Mój problem jest następujący:
Spółka małżeńska zakupiła program księgowy na dwa stanowiska, który użytkuje od lat. Płaci regularnie abonament za uaktualnienia każdy rok.
Spółka poza tym posiada wiele programów i jakiś majątek trwały użytkowany w działalności. W chwili obecnej spółka małżeńska przestaje istnieć i umowa wspólników stanowi, że cały majątek wspólników (małżonków) jest przekazany jednemu małżonkowi, który będzie prowadził dalej działalność.
Skontaktowałem się z Orange, Microsoft i innych, których nazw wymieniać nie będę ale mogę powiedzieć, że problemu z przeniesieniem praw na małżonka nie było. Wszyscy ucieszyli się, że dalej będę płacił im opłaty za użytkowanie, jako kontynuator wcześniejszej firmy.
Trafiła mi się firma produkująca oprogramowanie księgowe, która powiedziała, że jeśli nowy podmiot (nowy NIP) muszę kupić nowe licencje i płacić, jak za nowy program. Nowy program kosztuje kilka ładnych tysięcy zł, więc zastanowiłem się, poczytałem i nabrałem wątpliwości co do słów wypowiedzianych przez właścicielkę firmy informatycznej będącej twórcą oprogramowania księgowego.
Moje pytanie:
Czy, wg Was, nie wolno mi sprzedać, przekazać praw do użytkowania programu innej osobie?
O zgrozo sobie sprzedać, przekazać.
Przecież jako współwłaściciel firmy byłem współwłaścicielem programu. Mam jednak inny, niż spółka NIP.

Jeśli informacji będzie za mało, to jestem w stanie przekazać dodatkowe.

Na stronach producenta jest wzĂłr umowy licencyjnej:
http://fakt.com.pl/pub/licencja.pdf

Czy wg Was nie są tam zawarte przepisy zawężające możliwość korzystania ze sprzedaży lub przekazania praw do użytkowania?
Zanim zacznę się z nimi kopać o umożliwienie mi korzystania z programu, chciałbym poznać Wasze zdanie, czy moje wątpliwości są słuszne.
Na dokładkę powiem, że M$ przyznał mi rację co do tego, że pewne działania firm polskich w zakresie sprzedaży praw autorskich do programów M$ są niezgodne z procedurami M$, jednak na gruncie polskim prawo polskie nie zostało naruszone i jestem legalnym użytkownikiem niektórych programów M$.

Pozdrawiam

Zapoznaj się szczegółowo z punktem 1 licencji. I zacznij od tego, że programów komputerowych się nie kupuje. Kupujesz egzemplarz utworu, ale zasady jego użytkowania określa licencja. Według tej za którą zapłaciłeś, producent musi wyrazić zgodę na przekazanie licencji komukolwiek.

W dniu 2016-01-08 o 07:40, Konfabulator Konfabulatorski pisze:

Zapoznaj się szczegółowo z punktem 1 licencji. I zacznij od tego, że programów komputerowych się nie kupuje. Kupujesz egzemplarz utworu, ale zasady jego użytkowania określa licencja. Według tej za którą zapłaciłeś, producent musi wyrazić zgodę na przekazanie licencji komukolwiek.

Wg tego, co piszesz, jeśli producent nie zgodzi się na przeniesienie praw, a spółka ulega likwidacji, to niby powinienem oddać klucze do programu producentowi i nie wolno mi użytkować programu, na którym pracowałem (ide se po bandzie).
Jeśli jednak wolno by mi było użytkować program za okres, który zapłaciłem, to ciekawe, że nie mogę tego prawa za minione okresy sprzedać.

Pozdrawiam

W dniu czwartek, 7 stycznia 2016 22:27:32 UTC+1 użytkownik kapitalikk napisał:

Mój problem jest następujący:
Spółka małżeńska zakupiła program księgowy na dwa stanowiska, który użytkuje od lat. Płaci regularnie abonament za uaktualnienia każdy rok.
Spółka poza tym posiada wiele programów i jakiś majątek trwały użytkowany w działalności. W chwili obecnej spółka małżeńska przestaje istnieć i umowa wspólników stanowi, że cały majątek wspólników (małżonków) jest przekazany jednemu małżonkowi, który będzie prowadził dalej działalność.
Skontaktowałem się z Orange, Microsoft i innych, których nazw wymieniać nie będę ale mogę powiedzieć, że problemu z przeniesieniem praw na małżonka nie było. Wszyscy ucieszyli się, że dalej będę płacił im opłaty za użytkowanie, jako kontynuator wcześniejszej firmy.
Trafiła mi się firma produkująca oprogramowanie księgowe, która powiedziała, że jeśli nowy podmiot (nowy NIP) muszę kupić nowe licencje i płacić, jak za nowy program. Nowy program kosztuje kilka ładnych tysięcy zł, więc zastanowiłem się, poczytałem i nabrałem wątpliwości co do słów wypowiedzianych przez właścicielkę firmy informatycznej będącej twórcą oprogramowania księgowego.
Moje pytanie:
Czy, wg Was, nie wolno mi sprzedać, przekazać praw do użytkowania programu innej osobie?
O zgrozo sobie sprzedać, przekazać.
Przecież jako współwłaściciel firmy byłem współwłaścicielem programu. Mam jednak inny, niż spółka NIP.

Jeśli informacji będzie za mało, to jestem w stanie przekazać dodatkowe.

Na stronach producenta jest wzór umowy licencyjnej:
http://fakt.com.pl/pub/licencja.pdf

Czy wg Was nie są tam zawarte przepisy zawężające możliwość korzystania ze sprzedaży lub przekazania praw do użytkowania?
Zanim zacznę się z nimi kopać o umożliwienie mi korzystania z programu, chciałbym poznać Wasze zdanie, czy moje wątpliwości są słuszne.
Na dokładkę powiem, że M$ przyznał mi rację co do tego, że pewne działania firm polskich w zakresie sprzedaży praw autorskich do programów M$ są niezgodne z procedurami M$, jednak na gruncie polskim prawo polskie nie zostało naruszone i jestem legalnym użytkownikiem niektórych programów M$.

Pozdrawiam

Firma to nie małżeństwo zawarte w kościele czy USC tylko spółka z udziałowcami.
Najpierw założyliście firmę: Kowalski&Kowalska
a teraz są dwie firmy: firma Kowalski i firma Kowalska.
Tylko jedna z nich może zostawić sobie program druga musi nabyć
nowe prawa (np. kupuje się nowe biurko i nowe krzesło dla nowej firmy
z nową siedzibą).

Andrzej.

Tylko jedna z nich może zostawić sobie program

Właśnie tego chciałbym
Jedno z małżonków prowadzić będzie nadal firmę. Drugie już nabyło prawa emerytalne i nie musi pracować ani prowadzić działalności.
Z tym mam problem. Firma nie chce się zgodzić na to, żebym ja płacił dalej abonament za program, do którego użytkowania praw nabyłem, jako współwłaściciel spółki.

Pozdrawiam

W dniu 2016-01-08 o 10:53, kapitalikk pisze:

Tylko jedna z nich może zostawić sobie program

Właśnie tego chciałbym
Jedno z małżonków prowadzić będzie nadal firmę. Drugie już nabyło prawa
emerytalne i nie musi pracować ani prowadzić działalności.
Z tym mam problem. Firma nie chce się zgodzić na to, żebym ja płacił
dalej abonament za program, do którego użytkowania praw nabyłem, jako
współwłaściciel spółki.

Mieszasz pojęcia.

Nabyłeś jako ty, czy jako spółka?
Bo piszesz, że ty ("jako współwłaściciel spółki", co jest bez sensu -
jak kupuję coś "ja, jako ksiądz", to przecież nie oznacza to, że kupuje
jako kościół).

Jeśli jako spółka, która została rozwiązana, to pewnie był
przeprowadzony podział majątku na poszczególnych wspólników i komuś
program musiał przypaść.

"Brak zgody" firmy to już insza inszość (nie może się nie zgodzić, ale
jak się cham uprze...).

--
Liwiusz

W dniu 08.01.2016 10:58, Liwiusz pisze:

Jeśli jako spółka, która została rozwiązana, to pewnie był
przeprowadzony podział majątku na poszczególnych wspólników i komuś
program musiał przypaść.

Przeczytaj pierwszy post w wątku.

   MJ

W dniu 2016-01-08 o 11:11, Michał Jankowski pisze:

W dniu 08.01.2016 10:58, Liwiusz pisze:

Jeśli jako spółka, która została rozwiązana, to pewnie był
przeprowadzony podział majątku na poszczególnych wspólników i komuś
program musiał przypaść.

Przeczytaj pierwszy post w wątku.

Ale co konkretnie? Jest tam wiele bzdur i błędów, trudno się do
wszystkiego odnieść (na przykład ten, że ktoś jest "współwłaścicielem
spółki cywilnej", co jest formalnie niemożliwe, ponieważ spółka cywilna
to umowa, a nie byt prawny).

--
Liwiusz

W dniu 2016-01-08 o 11:46, Liwiusz pisze:

Przeczytaj pierwszy post w wątku.

Ale co konkretnie? Jest tam wiele bzdur i błędów, trudno się do
wszystkiego odnieść (na przykład ten, że ktoś jest "współwłaścicielem
spółki cywilnej", co jest formalnie niemożliwe, ponieważ spółka cywilna
to umowa, a nie byt prawny).

Liwiuszu powoli.
Nie każda bzdura, która została nazwana z początku bzdurą jest nią do końca (może). przecież żyjemy w świecie kolokwializmów a Ty od razu wymagasz ode mnie pisania "do rzeczy":).
Istnieje spółka cywilna.
Dokonano zakupu programu.
Jako nabywcę podano dane spółki i jej NIP.
To chyba jasne i niebzdurne.
Uchwałą wspólników spółka ulega rozwiązaniu. Tak bywa.
Majątek spółki przejmuje jeden ze wspólników.
Czy teraz jaśniej wyartykułowałem swoje założenia do wątpliwości?

Pozdrawiam

W dniu 2016-01-08 o 12:11, kapitalikk pisze:

W dniu 2016-01-08 o 11:46, Liwiusz pisze:

Przeczytaj pierwszy post w wątku.

Ale co konkretnie? Jest tam wiele bzdur i błędów, trudno się do
wszystkiego odnieść (na przykład ten, że ktoś jest "współwłaścicielem
spółki cywilnej", co jest formalnie niemożliwe, ponieważ spółka cywilna
to umowa, a nie byt prawny).

Liwiuszu powoli.
Nie każda bzdura, która została nazwana z początku bzdurą jest nią do
końca (może). przecież żyjemy w świecie kolokwializmów a Ty od razu
wymagasz ode mnie pisania "do rzeczy":).
Istnieje spółka cywilna.
Dokonano zakupu programu.
Jako nabywcę podano dane spółki i jej NIP.

Niemniej jednak właścicielem programu jest Kowalski i Kowalska.

To chyba jasne i niebzdurne.
Uchwałą wspólników spółka ulega rozwiązaniu. Tak bywa.
Majątek spółki przejmuje jeden ze wspólników.
Czy teraz jaśniej wyartykułowałem swoje założenia do wątpliwości?

Teraz tak. Zatem program przeszedł na tego wspólnika. I tyle. Wystarczy
teraz przekonać do tego twórcę programu :)

--
Liwiusz

W dniu 08.01.2016 12:20, Liwiusz pisze:

Teraz tak. Zatem program przeszedł na tego wspólnika. I tyle.
Wystarczy teraz przekonać do tego twórcę programu :)

Czy jesteś pewien, że licencja na użytkowanie tego programu musi
dopuszczać takie przejście?

   MJ

W dniu 2016-01-08 o 12:29, Michał Jankowski pisze:

W dniu 08.01.2016 12:20, Liwiusz pisze:

Teraz tak. Zatem program przeszedł na tego wspólnika. I tyle.
Wystarczy teraz przekonać do tego twórcę programu :)

Czy jesteś pewien, że licencja na użytkowanie tego programu musi
dopuszczać takie przejście?

Raczej pytane odwrotne: czy licencja może zabraniać takiego przejścia. W
najgorszym przypadku właścicielami pozostaną nadal Kowalski i Kowalska.

--
Liwiusz

Raczej pytane odwrotne: czy licencja może zabraniać takiego przejścia. W
najgorszym przypadku właścicielami pozostaną nadal Kowalski i Kowalska.

Kiedy zacząłem (muszę pisać dokładnie bo Liwiusz mnie czyta) śledzić
literaturę dotyczącą orzeczeń z tytułu prawa autorskiego, to natknąłem
się na stwierdzenia, że w pewnych przypadkach zabronione jest
zakazywanie sprzedaży czy udostępnienia praw do programu.
Dlatego popełniłem ten post.
Liczyłem na to, że ktoś może miał już taki przypadek i mi będzie
łatwiej, jak się ze mną podzieli.
Jak nie, będę kopał dalej.

Pozdrawiam

PS
Liwiuszu mnie zagotowało, że M$, Orange, Pinnacle i inni producenci
oprogramowania księgowego(!!!!) nie robili mi problemu.
Ci robią.
Tak się zbuldoczyłem, że kupię inną licencję, zaś kopać się będę dla
zasady, jeśli to będzie słuszne. Kupiłem inny program.
A cooo??? Tak dla zasady.
Uznałem, że to niesprawiedliwe, że właściciel programu chciał na mnie
zbyt dużo zarobić.
Nie zarobi więc nic a może jeszcze straci.
Taki wredny jestem

W dniu piątek, 8 stycznia 2016 12:29:39 UTC+1 użytkownik Michał Jankowski napisał:

W dniu 08.01.2016 12:20, Liwiusz pisze:

> Teraz tak. Zatem program przeszedł na tego wspólnika. I tyle.
> Wystarczy teraz przekonać do tego twórcę programu :)

Czy jesteś pewien, że licencja na użytkowanie tego programu musi
dopuszczać takie przejście?

   MJ

Jeśli nie dopuszcza takiego przejścia to oznacza, że firmie tej nie zależy
na klientach i na zarabianiu pieniędzy z tytułu opłat licencyjnych.

A tak w ogóle to prawo powinno rozróżniać licencje na użytkowanie
gotowego programu, która nie jest sprzedażą programu
od sprzedaży programu, która już nie powinna zawierać opłat licencyjnych
a jedynie jednorazowe opłaty za ewentualne modyfikacje tych programów.

Tak więc prawo jest do poprawki. Andrzej.

Nie jestem pewien czy naprawdę chodzi ci o przekazanie praw do użytkowania programu. Bo jak ci niby mogą zabronić? Jesteś współwłaścicielem, używasz go, używaj dalej. Więc w czym problem? Przypuszczam, że przykładowo z programem związany jest jakiś plik licencyjny zawierający dane właściciela, które pojawiają się na dokumentach, lub chcesz kupować aktualizacje programu i dostawać na to fakturę na siebie a nie na spółkę. Więc może napisz o co naprawdę chodzi.

W dniu 2016-01-08 o 15:34, jureq pisze:

Nie jestem pewien czy naprawdę chodzi ci o przekazanie praw do
użytkowania programu. Bo jak ci niby mogą zabronić? Jesteś
współwłaścicielem, używasz go, używaj dalej. Więc w czym problem?
Przypuszczam, że przykładowo z programem związany jest jakiś plik
licencyjny zawierający dane właściciela, które pojawiają się na
dokumentach, lub chcesz kupować aktualizacje programu i dostawać na to
fakturę na siebie a nie na spółkę. Więc może napisz o co naprawdę chodzi.

No właśnie.
Chciałbym mieć możliwość kontynuacji użytkowania programu, którego wcześniejszy zakup dokonała spółka cywilna, które przed swoim rozwiązaniem przekazała mi wszelki majątek i prawa użytkowania.
Mógłbym kupować dalej aktualizację programu ale faktura byłaby wystawiana na nieistniejący już podmiot a ja chciałem fakturę na siebie, jako sukcesora praw.
Program ma klucz USB, który posiadam ale sądzę, że mi go właściciel nie zabierze. :)

pozdrawiam

W dniu 2016-01-08 o 15:57, kapitalikk pisze:

W dniu 2016-01-08 o 15:34, jureq pisze:

Nie jestem pewien czy naprawdę chodzi ci o przekazanie praw do
użytkowania programu. Bo jak ci niby mogą zabronić?

To nie jest kwestia czy mogą zabronić... Kwestią jest czy na to zezwolili.
To, czy _użytkownik_ programu _ma_prawo_ do przekazywania praw do zużytkowania osobom (podmiotom) trzecim reguluje licencja (umowa między właścicielem praw majątkowych, a użytkownikiem).
JeĹźeli nie zezwala - to nie wolno.

Z jednym producentem da się negocjować, z innym nie.

Jesteś

współwłaścicielem, używasz go, używaj dalej. Więc w czym problem?

W tym, że właściciel praw majątkowych udzielił licencji na używanie spółce. Kropka.

Przypuszczam, że przykładowo z programem związany jest jakiś plik
licencyjny zawierający dane właściciela, które pojawiają się na
dokumentach, lub chcesz kupować aktualizacje programu i dostawać na to
fakturę na siebie a nie na spółkę. Więc może napisz o co naprawdę chodzi.

No właśnie.
Chciałbym mieć możliwość kontynuacji użytkowania programu, którego
wcześniejszy zakup dokonała spółka cywilna,

Jak zwykle jest mieszanie dwóch spraw wynikające z potocznego rozumienia pojęcia "zakup programu".
Spółka nie kupiła programu. Kupiła prawa do jego używania.

Czy spółka kupiła prawa do "odsprzedaży" ("odsprzedaży" w potocznym rozumieniu - czyli czyt. udzielania praw do użytkowania) komuś innemu?
Przy czym "odsprzedaż" nie musi być rozumiana w sensie pieniężnym, może to być nieodpłatne przekazanie praw (a nieodpłatne, wcale nie oznacza darmowe-bezwartościowe, to konkretna wartość, zarówno dla US jak i producenta-właściciela praw majątkowych).

ktĂłre przed swoim
rozwiązaniem przekazała mi wszelki majątek

OK.

i prawa uĹźytkowania.

A miała do tego prawo?
Żeby przekazać komuś prawo do użytkowania to trzeba mieć do tego prawo :)
Jeżeli licencja (prawo do używania) przewidziała taką sytuację, to OK. Jeżeli nie...

Jeżeli ja pożyczę Ci samochód (przekażę prawo do jego użytkowania, dam licencję na jego użytkowanie), to wcale nie oznacza, że automatycznie zgadzam się na to, że możesz te prawa przekazać komuś innemu i pożyczyć ten samochód ciotce. (To znaczy, fizycznie da się pożyczyć ciotce ;), ale musisz się liczyć z konsekwencjami, bo udostępniłeś ciotce do użytkowania, ale nie maiłeś do tego prawa).
Musisz mieć na to moją zgodę.
(analogia taka, bardzo uproszczona, ale mam nadzieję, że zrozumiesz w czym problem)

Mógłbym kupować dalej aktualizację programu ale faktura byłaby
wystawiana na nieistniejący już podmiot a ja chciałem fakturę na siebie,
jako sukcesora praw.

O tym, czy jesteś sukcesorem praw decyduje ten, który ma prawo udzielać licencji (praw) do użytkowania.

Jeżeli właściciel praw (czyt. producent, autor programu) udzieli praw do użytkowania nowemu użytkownikowi, to jest tylko i wyłącznie jego dobra wola. Może, ale nie musi.

Jeżeli liczy się z utratą klienta i ma na to "wylane" to nic nie poradzisz.

Program ma klucz USB, który posiadam ale sądzę, że mi go właściciel nie
zabierze. :)

No nie zabierze. Ale na dokumentach dalej będziesz miał dane spółki, a nie swoje.

Parę ładnych lat temu miałem podobną sytuację. Likwidacja spółki s.c (wspólnik postanowił odcinać kupony na plaży i zrezygnował). I też to dotyczyło programów FK. Po krótkich negocjacjach producent oprogramowania uznał prawa i klucz (sprzętowy) licencji przepisał do nowego NIP.
Więc się da, ale nie musiał.

Pozdrawiam
Piotr

W dniu 2016-01-09 o 18:02, Kviat pisze:

Jesteś

współwłaścicielem, używasz go, używaj dalej. Więc w czym problem?

W tym, że właściciel praw majątkowych udzielił licencji na używanie
spółce. Kropka.

Nie kropka, ponieważ nie mógł udzielić licencji spółce cywilnej, tak
samo jak nie mógłby udzielić licencji "umowie o dostawę gazu".

--
Liwiusz

W dniu 2016-01-09 o 19:27, Liwiusz pisze:

W dniu 2016-01-09 o 18:02, Kviat pisze:

Jesteś

współwłaścicielem, używasz go, używaj dalej. Więc w czym problem?

W tym, że właściciel praw majątkowych udzielił licencji na używanie
spółce. Kropka.

Nie kropka, ponieważ nie mógł udzielić licencji spółce cywilnej, tak
samo jak nie mógłby udzielić licencji "umowie o dostawę gazu".

Czepiasz się bo lubisz? Czy zwyczajnie nie zrozumiałeś i chcesz żebym ci wytłumaczył?
A wystarczyło poprosić...

Pozdrawiam
Piotr

W dniu 2016-01-09 o 20:57, Kviat pisze:

W dniu 2016-01-09 o 19:27, Liwiusz pisze:

W dniu 2016-01-09 o 18:02, Kviat pisze:

Jesteś

współwłaścicielem, używasz go, używaj dalej. Więc w czym problem?

W tym, że właściciel praw majątkowych udzielił licencji na używanie
spółce. Kropka.

Nie kropka, ponieważ nie mógł udzielić licencji spółce cywilnej, tak
samo jak nie mógłby udzielić licencji "umowie o dostawę gazu".

Czepiasz się bo lubisz? Czy zwyczajnie nie zrozumiałeś i chcesz żebym ci
wytłumaczył?
A wystarczyło poprosić...

Ale o co poprosić? Sam chyba nie rozumiesz.
Piszą, że wspólnik jest współwłaścicielem programu i może go nadal
używać, a ty piszesz, że nie, bo właścicielem jest spółka, co jest
nieprawdą.

A jak ktoś twoje bzdurki poprawia, to jeszcze się pulpasz...

--
Liwiusz

Właścicielem programu to jest jego autor lub właściciel praw majątkowych. Samo posiadanie egzemplarza utworu nie daje ani spółce, ani jej współzałożycielowi żadnych praw do używania.

W dniu 2016-01-10 o 00:37, Liwiusz pisze:

W dniu 2016-01-09 o 20:57, Kviat pisze:

W dniu 2016-01-09 o 19:27, Liwiusz pisze:

W dniu 2016-01-09 o 18:02, Kviat pisze:

Jesteś

współwłaścicielem, używasz go, używaj dalej. Więc w czym problem?

W tym, że właściciel praw majątkowych udzielił licencji na używanie
spółce. Kropka.

Nie kropka, ponieważ nie mógł udzielić licencji spółce cywilnej, tak
samo jak nie mógłby udzielić licencji "umowie o dostawę gazu".

Czepiasz się bo lubisz? Czy zwyczajnie nie zrozumiałeś i chcesz żebym ci
wytłumaczył?
A wystarczyło poprosić...

Ale o co poprosić?

O wyjaśnienie. Czego nie zrozumiałeś?

Sam chyba nie rozumiesz.
Piszą, że wspólnik jest współwłaścicielem programu

Nie masz pojęcia o czym piszesz.
Ma prawo do używania wspólnie ze wspólnikiem (wspólnikami). Czyli w skrócie: wspólnik nie może sprzedać (przekazać, podarować itp.) swojej części (jakkolwiek to brzmi dziwnie, ale dla uproszczenia tak piszę żebyś mógł ogarnąć) _prawa_do_używania_.

Chyba, Ĺźe licencja (czyli prawo do uĹźywania) na to pozwala (czyli wraz z prawem do uĹźywania nabywa rĂłwnieĹź prawo do dalszej dystrybucji, odsprzedawania, czy udzielania licencji na uĹźywanie podmiotom trzecim).

i moĹźe go nadal
używać,

Jako wspólnik. Wspólnie z innymi wspólnikami, bo za taką licencję (za takie prawo do używania) zapłacił.

a ty piszesz, że nie, bo właścicielem jest spółka, co jest
nieprawdą.

Prawo du używania mają wspólnicy. Łącznie. Czyli spółka. Bo za taką licencję (za takie prawo do używania) zapłacili.
Czego znowu nie zrozumiałeś?

A jak ktoś twoje bzdurki poprawia, to jeszcze się pulpasz...

LOL :)
Poprawia? Tak ci się tylko wydawało...

Pozdrawiam
Piotr

W dniu 2016-01-15 o 07:21, Kviat pisze:

W dniu 2016-01-10 o 00:37, Liwiusz pisze:

W dniu 2016-01-09 o 20:57, Kviat pisze:

W dniu 2016-01-09 o 19:27, Liwiusz pisze:

W dniu 2016-01-09 o 18:02, Kviat pisze:

Jesteś

współwłaścicielem, używasz go, używaj dalej. Więc w czym problem?

W tym, że właściciel praw majątkowych udzielił licencji na używanie
spółce. Kropka.

Nie kropka, ponieważ nie mógł udzielić licencji spółce cywilnej, tak
samo jak nie mógłby udzielić licencji "umowie o dostawę gazu".

Czepiasz się bo lubisz? Czy zwyczajnie nie zrozumiałeś i chcesz żebym ci
wytłumaczył?
A wystarczyło poprosić...

Ale o co poprosić?

O wyjaśnienie. Czego nie zrozumiałeś?

Sam chyba nie rozumiesz.
Piszą, że wspólnik jest współwłaścicielem programu

Nie masz pojęcia o czym piszesz.
Ma prawo do uĹźywania wspĂłlnie ze wspĂłlnikiem (wspĂłlnikami). Czyli w
skrócie: wspólnik nie może sprzedać (przekazać, podarować itp.) swojej
części (jakkolwiek to brzmi dziwnie, ale dla uproszczenia tak piszę
żebyś mógł ogarnąć) _prawa_do_używania_.

Chyba, Ĺźe licencja (czyli prawo do uĹźywania) na to pozwala (czyli wraz z
prawem do uĹźywania nabywa rĂłwnieĹź prawo do dalszej dystrybucji,
odsprzedawania, czy udzielania licencji na uĹźywanie podmiotom trzecim).

i moĹźe go nadal
używać,

Jako wspólnik. Wspólnie z innymi wspólnikami, bo za taką licencję (za
takie prawo do używania) zapłacił.

a ty piszesz, że nie, bo właścicielem jest spółka, co jest
nieprawdą.

Prawo du używania mają wspólnicy. Łącznie. Czyli spółka. Bo za taką
licencję (za takie prawo do używania) zapłacili.
Czego znowu nie zrozumiałeś?

Nie powtarzaj ciągle "wspólnicy, czyli spółka" bo to nieprawda. Nie ma
czegoś takiego jak "spółka cywilna", przynajmniej nie istnieje ona w
takiej formie, aby była stroną umowy licencji. Prawo to mają wspólnicy i
tylko w znaczeniu "osoby fizyczne".

O tym, aby licencja zabraniała rozporządzania tym prawem - póki co nikt
nie pisał, więc twoje rozważania są z dupy.

--
Liwiusz

W dniu 2016-01-15 o 08:48, Liwiusz pisze:

W dniu 2016-01-15 o 07:21, Kviat pisze:

Jako wspólnik. Wspólnie z innymi wspólnikami, bo za taką licencję (za
takie prawo do używania) zapłacił.

a ty piszesz, że nie, bo właścicielem jest spółka, co jest
nieprawdą.

Prawo du używania mają wspólnicy. Łącznie. Czyli spółka. Bo za taką
licencję (za takie prawo do używania) zapłacili.
Czego znowu nie zrozumiałeś?

Nie powtarzaj ciągle "wspólnicy, czyli spółka" bo to nieprawda.

Ręce opadają...
Ale przekaz zrozumiałeś, czy będziesz się tak czepiał nieistotnej dla meritum pierdoły do końca świata?

Człowiek ma problem ze zrozumieniem (bo instynktownie czuje, że coś tu nie jest w porządku - i częściowo ma rację) czym się różni zakup programu od zakupu praw do jego używania, więc łatwiej jest powiedzieć "spółka" niż wdawać się w jakieś niczego niewnoszące do tematu dywagacje i niuanse.

Zawsze, kurna, musi się znaleźć wnikacz, który w temacie nic sensownego nie napisze, pytaczowi nie wyjaśni, ale się zafiksuje na jakimś słowie i będzie tupał nogami aż się spoci.

Jak dorośniesz i przestaniesz się puszyć, to zrozumiesz, że czasem lepiej nie mówić mówić językiem prawniczym, bo potem wychodzi ktoś z biura i mówi, że był u głupiej popugi, bo papuga przez godzinę gadała, ale nic nie powiedziała.

Nie ma
czegoś takiego jak "spółka cywilna", przynajmniej nie istnieje ona w
takiej formie, aby była stroną umowy licencji. Prawo to mają wspólnicy i
tylko w znaczeniu "osoby fizyczne".

Staram się zrozumieć motywy takiego wnikacza jak ty i dlatego, proszę,
wyjaśnij jeszcze, co to zmienia w temacie rozmowy? Jak ta bardzo istotna informacja ma pomóc pytaczowi?

Za chwilę będzie pytał: skoro prawo mają wspólnicy, ja jestem wspólnikiem, czyli mam prawo do dalszego korzystania...

O tym, aby licencja zabraniała rozporządzania tym prawem - póki co nikt
nie pisał,

Bo nie musi zabraniać. Ignorancie.

więc twoje rozważania są z dupy.

O tym, aby zezwalała też nie. I co teraz?
Twoje zrozumienie, że skoro licencja nie zabrania, to znaczy, że zezwala jest kompromitujące i oznacza, że to twój poziom wiedzy w tym temacie jest z dupy.

Jak jeszcze czegoś nie wiesz, albo znowu czegoś nie zrozumiałeś zapytaj.
Ale grzecznie, to moĹźe grzecznie ci odpowiem.

Pozdrawiam
Piotr

On 1/15/2016 11:03 AM, Kviat wrote:

Zawsze, kurna, musi się znaleźć wnikacz, który w temacie nic sensownego
nie napisze, pytaczowi nie wyjaśni, ale się zafiksuje na jakimś słowie i
będzie tupał nogami aż się spoci.

musi jakos kompleksy leczyc

W dniu 2016-01-15 o 18:03, Kviat pisze:

Staram się zrozumieć motywy takiego wnikacza jak ty i dlatego, proszę,
wyjaśnij jeszcze, co to zmienia w temacie rozmowy? Jak ta bardzo istotna
informacja ma pomĂłc pytaczowi?

Za chwilę będzie pytał: skoro prawo mają wspólnicy, ja jestem
wspĂłlnikiem, czyli mam prawo do dalszego korzystania...

I to właśnie chcę przekazać - ma prawo nadal używać, fakt, że przestał
prowadzić s.c. nie ma znaczenia. Pisałem już to na samym początku,
wystarczy czytać ze zrozumieniem, a nie gardłować, tak jakby się było
czym chwalić, Ĺźe "Kviat słuchał kogoś  przez godzinę i nic nie rozumiał".

--
Liwiusz

W dniu 2016-01-15 o 23:52, Liwiusz pisze:

W dniu 2016-01-15 o 18:03, Kviat pisze:

Staram się zrozumieć motywy takiego wnikacza jak ty i dlatego, proszę,
wyjaśnij jeszcze, co to zmienia w temacie rozmowy? Jak ta bardzo istotna
informacja ma pomĂłc pytaczowi?

Za chwilę będzie pytał: skoro prawo mają wspólnicy, ja jestem
wspĂłlnikiem, czyli mam prawo do dalszego korzystania...

I to właśnie chcę przekazać - ma prawo nadal używać,

Tupnij nogą jeszcze...
Ma prawo, bo ty tak powiedziałeś?
To już właściciel praw do programu nie ma nic do powiedzenia bo pan Liwiusz tak napisał :):)

Co za kretyn...

fakt, że przestał
prowadzić s.c. nie ma znaczenia. Pisałem już to na samym początku,

LOL :) I co z tego, że pisałeś? Nobilitujesz się tym, że coś napisałeś?
Bzdury które napisałeś tylko potwierdzają twoją ignorancję w tym temacie.

wystarczy czytać ze zrozumieniem, a nie gardłować,

To przestań gardłować i zacznij czytać ze zrozumieniem.

tak jakby się było
czym chwalić, Ĺźe "Kviat słuchał kogoś  przez godzinę i nic nie rozumiał".

Jak widzę, czytanie ze zrozumieniem również sprawia ci trudność.

Dziecko drogie, łopatologicznie: musisz się jeszcze sporo nauczyć.

Powrotu do zdrowia życzę.
Piotr

W dniu 2016-01-16 o 00:51, Kviat pisze:

W dniu 2016-01-15 o 23:52, Liwiusz pisze:

W dniu 2016-01-15 o 18:03, Kviat pisze:

Staram się zrozumieć motywy takiego wnikacza jak ty i dlatego, proszę,
wyjaśnij jeszcze, co to zmienia w temacie rozmowy? Jak ta bardzo istotna
informacja ma pomĂłc pytaczowi?

Za chwilę będzie pytał: skoro prawo mają wspólnicy, ja jestem
wspĂłlnikiem, czyli mam prawo do dalszego korzystania...

I to właśnie chcę przekazać - ma prawo nadal używać,

Tupnij nogą jeszcze...
Ma prawo, bo ty tak powiedziałeś?
To już właściciel praw do programu nie ma nic do powiedzenia bo pan
Liwiusz tak napisał :):)

Czego rĹźysz tumanie?
Tak, nie ma nic do powiedzenia, poniewaĹź prawo do programu reguluje
licencja i prawo, a nie, to co sobie mĂłwi customer service dystrybutora.

fakt, że przestał
prowadzić s.c. nie ma znaczenia. Pisałem już to na samym początku,

LOL :) I co z tego, że pisałeś? Nobilitujesz się tym, że coś napisałeś?
Bzdury które napisałeś tylko potwierdzają twoją ignorancję w tym temacie.

wystarczy czytać ze zrozumieniem, a nie gardłować,

To przestań gardłować i zacznij czytać ze zrozumieniem.

tak jakby się było
czym chwalić, Ĺźe "Kviat słuchał kogoś  przez godzinę i nic nie rozumiał".

Jak widzę, czytanie ze zrozumieniem również sprawia ci trudność.

Dziecko drogie, łopatologicznie: musisz się jeszcze sporo nauczyć.

Treści merytorycznej tu niestety nie widzę...

--
Liwiusz

W dniu 2016-01-16 o 08:39, Liwiusz pisze:

W dniu 2016-01-16 o 00:51, Kviat pisze:

W dniu 2016-01-15 o 23:52, Liwiusz pisze:

W dniu 2016-01-15 o 18:03, Kviat pisze:

Staram się zrozumieć motywy takiego wnikacza jak ty i dlatego, proszę,
wyjaśnij jeszcze, co to zmienia w temacie rozmowy? Jak ta bardzo istotna
informacja ma pomĂłc pytaczowi?

Za chwilę będzie pytał: skoro prawo mają wspólnicy, ja jestem
wspĂłlnikiem, czyli mam prawo do dalszego korzystania...

I to właśnie chcę przekazać - ma prawo nadal używać,

Tupnij nogą jeszcze...
Ma prawo, bo ty tak powiedziałeś?
To już właściciel praw do programu nie ma nic do powiedzenia bo pan
Liwiusz tak napisał :):)

Czego rĹźysz tumanie?

Czego się dziwisz, że z ciebie rżę? Nie rób z siebie pajaca, nie będziesz miał powodu do zdziwienia.

Tak, nie ma nic do powiedzenia, poniewaĹź prawo do programu reguluje
licencja i prawo,

To się z tym prawem zapoznaj i przestań się ośmieszać.

a nie, to co sobie mĂłwi customer service dystrybutora.

Ĺťe kto? LOL :)
A papieża też zamierzasz wmieszać w dyskusję? Skąd takie urojenia ci się biorą?
Ja rozumiem, że bzdurą walnąłeś i teraz wymyślasz jakieś dziwactwa licząc na to, że czytający się nie zorientują, albo przynajmniej pogubią.
Proszę, zlituj się, przestań brnąć bo robisz się żałosny.

Dziecko drogie, łopatologicznie: musisz się jeszcze sporo nauczyć.

Treści merytorycznej tu niestety nie widzę...

Jak nie nie jesteś w stanie zrozumieć, to przynajmniej nie wprowadzaj w błąd.

Z tobą już skończyłem pajacu, więc wytrzyj ślinę i ochłoń.

Powrotu do zdrowia życzę.
Piotr

W dniu 2016-01-15 o 08:48, Liwiusz pisze:

Nie powtarzaj ciągle "wspólnicy, czyli spółka" bo to nieprawda. Nie ma
czegoś takiego jak "spółka cywilna", przynajmniej nie istnieje ona w
takiej formie, aby była stroną umowy licencji.

Istnieje ona jednak jako 'strona faktury' za licencję, w tym sensie, że
na fakturze nie ma NIPów wspólników, tylko jeden odrębny NIP spółki. I po rozwiązaniu spółki żaden ze wspólników nie ma prawa tym NIPem się posługiwać. A faktury przychodzą na ten NIP.

I co teraz?

   MJ

W dniu 2016-01-16 o 11:35, Michał Jankowski pisze:

W dniu 2016-01-15 o 08:48, Liwiusz pisze:

Nie powtarzaj ciągle "wspólnicy, czyli spółka" bo to nieprawda. Nie ma
czegoś takiego jak "spółka cywilna", przynajmniej nie istnieje ona w
takiej formie, aby była stroną umowy licencji.

Istnieje ona jednak jako 'strona faktury' za licencję, w tym sensie, że
na fakturze nie ma NIPów wspólników, tylko jeden odrębny NIP spółki. I
po rozwiązaniu spółki żaden ze wspólników nie ma prawa tym NIPem się
posługiwać. A faktury przychodzą na ten NIP.

I co teraz?

To, że spółka jest tylko podmiotem na fv, a nie podmiotem, który by miał
osobowość prawną, o której by można mówić, że "jest właścicielem programu".

A na fakturze, oprócz NIPu, są przede wszystkim imiona i nazwiska
wspólników, jako prowadzących s.c. (chyba że ktoś nie umie wystawiać
faktur, to wĂłwczas jest niepoprawnie sama nazwa s.c.).

--
Liwiusz

W dniu 2016-01-16 o 11:35, Michał Jankowski pisze:

W dniu 2016-01-15 o 08:48, Liwiusz pisze:

Nie powtarzaj ciągle "wspólnicy, czyli spółka" bo to nieprawda. Nie ma
czegoś takiego jak "spółka cywilna", przynajmniej nie istnieje ona w
takiej formie, aby była stroną umowy licencji.

Istnieje ona jednak jako 'strona faktury' za licencję, w tym sensie, że
na fakturze nie ma NIPów wspólników, tylko jeden odrębny NIP spółki. I
po rozwiązaniu spółki żaden ze wspólników nie ma prawa tym NIPem się
posługiwać. A faktury przychodzą na ten NIP.

I co teraz?

Nie czytaj tego pajaca, bo tylko zamieszanie wprowadza.

Faktura nie ma nic wspólnego z licencją. Służy tylko do celów podatkowych (no i ewentualnie jako dodatkowy dowód na legalność używania programu).
Faktura nie daje ci prawa do używania, tylko licencja udzielona przez właściciela praw majątkowych. I to licencja ma kluczowe znaczenie, czyli umowa między wspólnikami, a właścicielem programu.
I z pytania wynika, że prawo do używania dostali wspólnicy _łącznie_, a nie każdy z osobna.

To, że NIP na fakturze jest związany z licencją, to tylko kwestia techniczna, tak sobie autor programu wymyślił i żadne prawo nie reguluje takiej formy zabezpieczania programu (ani żadnej innej).

Zakładam, że problem sprowadza się do tego, że klucz licencji jest powiązany z NIPem spółki (i pewnie programowo na stałe jest to związane z nagłówkami na dokumentach drukowanych przez program). I gdyby Liwiusz miał rację, to wystarczyłoby te nagłówki zmienić. No bo skoro wspólnik ma prawo (w/g Liwiusza) dalej samodzielnie używać programu, to dlaczego nie może sam sobie zmienić NIPu na swój?

Jeżeli program nie umożliwia takiej zmiany, to pozostaje tylko zhakować program - pokaż mi licencję, która zezwala na taką ingerencję...

Idąc tym tokiem rozumowania, jak nie potrafi zhakować (albo program tego uniemożliwia) to ma prawo _żądać_ takiej zmiany od producenta (właściciela programu).

Otóż nie ma prawa _żądać_.
Producent programu (właściciel praw majątkowych) jest taką samą stroną umowy jak wspólnicy i może się zgodzić na nowe (dodatkowe, np aneks do umowy) warunki ale _nie_musi_.

Jeżeli opłaty za używanie są wnoszone np. co roku, to w skrajnym przypadku właściciel programu _może_ nawet nie przedłużyć umowy na kolejny rok (bo np. zamknął interes) i żadne _żądanie_ nic tu nie pomoże.

Pozdrawiam
Piotr

W dniu 2016-01-16 o 15:52, Kviat pisze:

W dniu 2016-01-16 o 11:35, Michał Jankowski pisze:

W dniu 2016-01-15 o 08:48, Liwiusz pisze:

Nie powtarzaj ciągle "wspólnicy, czyli spółka" bo to nieprawda. Nie ma
czegoś takiego jak "spółka cywilna", przynajmniej nie istnieje ona w
takiej formie, aby była stroną umowy licencji.

Istnieje ona jednak jako 'strona faktury' za licencję, w tym sensie, że
na fakturze nie ma NIPów wspólników, tylko jeden odrębny NIP spółki. I
po rozwiązaniu spółki żaden ze wspólników nie ma prawa tym NIPem się
posługiwać. A faktury przychodzą na ten NIP.

I co teraz?

Nie czytaj tego pajaca, bo tylko zamieszanie wprowadza.

Faktura nie ma nic wspólnego z licencją. Służy tylko do celów
podatkowych (no i ewentualnie jako dodatkowy dowód na legalność używania
programu).

No proszę, jak pisałem to samo, to debil kviat mnie wyzywał.

I z pytania wynika, że prawo do używania dostali wspólnicy _łącznie_, a
nie kaĹźdy z osobna.

O tak, bo jak wspólnik używa programu, to musi mieć za plecami drugiego
wspĂłlnika.
Kretyn z tego kviata...

--
Liwiusz

W dniu 2016-01-16 o 17:18, Liwiusz pisze:

W dniu 2016-01-16 o 15:52, Kviat pisze:

W dniu 2016-01-16 o 11:35, Michał Jankowski pisze:

W dniu 2016-01-15 o 08:48, Liwiusz pisze:

Nie powtarzaj ciągle "wspólnicy, czyli spółka" bo to nieprawda. Nie ma
czegoś takiego jak "spółka cywilna", przynajmniej nie istnieje ona w
takiej formie, aby była stroną umowy licencji.

Istnieje ona jednak jako 'strona faktury' za licencję, w tym sensie, że
na fakturze nie ma NIPów wspólników, tylko jeden odrębny NIP spółki. I
po rozwiązaniu spółki żaden ze wspólników nie ma prawa tym NIPem się
posługiwać. A faktury przychodzą na ten NIP.

I co teraz?

Nie czytaj tego pajaca, bo tylko zamieszanie wprowadza.

Faktura nie ma nic wspólnego z licencją. Służy tylko do celów
podatkowych (no i ewentualnie jako dodatkowy dowód na legalność używania
programu).

No proszę, jak pisałem to samo, to debil kviat mnie wyzywał.

LOL :)
Po pierwsze, zniżyłem się do twojego poziomu po twoich idiotyzmach "z dupy".
Po drugie, nie brnij znowu, nie napisałem że kupiła _spółka_cywilna_, tylko że kupili wspólnie, "do spółki" czyli jako spółka, w doskonale znanym potocznie rozumieniu zakupu wspólnego. Specjalnie dla ciebie już raz to wyjaśniałem, a każdy inteligentny człowiek zrozumiał to od razu.
Ale nie ty...

I z pytania wynika, że prawo do używania dostali wspólnicy _łącznie_, a
nie kaĹźdy z osobna.

O tak, bo jak wspólnik używa programu, to musi mieć za plecami drugiego
wspĂłlnika.
Kretyn z tego kviata...

Debilku, nie zrozumiałeś istoty pytania, więc postanowiłeś używać argumentów z dupy...
Jeszcze raz, specjalnie dla ciebie (ciekawe po którym razie będziesz w stanie to sobie przyswoić?).
Ten drugi wspólnik nie ma prawa przekazać (udzielić licencji) temu pierwszemu swoich "udziałów" w prawie do używania programu.
Jeżeli z licencji nie wynika to wprost, to nie można przekazać (scedować, jak sugerował pytacz) swoich praw do używania na inny podmiot bez zgody właściciela programu.

Mało tego, są programy których producenci uzależniają prawo do używania od lokalizacji (miejsca używania) i jak firma ma oddziały to musi wykupić tzw. licencje oddziałowe.

W takim przypadku nawet jak firma zmienia siedzibę to nie ma "z automatu" prawa do używania, lecz musi wykupić licencję na nowe miejsce użytkowania ("kupić" nowy program) lub poprosić (poprosić!) o aneks do umowy producenta programu.

I taki właściciel programu _może_ się zgodzić na taki aneks (na zmianę miejsca używania) albo się nie zgodzić i wymagać nowej opłaty licencyjnej ("kupna" nowego programu"). Taka zgoda to nie jest _obowiązek_ z mocy prawa! To umowa między stronami.
Tak samo jest z uĹźytkownikiem programu.

Jeżeli właściciel programu udzielił prawa do używania wspólnikom łącznie, to nie oznacza, że każdy z nich osobno ma prawo używać tego programu. A ty jak baran rozumiesz to dziecinnie, że obaj wspólnicy muszą równocześnie klawisze naciskać żeby fakturę wystawić...

Łopatologicznie: producent programu _może_ wziąć pod uwagę, że program był używany w spółce i jeden ze wspólników kontynuując działalność samodzielnie chciałby ten program używać dalej.
MoĹźe, ale _nie_musi_.

I tak tego pewnie nie zrozumiesz, więc żebyś już więcej nie wprowadzał ludzi w błąd wystarczy, że zapamiętasz:
1) Najistotniejsza jest treść licencji (umowa o prawa do używania)
2) Zgoda (cesja swoich praw) drugiego wspólnika (który odchodzi ze spółki) nie ma znaczenia - on nie ma prawa scedować tych praw (chyba, że licencja wprost takie prawa do scedowania mu nadaje, albo ma zgodę właściciela programu)
3) Z punktu widzenia właściciela programu (producenta programu) jest to tylko dodatkowy argument, który _może_ go przekonać żeby nową licencję (z jego punktu widzenia to jest nowy użytkownik) udzielić na preferencyjnych warunkach i nie pobierać od niego opłaty za program (nie wymagać od niego zakupu programu) i tylko np. naliczać opłaty abonamentowe za aktualizacje czy sprzedawać mu pakiety aktualizacyjne.

JeĹźeli tego nie ogarniesz, to juĹź ci nic nie pomoĹźe.

Powrotu do zdrowia życzę.
Piotr

W dniu 2016-01-16 o 19:51, Kviat pisze:

Ten drugi wspólnik nie ma prawa przekazać (udzielić licencji) temu
pierwszemu swoich "udziałów" w prawie do używania programu.
Jeżeli z licencji nie wynika to wprost, to nie można przekazać
(scedować, jak sugerował pytacz) swoich praw do używania na inny podmiot
bez zgody właściciela programu.

I tu jest właśnie kość naszej niezgody. Ja twierdzę, że prawo do
przekazania ma, bo wynika ono z przepisów regulujących zakończenie
Ĺźywota s.c.

Prawo do scedowania wynika tez z orzeczeń, np. ETS sprawa C-128/11.

Ale powielaj swoje poglądy z tyłka, mam je gdzieś, tylko nie rób tym
szkód innym, proszę.

--
Liwiusz

W dniu 2016-01-17 o 02:26, Liwiusz pisze:

W dniu 2016-01-16 o 19:51, Kviat pisze:

Ten drugi wspólnik nie ma prawa przekazać (udzielić licencji) temu
pierwszemu swoich "udziałów" w prawie do używania programu.
Jeżeli z licencji nie wynika to wprost, to nie można przekazać
(scedować, jak sugerował pytacz) swoich praw do używania na inny podmiot
bez zgody właściciela programu.

I tu jest właśnie kość naszej niezgody. Ja twierdzę, że prawo do
przekazania ma, bo wynika ono z przepisów regulujących zakończenie
Ĺźywota s.c.

Prawo do scedowania wynika tez z orzeczeń, np. ETS sprawa C-128/11.

O widzisz. Nareszcie uĹźywasz argumentĂłw.
MoĹźna? MoĹźna...
(Na marginesie, domyślałem się, że w końcu trochę czasu poświęcisz i dotrzesz do tego wyroku)

Ale powielaj swoje poglądy z tyłka, mam je gdzieś, tylko nie rób tym
szkód innym, proszę.

A ja mam gdzieś twoje poglądy i prostacką wizję świata. Nie wystarczy się powołać na znaleziony w internecie wyrok. Przeczytanie go ze zrozumieniem przerasta twoje możliwości, nie wspominając o tym, że od czasu tego wyroku minęły lata świetlne i nie wszystko jest takie proste jak ci się wydaje. Sam wyrok nie do końca jest zgodny z dyrektywami na które się powołuje (nie wspominając o prawie polskim), więc wygranie w sądzie takiej sprawy wcale nie jest pewne.

(Przy okazji, zajrzyj do treści licencji jakiegoś większego producenta oprogramowania FK, np. firmy Insert, i napisz im, że mogą sobie tę licencję na kołku powiesić)

Przykłady:

https://repozytorium.amu.edu.pl/bitstream/10593/13582/1/11_PORZE%C5%BBY%C5%83SKI.pdf
Koło Naukowe Własności Intelektualnej „IP”,
Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego

"Kolejnym czynnikiem, na ktĂłry naleĹźy zwrĂłcić uwagę, choć nie wiadomo, czy w przyszłości okaĹźe się istotny, jest brak ograniczenia czasu – TSUE bardzo często podkreślał, Ĺźe odnosi się do licencji nieograniczonych  w czasie. MoĹźna przewidzieć, Ĺźe skoro takie sformułowanie zna-lazło swoje miejsce w przywołanej decyzji wielokrotnie, to nie pozostaje ono bez znaczenia. Wydaje się, iĹź było podkreślane dla uwydatnienia faktu, Ĺźe tylko obrĂłt programem komputerowym wraz z nieograniczoną w czasie licencją na ten program moĹźe zostać zrĂłwnany ze sprzedażą materialnego egzemplarza programu. Wielokrotne uĹźycie takich zwrotĂłw moĹźe pozostawiać producentom i dystrybutorom programĂłw komputerowych wiele miejsca na prĂłby stworzenia nowego modelu biznesowego, ktĂłry pozwoliłby na obejście tych jasno zakreślonych kryteriĂłw."

Albo, nie będę cytował tutaj całości, ale co bardziej istotne fragmenty:
http://www.lex.pl/czytaj/-/artykul/nieoczywiste-prawa-autorskie-w-e-sprzedazy

*"Zapatrywania TS na powyższą kwestię są jednak nieco odmienne, natomiast wyrażone poglądy wydają się niespójne."*

"Niewątpliwie wyrażony przez TS pogląd, w którym dochodzi do swoistego zrównania pojęcia zwielokrotniona kopia utworu oraz pojęcia nośnika (egzemplarza) utworu, stanowi daleko idące odstępstwo od klasycznego pojmowania instytucji wyczerpania prawa do dystrybucji związanej z przedmiotami materialnymi. Jednocześnie można zauważyć, że TS nie traktuje czynności nabycia cyfrowej wersji programu komputerowego jako „trwałe lub czasowe powielanie programu komputerowego” w rozumieniu art. 4 ust. 1 dyrektywy 2009/24/WE.

Warto przy tym nadmienić, że na tle przedmiotowego wyroku TS, odnosząc się do programu komputerowego, nie posługuje się pojęciami „nośnik” czy „egzemplarz” utworu, lecz takimi określeniami, jak „kopia programu komputerowego”, „zwielokrotniona kopia” i „program”. W niemieckiej literaturze przedmiotu J. Schneider i G. Spindler zauważają, że TS – nie posługując się pojęciem „egzemplarz utworu” – wskazuje, iż termin ten nie jest dłużej właściwy dla dystrybucji cyfrowej. Z tych też względów – zdaniem autorów – zasadne wydaje się posługiwanie określeniem kopia (materialna lub niematerialna) zamiast terminem egzemplarz[18]. Jest to również właściwy kierunek dla polskiego ustawodawcy, który posługuje się niespójną terminologią odnoszącą się – jak to określa E. Traple – do klasycznych i tradycyjnie „analogowo” rozumianych pojęć „opublikowanie”, „zwielokrotnienie” czy „egzemplarz”[19]."

"Odnosząc się do treści uzasadnienia wyroku w sprawie UsedSoft GmbH przeciwko Oracle International Corp, można zauważyć, że TS nie zawsze we właściwy sposób dostrzega różnice pomiędzy kopiami materialnymi i niematerialnymi (cyfrowymi) utworu. Przykładowo, TS twierdzi, że „nabywca początkowy materialnej lub niematerialnej kopii programu komputerowego (...), dokonując jej odsprzedaży winien, aby uniknąć naruszenia przysługującego temu podmiotowi praw autorskich wyłącznego prawa do zwielokrotniania, o którym mowa w art. 4 ust. 1 lit. a dyrektywy 2009/24/WE, dezaktywować w momencie odsprzedaży kopię pobraną na jego komputer” (pkt 78 uzasadnienia).

Błąd w powyższym rozumowaniu polega na tym, że z jednej strony, w przypadku materialnej i niematerialnej kopii utworu nie jest możliwe jej dezaktywowanie, ponieważ nie byłoby co przekazać (sprzedać) kupującemu (utwór dzieli los nośnika), z drugiej zaś strony – w przypadku przekazania kopii utworu (np. wydanie książki, przesłanie pliku) nie ma już co dezaktywować. Jak słusznie zauważa H. Haberstumpf, w analizowanym przypadku w rzeczywistości TS chodzi o co najmniej dwie kopie utworu:

a) jedna, która powstała za zgodą sprzedawcy pierwotnego i może być dezaktywowana (tzn. uczyniona niezdatną do użytku, np. przez zniszczenie egzemplarza książki, skasowanie pliku przesłanego przez pierwotnego sprzedawcę);

b) druga, która powstała bez zgody sprzedawcy pierwotnego i została stworzona przez kupującego (lub pozwolił on na jej powstanie) w momencie zakupu; taka kopia utworu nie istniała wcześniej i jest „sprzedawana” kolejnemu nabywcy[21]."


"Różna ocena dopuszczalności odsprzedaży oprogramowania – jak słusznie zauważa H. Haberstumpf – jest spowodowana nie tyle brakiem możliwości przenoszenia autorskich praw majątkowych w zakresie korzystania i rozporządzania utworem, ile tym, że wydawcy i dystrybutorzy oprogramowania dbają o to, aby w umowach licencyjnych określać takie prawa jako nieprzenoszalne. W przypadku gdyby takie postanowienia określić jako nieważne czy też nieobowiązujące, problemy „odsprzedaży” utworów dystrybuowanych w wersji elektronicznej przestałyby istnieć[24]. Podzielając pogląd H. Haberstumpfa, należy podnieść, że według TS w przypadku pierwszej sprzedaży „prawo do rozpowszechniania zostaje wyczerpane zgodnie z art. 4 ust. 2 dyrektywy 2009/24” (pkt 70 i pkt 78 uzasadnienia)[25]. Jednocześnie TS sam wskazuje, że wyczerpanie prawa nie dotyczy wyłącznego prawa do zwielokrotniania (pkt 69 i pkt 70 uzasadnienia). *W innym miejscu podkreśla, że zakres korzystania z utworu nie może być rozszerzony i jest ograniczony postanowieniami umownymi*, np. do określonej w umowie licencyjnej liczby użytkowników (pkt 69 uzasadnienia); nabycie dodatkowych praw do korzystania nie dotyczy kopii, w odniesieniu do której prawo do rozpowszechniania wygasło na podstawie tego przepisu (pkt 71 uzasadnienia).

Niewątpliwie poglądy na temat sprzedaĹźy cyfrowej, ktĂłre zostały wyraĹźone przez Trybunał Sprawiedliwości, wymuszają konieczność podjęcia szerokiej dyskusji dotyczącej moĹźliwości przenoszenia autorskich praw majątkowych, w tym w szczegĂłlności wyłącznego prawa do zwielokrotniania utworu oraz ewentualnie zasadności podtrzymania wskazanych powyĹźej  ograniczeń."


Pozdrawiam
Piotr

W dniu 2016-01-17 o 15:46, Kviat pisze:

 od czasu tego wyroku minęły lata świetlne

Mylisz jednostki, ale jakoś mnie to nie dziwi.

Ale cóż, jeszcze trochę pożyjesz, to może się przekonasz, że nieraz i
orzecznictwo sprzed 100 lat jest nadal aktualne.

Przy okazji, zajrzyj do treści licencji jakiegoś

To nie ma Ĺźadnego znaczenia, bo dyskutujemy o licencji konkretnego
programu, i jeśli by trzeba było brać pod uwagę jej szczegółowe zapisy,
to wątkotwórca powinien nam dać dane do dyskusji. Inaczej dyskutujemy o
stanie domyślnym wg prawa.

--
Liwiusz

W dniu 2016-01-17 o 17:43, Liwiusz pisze:

W dniu 2016-01-17 o 15:46, Kviat pisze:

  od czasu tego wyroku minęły lata świetlne

Mylisz jednostki, ale jakoś mnie to nie dziwi.

Co to jest przenośnia też nie wiesz... Ale jakoś mnie to nie dziwi.

Ale cóż, jeszcze trochę pożyjesz, to może się przekonasz, że nieraz i
orzecznictwo sprzed 100 lat jest nadal aktualne.

Ale cóż, jeszcze trochę pożyjesz, to może się przekonasz, że nieraz i orzecznictwo nie nadąża za rozwojem technologicznym.

Przy okazji, zajrzyj do treści licencji jakiegoś

To nie ma Ĺźadnego znaczenia, bo dyskutujemy o licencji konkretnego
programu, i jeśli by trzeba było brać pod uwagę jej szczegółowe zapisy,
to wątkotwórca powinien nam dać dane do dyskusji.

Słuszna uwaga.

Inaczej dyskutujemy o
stanie domyślnym wg prawa.

Cieszę się, że doszliśmy do porozumienia.

EOT

Pozdrawiam
Piotr

PS.
Na przyszłość, proszę, daruj sobie udawanie, że nie wiesz co to jest przenośnia itp. wycieczki osobiste z dupy, bo faktycznie sprawiasz wrażenie leczącego kompleksy dupka, który lubi robić z siebie głupca tylko po to, żeby mieć pretekst do dopierd... adwersarzowi.

W dniu 2016-01-17 o 18:28, Kviat pisze:

W dniu 2016-01-17 o 17:43, Liwiusz pisze:

W dniu 2016-01-17 o 15:46, Kviat pisze:

  od czasu tego wyroku minęły lata świetlne

Mylisz jednostki, ale jakoś mnie to nie dziwi.

Co to jest przenośnia też nie wiesz... Ale jakoś mnie to nie dziwi.

To nie przenośnia, to ignorancja. Zwłaszcza jak sam zarzut (o dacie
wyroku) jest nieuzasadniony.

Na przyszłość

Jeszcze by tego brakowało, abyś mi mówił jak mam żyć ;)


--
L

W dniu 2016-01-17 o 18:39, Liwiusz pisze:

Jeszcze by tego brakowało, abyś mi mówił jak mam żyć ;)

To była prośba... nie liczyłem na cud.

Ty na prawdę to lubisz :)

Pozdrawiam
Piotr

W dniu niedziela, 17 stycznia 2016 15:46:26 UTC+1 użytkownik Kviat napisał:

W dniu 2016-01-17 o 02:26, Liwiusz pisze:
> W dniu 2016-01-16 o 19:51, Kviat pisze:
>> Ten drugi wspólnik nie ma prawa przekazać (udzielić licencji) temu
>> pierwszemu swoich "udziałów" w prawie do używania programu.
>> Jeżeli z licencji nie wynika to wprost, to nie można przekazać
>> (scedować, jak sugerował pytacz) swoich praw do używania na inny podmiot
>> bez zgody właściciela programu.
>
> I tu jest właśnie kość naszej niezgody. Ja twierdzę, że prawo do
> przekazania ma, bo wynika ono z przepisów regulujących zakończenie
> żywota s.c.
>
> Prawo do scedowania wynika tez z orzeczeń, np. ETS sprawa C-128/11.

O widzisz. Nareszcie używasz argumentów.
Można? Można...
(Na marginesie, domyślałem się, że w końcu trochę czasu poświęcisz i dotrzesz do tego wyroku)

> Ale powielaj swoje poglądy z tyłka, mam je gdzieś, tylko nie rób tym
> szkód innym, proszę.

A ja mam gdzieś twoje poglądy i prostacką wizję świata. Nie wystarczy się powołać na znaleziony w internecie wyrok. Przeczytanie go ze zrozumieniem przerasta twoje możliwości, nie wspominając o tym, że od czasu tego wyroku minęły lata świetlne i nie wszystko jest takie proste jak ci się wydaje. Sam wyrok nie do końca jest zgodny z dyrektywami na które się powołuje (nie wspominając o prawie polskim), więc wygranie w sądzie takiej sprawy wcale nie jest pewne.

(Przy okazji, zajrzyj do treści licencji jakiegoś większego producenta oprogramowania FK, np. firmy Insert, i napisz im, że mogą sobie tę licencję na kołku powiesić)

Przykłady:

https://repozytorium.amu.edu.pl/bitstream/10593/13582/1/11_PORZE%C5%BBY%C5%83SKI.pdf
Koło Naukowe Własności Intelektualnej "IP",
Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego

"Kolejnym czynnikiem, na który należy zwrócić uwagę, choć nie wiadomo, czy w przyszłości okaże się istotny, jest brak ograniczenia czasu - TSUE bardzo często podkreślał, że odnosi się do licencji nieograniczonych  w czasie. Można przewidzieć, że skoro takie sformułowanie zna-lazło swoje miejsce w przywołanej decyzji wielokrotnie, to nie pozostaje ono bez znaczenia. Wydaje się, iż było podkreślane dla uwydatnienia faktu, że tylko obrót programem komputerowym wraz z nieograniczoną w czasie licencją na ten program może zostać zrównany ze sprzedażą materialnego egzemplarza programu. Wielokrotne użycie takich zwrotów może pozostawiać producentom i dystrybutorom programów komputerowych wiele miejsca na próby stworzenia nowego modelu biznesowego, który pozwoliłby na obejście tych jasno zakreślonych kryteriów."

Albo, nie będę cytował tutaj całości, ale co bardziej istotne fragmenty:
http://www.lex.pl/czytaj/-/artykul/nieoczywiste-prawa-autorskie-w-e-sprzedazy

*"Zapatrywania TS na powyższą kwestię są jednak nieco odmienne, natomiast wyrażone poglądy wydają się niespójne."*

"Niewątpliwie wyrażony przez TS pogląd, w którym dochodzi do swoistego zrównania pojęcia zwielokrotniona kopia utworu oraz pojęcia nośnika (egzemplarza) utworu, stanowi daleko idące odstępstwo od klasycznego pojmowania instytucji wyczerpania prawa do dystrybucji związanej z przedmiotami materialnymi. Jednocześnie można zauważyć, że TS nie traktuje czynności nabycia cyfrowej wersji programu komputerowego jako "trwałe lub czasowe powielanie programu komputerowego" w rozumieniu art.. 4 ust. 1 dyrektywy 2009/24/WE.

Warto przy tym nadmienić, że na tle przedmiotowego wyroku TS, odnosząc się do programu komputerowego, nie posługuje się pojęciami "nośnik" czy "egzemplarz" utworu, lecz takimi określeniami, jak "kopia programu komputerowego", "zwielokrotniona kopia" i "program". W niemieckiej literaturze przedmiotu J. Schneider i G. Spindler zauważają, że TS - nie posługując się pojęciem "egzemplarz utworu" - wskazuje, iż termin ten nie jest dłużej właściwy dla dystrybucji cyfrowej. Z tych też względów - zdaniem autorów - zasadne wydaje się posługiwanie określeniem kopia (materialna lub niematerialna) zamiast terminem egzemplarz[18]. Jest to również właściwy kierunek dla polskiego ustawodawcy, który posługuje się niespójną terminologią odnoszącą się - jak to określa E. Traple - do klasycznych i tradycyjnie "analogowo" rozumianych pojęć "opublikowanie", "zwielokrotnienie" czy "egzemplarz"[19]."

"Odnosząc się do treści uzasadnienia wyroku w sprawie UsedSoft GmbH przeciwko Oracle International Corp, można zauważyć, że TS nie zawsze we właściwy sposób dostrzega różnice pomiędzy kopiami materialnymi i niematerialnymi (cyfrowymi) utworu. Przykładowo, TS twierdzi, że "nabywca początkowy materialnej lub niematerialnej kopii programu komputerowego (...), dokonując jej odsprzedaży winien, aby uniknąć naruszenia przysługującego temu podmiotowi praw autorskich wyłącznego prawa do zwielokrotniania, o którym mowa w art. 4 ust. 1 lit. a dyrektywy 2009/24/WE, dezaktywować w momencie odsprzedaży kopię pobraną na jego komputer" (pkt 78 uzasadnienia).

Błąd w powyższym rozumowaniu polega na tym, że z jednej strony, w przypadku materialnej i niematerialnej kopii utworu nie jest możliwe jej dezaktywowanie, ponieważ nie byłoby co przekazać (sprzedać) kupującemu (utwór dzieli los nośnika), z drugiej zaś strony - w przypadku przekazania kopii utworu (np. wydanie książki, przesłanie pliku) nie ma już co dezaktywować. Jak słusznie zauważa H. Haberstumpf, w analizowanym przypadku w rzeczywistości TS chodzi o co najmniej dwie kopie utworu:

a) jedna, która powstała za zgodą sprzedawcy pierwotnego i może być dezaktywowana (tzn. uczyniona niezdatną do użytku, np. przez zniszczenie egzemplarza książki, skasowanie pliku przesłanego przez pierwotnego sprzedawcę);

b) druga, która powstała bez zgody sprzedawcy pierwotnego i została stworzona przez kupującego (lub pozwolił on na jej powstanie) w momencie zakupu; taka kopia utworu nie istniała wcześniej i jest "sprzedawana" kolejnemu nabywcy[21]."


"Różna ocena dopuszczalności odsprzedaży oprogramowania - jak słusznie zauważa H. Haberstumpf - jest spowodowana nie tyle brakiem możliwości przenoszenia autorskich praw majątkowych w zakresie korzystania i rozporządzania utworem, ile tym, że wydawcy i dystrybutorzy oprogramowania dbają o to, aby w umowach licencyjnych określać takie prawa jako nieprzenoszalne. W przypadku gdyby takie postanowienia określić jako nieważne czy też nieobowiązujące, problemy "odsprzedaży" utworów dystrybuowanych w wersji elektronicznej przestałyby istnieć[24]. Podzielając pogląd H. Haberstumpfa, należy podnieść, że według TS w przypadku pierwszej sprzedaży "prawo do rozpowszechniania zostaje wyczerpane zgodnie z art. 4 ust. 2 dyrektywy 2009/24" (pkt 70 i pkt 78 uzasadnienia)[25]. Jednocześnie TS sam wskazuje, że wyczerpanie prawa nie dotyczy wyłącznego prawa do zwielokrotniania (pkt 69 i pkt 70 uzasadnienia). *W innym miejscu podkreśla, że zakres korzystania z utworu nie może być rozszerzony i jest ograniczony postanowieniami umownymi*, np. do określonej w umowie licencyjnej liczby użytkowników (pkt 69 uzasadnienia); nabycie dodatkowych praw do korzystania nie dotyczy kopii, w odniesieniu do której prawo do rozpowszechniania wygasło na podstawie tego przepisu (pkt 71 uzasadnienia).

Niewątpliwie poglądy na temat sprzedaży cyfrowej, które zostały wyrażone przez Trybunał Sprawiedliwości, wymuszają konieczność podjęcia szerokiej dyskusji dotyczącej możliwości przenoszenia autorskich praw majątkowych, w tym w szczególności wyłącznego prawa do zwielokrotniania utworu oraz ewentualnie zasadności podtrzymania wskazanych powyżej  ograniczeń."


Pozdrawiam
Piotr

Potworny galimatias pojęć.

To co podlega sprzedaży to właśnie egzemplarz programu,
zaś wykonanie jego kopii np. zabezpieczającej, to kopia
tegoż sprzedanego egzemplarza, która nie może być wykorzystywana
przez klienta, wykorzystywany może być tylko sprzedany egzemplarz
(identyfikacja egzemplarza przez np. numer programu).

Wartością intelektualną są na ogół rozwiązania praktyczne
zawarte w tym programie np. nawigacja, nazewnictwo w layoucie
czy kodzie, estetyka itp., które inni twórcy nie mogą wykorzystywać
w swoich programach.



A pytanie autora wątku dotyczyło czy firma sprzedała
program czy sprzedała licencję na korzystanie z programu.

Dlatego w prawie powinno być rozróżnienie:
- sprzedając egzemplarz programu (na ogół jest to własność ograniczona
  nie wolno nim handlować, odstępować itp.) nie może jednocześnie
  udzielać na niego licencji ale za zgodą klienta może prowadzić odpłatnie
  tzw. nadzór autorski obejmujący ewentualne drobne modyfikacje
  programu, usuwanie błędów użytkownika, wykonywanie bardziej ryzykownych
  funkcji.

- sprzedając licencję sprzedaje wyłącznie prawo do używania
  gotowego lub odpłatnie przystosowanego programu, licencja
  ma to do siebie, że wszelkie modyfikacje, dostosowywanie
  do zmieniającego się prawa np. podatkowego i serwisowanie są obowiązkiem
  sprzedawcy licencji (vide Microsoft jedna opłata przy nabyciu licencji)..
  Licencje można przenieść na innego klienta ale musi to być dobrze
  udokumentowane.

Tu mamy do czynienia, moim zdaniem, z nieprawnym żądaniem zapłaty
za sprzedany już egzemplarz programu, za który pobierano opłaty licencyjne.
Tu w ramach opłat licencyjnych firma powinna uaktualnić np. nagłówki
wydruków a do przeniesienia licencji na nowy podmiot wystarczyłby aneks
lub wręcz nowa umowa licencyjna.

Andrzej.

W dniu 2016-01-19 o 11:10, nkab@toya.net.pl pisze:

Potworny galimatias pojęć.

To co podlega sprzedaży to właśnie egzemplarz programu,
zaś wykonanie jego kopii np. zabezpieczającej, to kopia
tegoż sprzedanego egzemplarza, która nie może być wykorzystywana
przez klienta, wykorzystywany może być tylko sprzedany egzemplarz
(identyfikacja egzemplarza przez np. numer programu).

Hmmm... czyli kupując płytkę z programem instalacyjnym kupujesz egzemplarz płytki z programem instalacyjnym.
Po instalacji płytkę chowasz do szuflady i z niej nie korzystasz. Czyli nie korzystasz z kupionego egzemplarza.
Skoro, zgodnie z tym co piszesz, możesz korzystać tylko ze sprzedanego egzemplarza, to nie możesz z zainstalowanego programu...

Jak odróżnisz zainstalowany program czy został zainstalowany z kupionego egzemplarza czy z kopii, która w/g Ciebie nie może być wykorzystywana?

A druga sprawa, skoro kopia nie może być wykorzystywana, to w razie uszkodzenia płytki kupionego egzemplarza nie mógłbyś z tej kopii zainstalować programu. To po co kopia?

Coś namieszałeś chyba :)
Między innymi to całe zamieszanie wynika z tego, że przy sprzedaży internetowej "bez płytki" nie da się odróżnić oryginału "egzemplarza" od jego kopii... nie ma egzemplarza w sensie materialnym. I ten wyrok dotyczył również tego, żeby przestać używać zwrotów "egzemplarz" w celu pozbycia się niepotrzebnych analogii z rzeczami materialnymi. To właśnie te analogie używane nieadekwatnie do sytuacji wprowadzają galimatias pojęć.

Wartością intelektualną są na ogół rozwiązania praktyczne
zawarte w tym programie np. nawigacja, nazewnictwo w layoucie
czy kodzie, estetyka itp., które inni twórcy nie mogą wykorzystywać
w swoich programach.

To tak jakby bez związku z tematem...

A pytanie autora wątku dotyczyło czy firma sprzedała
program czy sprzedała licencję na korzystanie z programu.

Dlatego w prawie powinno być rozróżnienie:
- sprzedając egzemplarz programu (na ogół jest to własność ograniczona
   nie wolno nim handlować, odstępować itp.) nie może jednocześnie
   udzielać na niego licencji ale za zgodą klienta
może prowadzić odpłatnie
   tzw. nadzór autorski obejmujący ewentualne drobne modyfikacje
   programu, usuwanie błędów użytkownika, wykonywanie bardziej ryzykownych
   funkcji.

Na pewno czegoś z tego opisu nie zrozumiałem. Tak to napisałeś, że trudno się domyślić.
Dlaczego autor programu żeby wypuścić poprawki do swojego programu musiałby mieć zgodę klienta?

Sprzedaż programu w sensie ścisłym, to jest nic innego jak typowa sprzedaż (autorskich) praw majątkowych do tegoż programu. I jest to jak najbardziej odróżnione w prawie od sprzedaży licencji (prawa do użytkowania). Jeżeli taka umowa zakazywałby robienie poprawek (czemu miałoby to służyć?) to czemu nie, z drugiej strony, skoro sprzedał prawa majątkowe do programu to niech się kupiec o poprawki sam martwi skoro nie zadbał o to w umowie...
Obawiam się, że nie zaproponowałeś niczego nowego, albo jak zaznaczyłem na początku nie zrozumiałem co chciałeś przekazać.

- sprzedając licencję sprzedaje wyłącznie prawo do używania
   gotowego lub odpłatnie przystosowanego programu,

I tak też jest.

 licencja
   ma to do siebie, że wszelkie modyfikacje, dostosowywanie
   do zmieniającego się prawa np. podatkowego i serwisowanie są obowiązkiem
   sprzedawcy licencji

To nie przejdzie. Jak autor programu zejdzie na zawał to nie masz szans wyegzekwować takiego obowiązku. Albo wyjedzie na emeryturę pod palmy.

(vide Microsoft jedna opłata przy nabyciu licencji).

Microsoft nie ma żadnego obowiązku serwisowania swojego oprogramowania. Nic ponad to, do czego się sam z własnej woli zobowiązał w licencji...
Mało tego, może w każdej chwili ogłosić, że przestaje serwisować dany program... Co od czasu do czasu każdy z nas odczuwa przy wypuszczaniu kolejnej wersji popularnego systemu operacyjnego...

   Licencje można przenieść na innego klienta ale musi to być dobrze
   udokumentowane.

Zaraz tam dobrze udokumentowane... Co to znaczy? Notarialnie? A dołączona licencja z takim prawem nie wystarcza?

Zauważ, że przecież jest spora grupa oprogramowania, którą możesz legalnie "odsprzedać", np. pudełkowe gry na konsole. Są oczywiście warunki, oryginalny nośnik (egzemplarz!) itd.

I to jest zadziwiające, że jakoś nikt nie wpada na pomysł żeby uzyskać wyrok Trybunału po to, żeby sprzedać grę w komisie albo koledze.

Tu mamy do czynienia, moim zdaniem, z nieprawnym żądaniem zapłaty
za sprzedany już egzemplarz programu, za który pobierano opłaty licencyjne.

No przecież to był jeden z powodów wydania tego wyroku.... :/
I z tym "nieprawnym" sporo osób i prawników się nie zgadza. Dlaczego ma się stać coś nieprawnym, jeżeli wcześniej tak się umówił kupujący licencję z właścicielem praw majątkowych? Zmuszał go ktoś?

Tu w ramach opłat licencyjnych firma powinna uaktualnić np. nagłówki
wydruków

A jak autor (producent) programu nie żyje albo zamknął firmę i leży na plaży w Afryce, to spadkobiercy do piątego pokolenia powinni mieć obowiązek wynająć grupę hakerów, którzy te nagłówki zmienią w kodzie binarnym, bo się użytkownikowi zamarzyło sprzedać swoje prawo do używania programu...
No bez jaj... :)

a do przeniesienia licencji na nowy podmiot wystarczyłby aneks

> lub wręcz nowa umowa licencyjna.

No przecież tak właśnie _jest_teraz_!
Chyba, że znowu masz co innego na myśli niż napisałeś, a ja nie zrozumiałem.

Pozdrawiam
Piotr

W dniu środa, 20 stycznia 2016 23:47:19 UTC+1 użytkownik Kviat napisał:

W dniu 2016-01-19 o 11:10, nkab@toya.net.pl pisze:
> Potworny galimatias pojęć.
>
> To co podlega sprzedaży to właśnie egzemplarz programu,
> zaś wykonanie jego kopii np. zabezpieczającej, to kopia
> tegoż sprzedanego egzemplarza, która nie może być wykorzystywana
> przez klienta, wykorzystywany może być tylko sprzedany egzemplarz
> (identyfikacja egzemplarza przez np. numer programu).

Hmmm... czyli kupując płytkę z programem instalacyjnym kupujesz egzemplarz płytki z programem instalacyjnym.
Po instalacji płytkę chowasz do szuflady i z niej nie korzystasz. Czyli nie korzystasz z kupionego egzemplarza.
Skoro, zgodnie z tym co piszesz, możesz korzystać tylko ze sprzedanego egzemplarza, to nie możesz z zainstalowanego programu...

Jak odróżnisz zainstalowany program czy został zainstalowany z kupionego egzemplarza czy z kopii, która w/g Ciebie nie może być wykorzystywana?

Cały myk to numer programu, który identyfikuje egzemplarz,
czyli nawet jak kopia to również jest to ten sprzedany egzemplarz
jednym słowem są to kopie egzemplarza programu.

A druga sprawa, skoro kopia nie może być wykorzystywana, to w razie uszkodzenia płytki kupionego egzemplarza nie mógłbyś z tej kopii zainstalować programu. To po co kopia?

Napisałem jednoznacznie - wykorzystywać można tylko jeden
egzemplarz programu którego identyfikujemy po numerze,
kopii mogą być nawet dziesiątki a więc nie chodzi tu o tzw. oryginał,
który w przypadku zapisów elektronicznych nie występuje.

> Wartością intelektualną są na ogół rozwiązania praktyczne
> zawarte w tym programie np. nawigacja, nazewnictwo w layoucie
> czy kodzie, estetyka itp., które inni twórcy nie mogą wykorzystywać
> w swoich programach.

To tak jakby bez związku z tematem...

Spotkałem się, że sędzia (lata '90) tak naprawdę nie mógł ogarnąć
co jest materialne a co nie jest, tak więc materialny jest widziany
na displeju i uruchamiany program a niematerialna część to
wartości intelektualne, których nie widać np. pomysł na nawigację,
widać nawigację ale nie widać pomysłu, nie widać nazw zmiennych w kodzie
funkcji, procedur itd. w skompilowanym już programie. W oczach
prawnika tych niematerialnych może być znacznie więcej.

> A pytanie autora wątku dotyczyło czy firma sprzedała
> program czy sprzedała licencję na korzystanie z programu.
>
> Dlatego w prawie powinno być rozróżnienie:
> - sprzedając egzemplarz programu (na ogół jest to własność ograniczona
>    nie wolno nim handlować, odstępować itp.) nie może jednocześnie
>    udzielać na niego licencji ale za zgodą klienta
> może prowadzić odpłatnie
>    tzw. nadzór autorski obejmujący ewentualne drobne modyfikacje
>    programu, usuwanie błędów użytkownika, wykonywanie bardziej ryzykownych
>    funkcji.

Na pewno czegoś z tego opisu nie zrozumiałem. Tak to napisałeś, że trudno się domyślić.
Dlaczego autor programu żeby wypuścić poprawki do swojego programu musiałby mieć zgodę klienta?

Nie zgodę tylko to właśnie klient musi wystąpić o modyfikację programu.


 

Sprzedaż programu w sensie ścisłym, to jest nic innego jak typowa sprzedaż (autorskich) praw majątkowych do tegoż programu. I jest to jak najbardziej odróżnione w prawie od sprzedaży licencji (prawa do użytkowania).

Tak ale jest to prawo ograniczone do używania programu zgodnie z jego
przeznaczeniem (no chyba, że w umowie sprzedaży nie ma żadnych ograniczeń). Czyli własnością jest egzemplarz programu z konkretnym numerem.

Obawiam się, że nie zaproponowałeś niczego nowego, albo jak zaznaczyłem na początku nie zrozumiałem co chciałeś przekazać.

> - sprzedając licencję sprzedaje wyłącznie prawo do używania
>    gotowego lub odpłatnie przystosowanego programu,

I tak też jest.

Różnica jest taka, że:
- w przypadku sprzedaży po gwarancji autora już nic nie obchodzi,
  sprzedał program i to klient składa wnioski o poprawki itp.
- w przypadku licencji autor ma cały czas obowiązek dbać poprawność
  działania programu, nie ma tu udzielania gwarancji.

Oczywiście każda umowa powinna regulować stosunki klient-wytwórca programu.

 

>  licencja
>    ma to do siebie, że wszelkie modyfikacje, dostosowywanie
>    do zmieniającego się prawa np. podatkowego i serwisowanie są obowiązkiem
>    sprzedawcy licencji

To nie przejdzie. Jak autor programu zejdzie na zawał to nie masz szans wyegzekwować takiego obowiązku. Albo wyjedzie na emeryturę pod palmy.

> (vide Microsoft jedna opłata przy nabyciu licencji).

Microsoft nie ma żadnego obowiązku serwisowania swojego oprogramowania. Nic ponad to, do czego się sam z własnej woli zobowiązał w licencji...
Mało tego, może w każdej chwili ogłosić, że przestaje serwisować dany program... Co od czasu do czasu każdy z nas odczuwa przy wypuszczaniu kolejnej wersji popularnego systemu operacyjnego...

I to jest przykład regulowania stosunków klient-wytwórca programu.
Pragnę zwrócić uwagę, że umowy licencyjne na ogół mają charakter
jednostronny - uruchamiam program, widzę umowę którą akceptuję
i nawet jak nie akceptuję to opłata może nie podlegać zwrotowi
bo tak jest w umowie. Po to są tzw. triale aby zapoznać się
z programem przed zakupem/opłatą licencji.

>    Licencje można przenieść na innego klienta ale musi to być dobrze
>    udokumentowane.

Zaraz tam dobrze udokumentowane... Co to znaczy? Notarialnie? A dołączona licencja z takim prawem nie wystarcza?

Np. umowa zbycia ale pod warunkiem, że umowa sprzedaży od wytwórcy
nie zakazuje takiego zbycia.

Zauważ, że przecież jest spora grupa oprogramowania, którą możesz legalnie "odsprzedać", np. pudełkowe gry na konsole. Są oczywiście warunki, oryginalny nośnik (egzemplarz!) itd.

I to jest zadziwiające, że jakoś nikt nie wpada na pomysł żeby uzyskać wyrok Trybunału po to, żeby sprzedać grę w komisie albo koledze.

> Tu mamy do czynienia, moim zdaniem, z nieprawnym żądaniem zapłaty
> za sprzedany już egzemplarz programu, za który pobierano opłaty licencyjne.

No przecież to był jeden z powodów wydania tego wyroku.... :/
I z tym "nieprawnym" sporo osób i prawników się nie zgadza. Dlaczego ma się stać coś nieprawnym, jeżeli wcześniej tak się umówił kupujący licencję z właścicielem praw majątkowych? Zmuszał go ktoś?

> Tu w ramach opłat licencyjnych firma powinna uaktualnić np. nagłówki
> wydruków

A jak autor (producent) programu nie żyje albo zamknął firmę i leży na plaży w Afryce, to spadkobiercy do piątego pokolenia powinni mieć obowiązek wynająć grupę hakerów, którzy te nagłówki zmienią w kodzie binarnym, bo się użytkownikowi zamarzyło sprzedać swoje prawo do używania programu...
No bez jaj... :)

Spadkobierca jest wówczas spadkobiercą jak posiada kody do tegoż
oprogramowania.

> a do przeniesienia licencji na nowy podmiot wystarczyłby aneks
 > lub wręcz nowa umowa licencyjna.

No przecież tak właśnie _jest_teraz_!
Chyba, że znowu masz co innego na myśli niż napisałeś, a ja nie zrozumiałem.

To nie ja mam ten problem ale wytwórca programu autora wątku,
chce mu sprzedać i potem brać jeszcze opłaty licencyjne.

Andrzej.

On 2016-01-16, Kviat <kviat@NIE_DLA_SPAMUneostrada.pl> wrote:

[...]

Otóż nie ma prawa _żądać_.
Producent programu (właściciel praw majątkowych) jest taką samą stroną umowy jak wspólnicy i może się zgodzić na nowe (dodatkowe, np aneks do umowy) warunki ale _nie_musi_.

A w szczególności jak się to ma do wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości
w podobnej w sumie sprawie?

http://di.com.pl/wyrok-mozna-odsprzedawac-licencje-na-oprogramowanie-45914

"[...]

Wreszcie Niemiecki Najwyższy Sąd Federalny zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości o dokonanie wykładni dyrektywy w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych.

Wspomniana dyrektywa stanowi, że pierwsza sprzedaż na terytorium UE kopii programu komputerowego wyczerpuje prawo dystrybucji na terytorium Unii tej kopii (tzw. zasada wyczerpania). Innymi słowy, jeśli firma sprzeda na terenie UE kopię programu na płycie, traci monopol na rozpowszechnianie tej konkretnej kopii. [...]"

Bo wydaje mi się, że tu mamy przypadek podchodzący pod tą dyrektywę.

--
Wojciech Bańcer
proteus@post.pl

W dniu 2016-01-19 o 16:53, Wojciech Bancer pisze:

A w szczególności jak się to ma do wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości
w podobnej w sumie sprawie?
http://di.com.pl/wyrok-mozna-odsprzedawac-licencje-na-oprogramowanie-45914
Bo wydaje mi się, że tu mamy przypadek podchodzący pod tą dyrektywę.

W tym przypadku chodzi o to, że producent odmawia zmiany danych, które
zapewne zawarte są jakoś w kluczu licencyjnym. Powoduje to, że program
staje się bezużyteczny dla nowego podmiotu. Producenta nikt do zmiany
nie zmusi, więc nowy właściciel pozostaje z nieużytecznym produktem.
Przepisy umożliwiają mu jednak poprawianie błędów w oprogramowaniu, więc
przynajmniej może legalnie próbować ten klucz zmodyfikować.

Warto też zapewne pokazać ten wyrok trybunału producentowi programu -
może zmięknie i dokona odpowiedniej zmiany, jeśli nie darmo, to
przynajmniej za jakąś symboliczną opłatą.

--
Pozdrawiam
Maciek

W dniu 2016-01-19 o 16:53, Wojciech Bancer pisze:

On 2016-01-16, Kviat wrote:

A w szczególności jak się to ma do wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości
w podobnej w sumie sprawie?

Już pisałem. Ciut wyżej.

Bo wydaje mi się, że tu mamy przypadek podchodzący pod tą dyrektywę.

W ogólności masz rację. W szczególności, wyrok jest na tyle kontrowersyjny i budzący wątpliwości prawne, ze wygranie sprawy przed _polskim_ sądem wcale nie jest pewne.
Przecież producenci oprogramowania znają ten wyrok (naiwnością byłoby sądzić, że nie znają, przynajmniej ci więksi), a mimo to dalej stosują "stare" zapisy, poniekąd zgodne z obowiązującym nadal prawem polskim.

Ten wyrok był w konkretnej sprawie. W teorii powinien nadawać kierunek orzecznictwu w poszczególnych państwach członkowskich, a już na pewno kierunek zmian w samym prawie w danym państwie w celu ujednolicenia przepisów.
Jak dotąd tego nie zrobiono i przyczyn można się tylko domyślać, od zwykłego lenistwa naszych organów ustawodawczych poczynając, poprzez zwykłe olanie sprawy jako nieistotnej, albo zwyczajnie boją się tego tknąć właśnie ze względu na kontrowersje, bo sami nie wiedzą o co w tym wszystkim chodzi...
A jadąc po bandzie, to co nam tu będą jacyś "obcy" narzucać zmianę prawa... ;)

Pozdrawiam
Piotr

On 2016-01-20, Kviat <kviat@NIE_DLA_SPAMUneostrada.pl> wrote:

[...]

A w szczególności jak się to ma do wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości
w podobnej w sumie sprawie?

Już pisałem. Ciut wyżej.

Bo wydaje mi się, że tu mamy przypadek podchodzący pod tą dyrektywę.

W ogólności masz rację. W szczególności, wyrok jest na tyle kontrowersyjny i budzący wątpliwości prawne, ze wygranie sprawy przed _polskim_ sądem wcale nie jest pewne.

No przed polskim sądem to nic nie jest pewne, bo nie obowiązują precedensy.
Ale zawsze można się ponownie odwołać do ETS, kwestia upartości danego podmiotu i wartości sporu. ;)

Jak dotąd tego nie zrobiono i przyczyn można się tylko domyślać, od zwykłego lenistwa naszych organów ustawodawczych poczynając, poprzez zwykłe olanie sprawy jako nieistotnej, albo zwyczajnie boją się tego tknąć właśnie ze względu na kontrowersje, bo sami nie wiedzą o co w tym wszystkim chodzi...

Albo prosty, zwyczajny lobbing :)

A jadąc po bandzie, to co nam tu będą jacyś "obcy" narzucać zmianę prawa... ;)

A to nie jest tak, że regulacje unijne mają większą moc niż ustawa?

--
Wojciech Bańcer
proteus@post.pl

W dniu 2016-01-21 o 09:56, Wojciech Bancer pisze:

On 2016-01-20, Kviat wrote:

A jadąc po bandzie, to co nam tu będą jacyś "obcy" narzucać zmianę
prawa... ;)

A to nie jest tak, że regulacje unijne mają większą moc niż ustawa?

No nie do końca. Taka była idea i (jak rozumiem) taki jest cel.
Ale gdyby furtki nie zostawiono to wiesz jaki byłby krzyk? Że kolejne rozbiory, utrata suwerenności, itp...
(ostatnio nasilone nastroje nacjonalistyczne w Europie też sytuacji nie poprawiają, wręcz przeciwnie, pod byle pretekstem dostosowanie lokalnego prawa jest przeciągane, albo jawnie ignorowane na zasadzie "nie mamy pańskiego płaszcza i co pan nam zrobi?"
https://youtu.be/2zJFhdZ6Ox4
;))

https://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_Unii_Europejskiej
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zasada_pierwsze%C5%84stwa_prawa_wsp%C3%B3lnotowego

Co ciekawsze fragmenty:

"Naruszenie zobowiązania pełnej i terminowej transpozycji dyrektywy może być podstawą wniesienia przez Komisję lub państwo członkowskie skargi do ETS o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom wspólnotowym. Wynikiem tego może być narzucona na dane państwo – naruszyciela sankcji finansowych lub możliwość wystąpienia z postępowaniem roszczeniowym przeciwko własnemu państwu przez osobę fizyczną lub osobę prawną (odpowiedzialność odszkodowawcza). Funkcją dyrektyw nie jest ujednolicanie krajowych porządków prawnych państw członkowskich, lecz ich harmonizowanie."

(zapłaci się najwyżej parę złotych kary, a niewygodna dyrektywa sobie poczeka...)

"Trybunał Konstytucyjny stwierdził również, że zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego nad prawem krajowym ma zastosowanie jedynie wówczas, gdy wspólnotowe organy prawodawcze ustanowiły to prawo w ramach kompetencji przyznanych im przez państwa członkowskie oraz z poszanowaniem zasady subsydiarności i proporcjonalności. *Ocena zachowania tych ram pozostaje w gestii państw członkowskich, a ich przekroczenie skutkuje nieobowiązywaniem zasady pierwszeństwa danego aktu prawa wspólnotowego nad prawem krajowym.*"

"Z racji wynikającej z art. 8 ust. 1 Konstytucji nadrzędności mocy prawnej Konstytucja korzysta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z pierwszeństwa obowiązywania i stosowania"

Więc jak ktoś by się uparł, to:

Art. 64. Konstytucji
1. Każdy ma prawo do własności, innych praw majątkowych oraz prawo dziedziczenia.
2. Własność, inne prawa majątkowe oraz prawo dziedziczenia podlegają równej dla wszystkich ochronie prawnej.
3. Własność może być ograniczona tylko w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim nie narusza ona istoty prawa własności.


W pkt. 1 i 2 własność i inne prawa majątkowe zostały wyraźnie zróżnicowane.
W pkt. 3 o prawach majątkowych zapomnieli, więc praw majątkowych nie można ograniczać drogą ustawową
;)

Pozdrawiam
Piotr

On Fri, 8 Jan 2016, kapitalikk wrote:

Mógłbym kupować dalej aktualizację programu ale faktura byłaby wystawiana na
nieistniejący już podmiot

 Ja w sprawie formalnej.
 Do kopania się z koniem wiele nie wniesie :), ale zaznaczyć wypada,
że NIP *nie* identyfikuje "podmiotu" w żadnym innym zakresie,
poza podatkowym.
 W szczególności istnienie odrębnego NIPu dla umowy pt "spółka
cywilna" nie skutkuje nadaniem jej (spółce) osobowości prawnej,
jedynym chyba skutkiem cywilnoprawnym jest powstanie współwłasności
łącznej (i tam samym jej ochrona przed wierzycielami osobistymi).
BTW: ile lat przespaliście obowiązek konwersji spółki małżeńskiej
 w cywilną? :) (bo że formalnie zmieniliście umowę nie napisałeś :D)

a ja chciałem fakturę na siebie, jako sukcesora praw.

 W sumie dość ciekawy przypadek...
 Gdzieś niedawno widziałem tekst w stylu "firma umiera wraz
z właścicielem", dotyczący właśnie problemów prawnych
(w tym podatkowych) związanych z wygaśnięciem niektórych
właściwości przypisanych do osoby (np. w kwestii kosztu
uzyskania przychodu - co skutkuje podwójnym opodatkowaniem)
przy DG osoby fizycznej.
 W przypadku który opisujesz "wygaśnięcie" dotyczy połowy
spółki :), pytaniem jest więc, czy istnieje przepis
implikujący przejście praw (wierzytelności) przy
takiej konwersji?
 Bo to że długi tak nie przechodzą jest oczywiste (jako
że S.C. z definicji jest najwiarygodniejszym "formalnoprawnie"
tworem, każda konwersja jest "szkodliwa dla klientów"),
natomiast nie jest oczywiste przejście wierzytelności
*bez* zbycia (jakby następowało z mocy prawa, to regulacje
umowne nie mogłyby być przeszkodą).

pzdr, Gotfryd

UĹźytkownik "kapitalikk"  napisał w wiadomości grup dyskusyjnych:568ed840$0$22828$65785112@news.neostrada.pl...

Czy, wg Was, nie wolno mi sprzedać, przekazać praw do użytkowania programu innej osobie?
O zgrozo sobie sprzedać, przekazać.

Tak to jakos bylo - umowa/licencja jest na uzywanie programu przez "kupujacego" i na tym sie konczy.
Novell np sie przy tym upieral, ze przeniesc licencje mozna, ale za zgoda.

Przecież jako współwłaściciel firmy byłem współwłaścicielem programu. Mam jednak inny, niż spółka NIP.

Rozumiem ze juz za pozno  - ale ciekaw jestem drogi "przeksztalcenie sp cywilnej w spolke z o.o."
Z jednej strony - nowy podmiot, nowy NIP, z drugiej - jakby kontynuacja, uswiecona przepisami ...

Zanim zacznę się z nimi kopać o umożliwienie mi korzystania z programu, chciałbym poznać Wasze zdanie, czy moje wątpliwości są słuszne.

A olac ich, kup sobie inny program, tanszy :-)

Na dokładkę powiem, że M$ przyznał mi rację co do tego, że pewne działania firm polskich w zakresie sprzedaży praw autorskich do programów M$ są niezgodne z procedurami M$,

MS to przede wszystkim zmierza w strone sprzedawania rocznego abonamentu na program, to im tam wszystko jedno czy przekazesz czy nie - placil i tak bedziesz.
A przy okazji beda mieli dostep do wszystkich plikow :-)

J.

Zanim zacznę się z nimi kopać o umożliwienie mi korzystania z
programu, chciałbym poznać Wasze zdanie, czy moje wątpliwości są słuszne.

A olac ich, kup sobie inny program, tanszy :-)

JF << mio poczytać mądrego. Szkoda energii.

MS to przede wszystkim zmierza w strone sprzedawania rocznego abonamentu
na program, to im tam wszystko jedno czy przekazesz czy nie - placil i
tak bedziesz.

Ni, niiiiiiiiii
Ja to zrobiłem z Office 2013 prof ze skuteczności i moim zadowoleniem a ich brakiem negatywnych działań.

W miarę upływającego czasu stwierdzam, że większą dla nich karą będzie, jak podziękuje im kilku klientów, których ja obsługuje, a oni mają, i chcą mieć taki sam program, jak ja.
Łatwy eksport danych do mnie.

Pozdrawiam