Państwo w budowie. Dokładnie tak. Krótko, zwięźle i na temat. To najwłaściwszy komentarz po śmierci Andrzeja Leppera. Budują to swoje państwo, ino furczy. Ze znakami informacyjnymi w kształcie zawałów serca, udarów mózgu oraz depresyjnych, wisielczych bruzd wokół niejednej szyi.
Co więcej, to jeszcze nie koniec. A to, ponieważ Polską rządzą mafijne klany, zakotwiczone w komunistycznej nomenklaturze, oparte o majątki ustanowione przez wojskowe i cywilne służby specjalne PRL. Ci ludzie, podobnie jak Armia Czerwona, nie uznają żadnych granic, bo to oni, tak jak wspomniana armia, te granice ustanawiają.

Stąd bierze się zasadne przypuszczenie, iż jedno kolano nadwiślańskiej „demokracji” obsiedli następcy Władysława Pożogi, Stefana Stochaja i Henryka Dankowskiego oraz protegowani Gromosława Czempińskiego i Sławomira Petelickiego, a drugie sukcesorzy Edmunda Buły oraz wychowankowie Bolesława Izydorczyka i Marka Dukaczewskiego. Zaś między jednym a drugim kolanem, kto wie, być może przytulne gniazdko uwili sobie inni z niegdysiejszych podopiecznych Czesława Kiszczaka?

Kto nie rozumie upiornych konsekwencji powyższego dla Polski i Polaków, jest głupcem. Kto ich nie dostrzega, jest ślepcem. Kto je ukrywa, jest krętaczem. A kto im zaprzecza, jest kłamcą. Polska tak zwana demokracja, zbudowana na oszustwie, kłamstwie, nie rozliczonych zbrodniach i nie ukaranych zbrodniarzach, jest złudzeniem, którym karmi się naiwnych. Póki co, z powodzeniem. Tymczasem tak naprawdę jest to ropiejący wrzód, zżerający tożsamość narodową Polaków niczym rak. Tożsamość i przyszłość.

Wnioski proszę wyciągać sobie na własną rękę i własny użytek.

Krzysztof Ligęza