Lemingotywa /daw, Lokomotywa/
Stoi na stacji  PO-ciąg i do mózgu lewatywa,
a do leminga mózgu powoli prawda  spływa -
Straszna to chwila.
Spływa i sapie, dyszy i dmucha,
Żar z piekącej od platformy dupy, leminga bucha:
Buch -to za Smoleńsk-ach jak gorąco!
Uch - to za Stocznie- ach jak gorąco!
Puff - to za Wawel-uff jak gorąco!
Uff - to za długi- ach jak gorąco!
A leming sapie, już ledwo zipie,
A  pisiak prawdę  w mózg szuflą sypie.
Lemingi  do strzykaw podoczepiali
Mózgi rozlazłe i smrodem wali,
I pełno lemingów w tym spec wagonie,
W jednym pawlaki, a w drugim gadające z LPR-u konie,
A w trzecim siedzą  Porno-grubasy,
Siedzą i ssą biedroniowe kiełbasy.
A czwarty wagon pełen zdrajców z PJN i baranów,
A w piątym ze stu Moskwy fanów,
W szóstym kłamczucha, o! jaka wielka!
To ze smoleńska marszałkini Ewka !
W siódmym bulowe w nadzieji gafy,
W ósmym Graść, Cieć  i wibrator z ruskiej szafy,
W dziewiątym - same czerwone świnie,
W dziesiątym - ukradziona kasa spakowana w  skrzynie,
A tych wagonów jest ze czterdzieści,
Sam nie wiem, co się w nich jeszcze mieści.

Lecz choćby przyszło tysiąc atletów
I każdy zjadłby tysiąc kotletów,
I każdy nie wiem jak się natężał,
To nie udźwigną - taki to smrodu ciężar!

Nagle - gwizd!
Nagle - świst!
Para - buch!
Koła - w ruch!

Najpierw
powoli
jak żółw
ociężale
Ruszyła
maszyna
po szynach
ospale.
Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem,
I kręci się, kręci się koło za kołem,
I biegu przyspiesza, i gna coraz prędzej,
I dudni, i stuka, łomoce i pędzi.

A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost!
Po torze, po torze, na oślep , przez most,
Przez góry, przez tunel, przez pola, przez las
I spieszy się, spieszy, by zdążyć na czas,
Do taktu turkoce i puka, i stuka to:
Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to,
Gładko tak, lekko tak toczy się w dal,
Jak gdyby to była piłeczka, nie stal,
Nie ciężka maszyna zziajana, zdyszana,
Lecz fraszka, igraszka, zabawka blaszana.

A skądże to, jakże to, czemu tak gna?
A co to to, co to to, kto to tak pcha?
Że pędzi, że wali, że bucha, buch-buch?
To kłamstwo  wprawiło to w ruch,
To blaga, co z kotła rurami do tłoków,
A tłoki kołami ruszają z dwóch boków
I gnają, i pchają, i pociąg kłamstwa się toczy,
I  kłamstwo w te tłoki wciąż tłoczy i tłoczy,,
I koła turkocą, i puka, i stuka to:
Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!...
I gnali tak chyba godzin ze sto
Aż pociąg nad przepaść dojechał tuż ,to
Orkiestra zagrała i skok do Europy