# Chcę przypomnieć Jarosławowi Kaczyńskiemu, jak wyglądały negocjacje w  sprawie funduszy unijnych w roku 2005. Bo chyba cierpi na całkowitą  amnezję. Ostateczną sumę, jaką się udało uzyskać Polsce na lata 2007-2014  zawdzięczamy Angeli Merkel, bo to ona zrezygnowała z części swoich  pieniędzy na rzecz Polski B.
Z coraz większym zdumieniem i niesmakiem czytam i słucham dyskusji na  temat insynuacji prezesa Kaczyńskiego wobec pani kanclerz Merkel i  "niejasnych okoliczności" w jakich została kanclerzem.
się udało uzyskać Polsce na lata 2007-2014 zawdzięczamy właśnie Angeli  Merkel, to ona zrezygnowała z części swoich pieniędzy, jakie mogła  przeznaczyć na landy wschodnie na rzecz POLSKI B, i to dzięki jej decyzji  premier Marcinkiewicz mĂłgł wykrzyczeć swoje słynne YES, YES, YES.

To dzięki niemieckiej kanclerz prezes PiS chwali się ze wynegocjował dla  Polski 67 mld euro pomocy unijnej. To akurat nie jest prawda Ĺźe on, bo w  ogĂłle nie uczestniczył w negocjacjach, premierem wtedy był Marcinkiewicz i  oczywiście nie Marcinkiewicz wynegocjował wszystko, bo negocjacje tego  typu prowadzi się duĹźo wcześniej, ok. 1-1,5 roku przed daną perspektywą  czasową, a przecieĹź PiS utworzył rząd pod koniec 2005 roku, a posiedzenie  Rady Europejskiej, na ktĂłrej ostatecznie zatwierdzono wysokość funduszy  odbyło się w grudniu 2005 roku, czyli podstawowe negocjacje, odbyła  poprzednia ekipa SLD, a nie słyszałam ani razu, Ĺźeby kiedykolwiek Prezes  podziękował swoim poprzednikom za przygotowanie tychĹźe negocjacji i ich  przeprowadzenie, sobie przypisując cały splendor.

To tym bardziej dziwne, Ĺźe przecieĹź niedawno poseł PiS darł książeczkę PO  "Polska w budowie" zarzucając Platformie, Ĺźe nie napisała w tych  materiałach, Ĺźe większość tych inwestycji zawdzięczamy PiS-owi.

A wracając do sprawy pani kanclerz, to CO napisał Prezes w swojej książce  i później powtĂłrzył w Newsweeku jest kompletnie niepowaĹźne, insynuacje bez  dowodĂłw są obrzydliwe, niezaleĹźnie od tego kto je snuje.

MoĹźe warto przypomnieć Prezesowi jak wyglądały negocjacje w sprawie  funduszy unijnych w roku 2005? Bo chyba Pan Prezes cierpi na całkowitą  amnezję. MoĹźe warto, Ĺźeby Pan Prezes przeczytał książkę (a przynajmniej  jej fragmenty) "Świat według Mellera", tom II, nieĹźyjącego juĹź ministra  spraw zagranicznych z rządu Marcinkiewicza.

Zacytuję parę fragmentĂłw z jego książki (strona 228-238, odsyłam do  całości, bardzo interesująca) i moĹźe to trochę pamięć Pana Prezesa  odświeĹźy?

Cytaty: (narratorem jest Stefan Meller, pytającym Michał Komar)

"Wydarzenia, o jakich teraz opowiadam (mĂłwi Stefan Meller) rozegrały się  jednak jeszcze za jego bytności w UKIE (chodzi o ministra Pietrasa)..  Spotykaliśmy się z premierem Marcinkiewiczem prawie codziennie: w końcu  gra szła o wielka stawkę, czyli o budĹźet Unii i nasz kawałek tortu. Na  dziesięć dni przed szczytem postanowiłem wybrać się na rozmowy do państw  wyszehradzkich. Odwiedziłem Pragę, Bratysławę i Budapeszt. WrĂłciłem w  minorowym nastroju, z przekonaniem ze kaĹźde państwo szuka swojej własnej  drogi, i Ĺźe nie ma co liczyć na jakakolwiek solidarność w trakcie rokowań  w Brukseli. KrĂłtko mĂłwiąc byłem pewien, Ĺźe wynegocjują swoje i nas  zostawią.

Na kilka dni przed szczytem mieliśmy wraz ze Staszkiem Komorowskim (...)  spotkanie z premierem.

Dyskutowaliśmy o dwĂłch zasadniczych sprawach. Po pierwsze - jak  przeforsować budĹźet wieloletni, a nie zatwierdzany corocznie; ten drugi  wariant jest szalenie niewygodny i prowadzi w prostej linii do  marnotrawstwa (...). Po drugie, pozostał do załatwienia waĹźny wręcz  kluczowy problem dopłat do rolnictwa. Było oczywiste, Ĺźe będziemy mieli  przeciwko sobie AnglikĂłw (...).

Trzeba było poszukać sojusznikĂłw. Mogliśmy liczyć na Francję, a warto było  teĹź starać się o poparcie niemieckie. Innymi słowy istniała pilna potrzeba  uruchomienia TrĂłjkąta Weimarskiego. W trakcie narady Staszek Komorowski  wpadł na wspaniały pomysł: namĂłwił mnie, Ĺźeby napisać list, ktĂłry  moglibyśmy podpisać z naszymi partnerami we Francji i Niemczech. Chodziło  przede wszystkim o wspĂłlne wyraĹźenie sprzeciwu wobec koncepcji  brytyjskich, czyli pomysłu na zmniejszenie kwot dopłat rolnych..

Miałem wyjątkowo perwersyjny pomysł, aby ten list skierowany przeciw  Anglikom, opublikować w Financial Times.

Rzecz rozgrywała się w Brukseli (...) pokazałem projekt listu moim  kolegom. P. Douste-Blazy i Frank-Walter Steinmeier odpowiedzieli ze treść  jest OK., ale muszą uzyskać zgodę swoich szefĂłw. Ostatecznie Dosute-Blazy  podpisał list ze mną, a Steinmeier, w imieniu Angeli Merkel,  zagwarantował, ze dostaniemy stuprocentowe poparcie niemieckie w trakcie  rokowań. Wiedziałem, Ĺźe kiedy Jack Straw przeczyta pojutrze Financial  Times, to go szlak trafi. (...)

Po ukazaniu się listu rozpętała się burza (...). Przez cały dzień dzwonili  do mnie chyba wszyscy unijni ministrowie spraw zagranicznych. Ton  wszystkich rozmĂłw był ten sam: ale wycięliście im numer!

Kiedy więc 15 grudnia 2005 roku zaczynał się szczyt w Brukseli, wszyscy  wiedzieli, Ĺźe powstał sojusz polsko-francuski z Niemcami w tle.. Machina  ruszyła.

(...) Wróćmy do przebiegu szczytu (...) U NiemcĂłw widać było wyraĹşnie, Ĺźe  Angela Merkel jest juĹź inna niĹź kilka tygodni temu w Warszawie: zdawała  sobie sprawę, Ĺźe jako kanclerz najsilniejszego państwa Europejskiego  debiutuje w Brukseli w sytuacji wielkiego konfliktu miedzy państwami  członkowskimi. Anglicy w większości byli zdenerwowani, poza premierem  Tonym Blairem, ktĂłry był rozluĹşniony, miły, ujmujący (...). Przyszły  premier Wlk. Brytanii Gordon Brown był niemiły, niegrzeczny wręcz  arogancki. (...) Cała ekipa brytyjska była nieprawdopodobnie zapracowana,  nieprzytomna ze zmęczenia. Anglicy siedzieli z kalkulatorami, z ołówkami w  ręku: ten żądał miliarda, ten był gotĂłw ustąpić pół miliarda.

Co jakiś czas wychodziliśmy do dziennikarzy; zazwyczaj Jarosław Pietras  lub ja, bo staraliśmy się oszczędzać premiera. Przekazywaliśmy informacje  o trwających rozmowach i o tym, Ĺźe Polska delegacja podtrzymuje swoje  stanowisko, co grozi postawieniem weta. (...)

Rokowania zaczynaliśmy z niepełnymi informacjami. Nie mieliśmy pewności,  jakie będzie stanowisko innych krajĂłw naszego regionu. Jak zachowają się  Czesi, Słowacy, Węgrzy, Litwini? Kiedy rozmawiałem o tym z nimi przed  Bruksela, to miałem wraĹźenie, ze zdrowo kręcą. Mijali się z prawdą rĂłwnieĹź  na miejscu w Brukseli. Szczerze mĂłwiąc - Ĺźaden z moich partnerĂłw z naszego  regionu nie miał osobowości zimnego drania, więc to kręcenie nie bardzo im  wychodziło. Oczywiście nie znaliśmy przebiegu ich rozmĂłw z Anglikami, ale  moĹźna się było domyślać, Ĺźe czekają na dobrą ofertę. Mieli pełną  świadomość, Ĺźe Polska jest znacznie większym krajem i wszyscy czekają na  wynik naszego zwarcia w sprawie budĹźetu, ale byli gotowi, w razie  niepomyślnego przebiegu rokowań, trzymać się od nas jak najdalej. #
Ze strony:
http://tiny.pl/h1whc



REKLAMA PAYPER.PL

--
stevep
UĹźywam klienta poczty Opera Mail: http://www.opera.com/mail/