywne ekonomicznie placówki opieki zdrowotnej. Okazuje się, że to teoria. W pierwszym półroczu 2010 r. tylko 4 kontrolowane spółki osiągnęły dodatni wynik finansowy w wysokości prawie 1,5 mln zł, natomiast 8 poniosło stratę w łącznej wysokości ponad 8 mln zł. Wszystko przez to, że zarządy spółek nie realizowały przyjętych biznesplanów, m.in.zwiększając nadmiernie zatrudnienie, podwyższając płace personelowi medycznemu. Placówki, które wyszły na plus, obniżyły koszty działalności poprzez lepszą organizację pracy, bardziej efektywne gospodarowanie zasobami, skuteczne negocjowanie z dostawcami cen i terminów płatności za leki i sprzęt medyczny. Co ciekawe, jak zauważyli kontrolerzy NIK, zmiany te nie były uzależnione od zmiany formy prawnej placówek i były możliwe do przeprowadzenia również w przypadku funkcjonowania szpitala jako publicznego. NIK zwróciła też uwagę, że

pomimo przekształcania szpitali współki (od2000 r. do 2011 r. przekształcono 105 szpitali), całkowite zadłużenie publicznej służby zdrowia pozostało na zbliżonym poziomie (zmniejszyło się z 10,3 do 9,6 mld zł). Czyli forma własności nie przekłada się na poprawę sytuacji finansowej.

Dzięki przekształceniom szpitali miały zniknąć kolejki pacjentów. W większości kontrolowanych placówek stało się odwrotnie. Pogorszyła się dostępność do niektórych świadczeń zdrowotnych. Na przykład w Powiatowym Centrum Medycznym sp. z o.o.w Lwówku Śląskim czas oczekiwania na wizytę w ramach kontraktu z NFZ zwiększył się ze 129 dni w2009 r. do 155 dni w pierwszym półroczu 2010 r. Natomiast pacjenci, którzy zapłacili z własnych pieniędzy, przyjmowani byli od ręki.

V

Ale ministerialny program nie okazał się do końca klapą. Dzięki niemu zarobiły Narodowy Fundusz Zdrowia i Bank Gospodarstwa Krajowego (BGK),które oceniały biznesplany oraz propozycje restrukturyzacyjne szpitali przedstawiane przez samorządy. Ministerstwo Zdrowia ustaliło wynagrodzenie dla NFZ za wydanie jednej oceny w wysokości 8 tys. zł, tj. o 150 proc. więcej, niż pierwotnie planowało, i o ponad 30 proc. więcej, niż żądał sam NFZ! Na swoje wyszedł BGK, który zażądał za wydanie jednej oceny aż 18 tys. zł, na co ministerstwo przystało.

Czyli du...y dały samorządy.

--
Jarosław-Zbawiciel Kaczyński - "musimy uzyskać właściwą odpowiedź"