Komorowski i Kopacz boją się głosu ulicy tak samo jak Gomułka i Jaruzelski

Rządzący przedstawiają legalne manifestacje uliczne jak akty
terrorystyczne, które trzeba zwalczać przy pomocy nowego ZOMO. Bo argument
ulicy może ich pozbawić władzy.

Wniosek z wyborów samorządowych płynie prosty: wieloma sposobami obecnie
rządzący dają do zrozumienia, że poprzez kartkę wyborczą władzy nie oddadzą
nigdy. Nie dlatego, że zawsze będą mieli wystarczające poparcie, ale że
zawsze znajdzie się sposób, by wynik wyborów był dla nich korzystny.
Niezależnie od tego, jakimi metodami zostanie to osiągnięte. Czy to
oznacza, że opozycja może walczyć o polityczną zmianę wyłącznie na ulicy?
Oczywiście całkiem legalnie walczyć na ulicy, bo wbrew słowom wielu
politykĂłw (w tym prezydenta i pani premier), komentatorĂłw, dziennikarzy i
akademików wyprowadzanie ludzi na ulice jest w Polsce w pełni legalne, a
gwarantuje to artykuł 57 konstytucji.

Opozycja może i powinna korzystać z argumentu ulicy, bo jest on klasycznym
w demokracji środkiem nacisku i formą mobilizowania ludzi do politycznej
aktywności. Argument ulicy przeraża i paraliżuje obecną władzę do tego
stopnia, że wbrew zdrowemu rozsądkowi i prawnym regulacjom przedstawia się
uliczne demonstracje jak zamach terrorystyczny. Tymczasem to kompletna
bzdura, nawet gdy podczas niektórych manifestacji i zgromadzeń dochodzi do
przypadków łamania prawa. Inna sprawa, ile z tych wybryków jest
prowokowanych, także przez władzę. Manifestacje i zgromadzenia (te
zgłoszone oczywiście) są pod względem prawnym równoprawną z innymi formą
wyrażania poglądów i manifestowania stanowisk.

Osoby oceniające manifestacje w kategoriach terroryzmu tylko się
ośmieszają. Oczywiście robią to po to, by organizatorów pokazać jako
podpalaczy demokracji, czyli tak samo jak robili to Gomułka, Gierek czy
Jaruzelski w wypadku tzw. demokracji socjalistycznej. Oni też bali się
głosu ludu, a na demonstrantów wysyłali oddziały ZOMO albo rozjeżdżali
milicyjnymi ciężarówkami. I właśnie tak jak towarzysze pierwsi sekretarze
KC PZPR zachowują się obecnie prezydent Bronisław Komorowski i premier Ewa
Kopacz. Można zrozumieć ich niechęć do wielkich i licznych manifestacji
oraz zgromadzeń organizowanych przez opozycję, grupy obywateli czy związek
„Solidarność”, bo władza nie jest w stanie zmobilizować nawet kilku tysięcy
osób. Przekonaliśmy się o tym m.in. podczas ostatniej prezydenckiej
manifestacji w Święto Niepodległości.

Wyprowadzanie ludzi na ulicę jest w pełni legalne, demokratyczne i
politycznie doniosłe. A często jest wręcz jedyną formą przebicia się przez
mur miękkiego totalitaryzmu, jaki ustanawia władza rządząca dostatecznie
długo. I ten miękki totalitaryzm zaczyna żyć własnym życiem, i kierować się
własną logiką, co sprawia, że utrzymuje się quasi-demokratyczne status quo.
Czasem utrzymuje się on nawet przez kilkadziesiąt lat, czego najlepszym
przykładem były rządy Partii Instytucjonalno-Rewolucyjnej w Meksyku. Taki
miękki totalitaryzm zagnieżdża się szczególnie często w krajach o
totalitarnej przeszłości, gdzie niedemokratyczne praktyki nie zostały ostro
oddzielone od demokratycznej formy, która po nich nastąpiła. I ten miękki
totalitaryzm odpowiada m.in. za różne cuda nad urną, w których wyniku
zmiana władzy jest praktycznie niemożliwa.

Jeśli opozycja czy obywatele ograniczają się jedynie do argumentu ulicy,
stają się dość łatwym celem ataków rządowej (żeby nie powiedzieć reżimowej)
propagandy. Jako podpalacze i burzyciele demokracji - jak bardzo te
argumenty byłyby głupie, nieuczciwe czy naciągane. Ludzie przyzwyczajeni do
codziennego karmienia (głównie poprzez telewizję) dużą dawką propagandowych
bredni nie zważają na logikę, rozsądek czy stan prawny i traktują te bzdury
jak prawdę objawioną. Zresztą duża ich część wie, że to brednie, lecz
przyjmuje je w imię obrony swoich przed „podpalaczami” i swej politycznej
wiary. Dodatkowo organizatorów demonstracji wpycha się w kanał z etykietką
politycznych wariatĂłw i egzotĂłw, co teĹź jest starym argumentem komunistĂłw,
szczególnie często praktykowanym w ZSRR. Z tego powodu opozycja powinna
szeroko korzystać także z klasycznych form protestu, krytyki, obnażania
przekrętów władzy czy podważania legalności i prawomocności jej decyzji i
praktyk.

Argument ulicy jest ważny i może się okazać przełomowy, ale równie ważne są
dobrze uzasadnione pozwy sądowe, akcje zbierania podpisów i zasypywania
protestami organów wszystkich trzech rodzajów władzy. Ważne są akcje
bojkotu, swego rodzaju stygmatyzowania autorów przekrętów i tych, którzy
ich osłaniają, ważne są interpelacje, akcje edukacyjne, happeningi czy
polemiki. Dzięki nim wzrośnie świadomość skali patologii czy znajomość
antydemokratycznych działań rządzących. I to w połączeniu z argumentem
ulicy może doprowadzić do zmiany i przełomu. Ale to wymaga bardzo wielkiej
aktywności i determinacji polityków, znaczącego upolitycznienia sporej
części społeczeństwa, by ludzie nie byli tylko mięsem wyborczym. Bez tego
nie uda się przełamać społecznej apatii i coraz powszechniejszego
przekonania, że nic się nie da zrobić. Da się, tylko trzeba chcieć.

W dniu .11.2014 o 06:13 Mark Woydak <mark.woydak@forest.de> pisze:

Komorowski i Kopacz uznali parszywego kundla za idiotę

Do budy parszywy kundlu.
--
stevep
-- -- -
UĹźywam klienta poczty Opera Mail: http://www.opera.com/mail/

GNIDA podpisująca się "Mark Woydak" z adresem markwoydak@outlook.com a
obecnie podszywająca się pod mój e-mail używający czytnika: Mozilla/5.0
(Windows NT 6.1; WOW64; rv:29.0) Gecko/20100101 Firefox/29.0 SeaMonkey/2.26
to PODSZYWACZ z kompleksem małego fiuta..

MW


Path: news.albasani.net!eternal-september.org!feeder.eternal-september.org!mx02.eternal-september.org!.POSTED!not-for-mail
From: Mark Woydak <mark.woydak@forest.de>
Newsgroups: pl.soc.polityka
Subject: =?iso-8859-2?Q?Oderwa=E6_=B6winie?= od koryta
Date: Mon, 24 Nov 2014 23:12:07 -0600
Organization: Precz z PO i mafia tuska
Lines: 49
Message-ID: <1r0kj162fl96n$.k7aeni3vuiin.dlg@40tude.net>
Reply-To: mark.woydak@forest.gmx.de
Mime-Version: 1.0
Content-Type: text/plain; charset="utf-8"
Content-Transfer-Encoding: 8bit
Injection-Info: mx02.eternal-september.org; posting-host="5703aab575cb57cd9dcc8075b1719e43";
 logging-data="7584"; mail-complaints-to="abuse@eternal-september.org"; posting-account="U2FsdGVkX1+N4oIsAFE2iuhBZY8xmY2t"
User-Agent: 40tude_Dialog/2.0.15.1pl
Cancel-Lock: sha1:CW6IvlcrprKwYSWtfiLa+2DRVQg=
Xref: news.albasani.net pl.soc.polityka:989699

Użytkownik "Mark Woydak" <mark.woydak@forest.de> napisał w wiadomości news:u5dgzzzltvnd$.1isw298ihe55b$.dlg40tude.net...

Komorowski i Kopacz boją się głosu ulicy tak samo jak Gomułka i Jaruzelski

Rządzący przedstawiają legalne manifestacje uliczne jak akty
terrorystyczne, które trzeba zwalczać przy pomocy nowego ZOMO. Bo argument
ulicy może ich pozbawić władzy.

Wniosek z wyborów samorządowych płynie prosty: wieloma sposobami obecnie
rządzący dają do zrozumienia, że poprzez kartkę wyborczą władzy nie oddadzą
nigdy. Nie dlatego, że zawsze będą mieli wystarczające poparcie, ale że
zawsze znajdzie się sposób, by wynik wyborów był dla nich korzystny.
Niezależnie od tego, jakimi metodami zostanie to osiągnięte. Czy to
oznacza, że opozycja może walczyć o polityczną zmianę wyłącznie na ulicy?
Oczywiście całkiem legalnie walczyć na ulicy, bo wbrew słowom wielu
politykĂłw (w tym prezydenta i pani premier), komentatorĂłw, dziennikarzy i
akademików wyprowadzanie ludzi na ulice jest w Polsce w pełni legalne, a
gwarantuje to artykuł 57 konstytucji.

Opozycja może i powinna korzystać z argumentu ulicy, bo jest on klasycznym
w demokracji środkiem nacisku i formą mobilizowania ludzi do politycznej
aktywności. Argument ulicy przeraża i paraliżuje obecną władzę do tego
stopnia, że wbrew zdrowemu rozsądkowi i prawnym regulacjom przedstawia się
uliczne demonstracje jak zamach terrorystyczny. Tymczasem to kompletna
bzdura, nawet gdy podczas niektórych manifestacji i zgromadzeń dochodzi do
przypadków łamania prawa. Inna sprawa, ile z tych wybryków jest
prowokowanych, także przez władzę. Manifestacje i zgromadzenia (te
zgłoszone oczywiście) są pod względem prawnym równoprawną z innymi formą
wyrażania poglądów i manifestowania stanowisk.

Osoby oceniające manifestacje w kategoriach terroryzmu tylko się
ośmieszają. Oczywiście robią to po to, by organizatorów pokazać jako
podpalaczy demokracji, czyli tak samo jak robili to Gomułka, Gierek czy
Jaruzelski w wypadku tzw. demokracji socjalistycznej. Oni też bali się
głosu ludu, a na demonstrantów wysyłali oddziały ZOMO albo rozjeżdżali
milicyjnymi ciężarówkami. I właśnie tak jak towarzysze pierwsi sekretarze
KC PZPR zachowują się obecnie prezydent Bronisław Komorowski i premier Ewa
Kopacz. Można zrozumieć ich niechęć do wielkich i licznych manifestacji
oraz zgromadzeń organizowanych przez opozycję, grupy obywateli czy związek
„Solidarność”, bo władza nie jest w stanie zmobilizować nawet kilku tysięcy
osób. Przekonaliśmy się o tym m.in. podczas ostatniej prezydenckiej
manifestacji w Święto Niepodległości.

Wyprowadzanie ludzi na ulicę jest w pełni legalne, demokratyczne i
politycznie doniosłe. A często jest wręcz jedyną formą przebicia się przez
mur miękkiego totalitaryzmu, jaki ustanawia władza rządząca dostatecznie
długo. I ten miękki totalitaryzm zaczyna żyć własnym życiem, i kierować się
własną logiką, co sprawia, że utrzymuje się quasi-demokratyczne status quo.
Czasem utrzymuje się on nawet przez kilkadziesiąt lat, czego najlepszym
przykładem były rządy Partii Instytucjonalno-Rewolucyjnej w Meksyku. Taki
miękki totalitaryzm zagnieżdża się szczególnie często w krajach o
totalitarnej przeszłości, gdzie niedemokratyczne praktyki nie zostały ostro
oddzielone od demokratycznej formy, która po nich nastąpiła. I ten miękki
totalitaryzm odpowiada m.in. za różne cuda nad urną, w których wyniku
zmiana władzy jest praktycznie niemożliwa.

Jeśli opozycja czy obywatele ograniczają się jedynie do argumentu ulicy,
stają się dość łatwym celem ataków rządowej (żeby nie powiedzieć reżimowej)
propagandy. Jako podpalacze i burzyciele demokracji - jak bardzo te
argumenty byłyby głupie, nieuczciwe czy naciągane. Ludzie przyzwyczajeni do
codziennego karmienia (głównie poprzez telewizję) dużą dawką propagandowych
bredni nie zważają na logikę, rozsądek czy stan prawny i traktują te bzdury
jak prawdę objawioną. Zresztą duża ich część wie, że to brednie, lecz
przyjmuje je w imię obrony swoich przed „podpalaczami” i swej politycznej
wiary. Dodatkowo organizatorów demonstracji wpycha się w kanał z etykietką
politycznych wariatĂłw i egzotĂłw, co teĹź jest starym argumentem komunistĂłw,
szczególnie często praktykowanym w ZSRR. Z tego powodu opozycja powinna
szeroko korzystać także z klasycznych form protestu, krytyki, obnażania
przekrętów władzy czy podważania legalności i prawomocności jej decyzji i
praktyk.

Argument ulicy jest ważny i może się okazać przełomowy, ale równie ważne są
dobrze uzasadnione pozwy sądowe, akcje zbierania podpisów i zasypywania
protestami organów wszystkich trzech rodzajów władzy. Ważne są akcje
bojkotu, swego rodzaju stygmatyzowania autorów przekrętów i tych, którzy
ich osłaniają, ważne są interpelacje, akcje edukacyjne, happeningi czy
polemiki. Dzięki nim wzrośnie świadomość skali patologii czy znajomość
antydemokratycznych działań rządzących. I to w połączeniu z argumentem
ulicy może doprowadzić do zmiany i przełomu. Ale to wymaga bardzo wielkiej
aktywności i determinacji polityków, znaczącego upolitycznienia sporej
części społeczeństwa, by ludzie nie byli tylko mięsem wyborczym. Bez tego
nie uda się przełamać społecznej apatii i coraz powszechniejszego
przekonania, że nic się nie da zrobić. Da się, tylko trzeba chcieć.

Do PiS-owskiej GNIDY piszącej przez mx02.eternal-september.org, używającej czytnika: 40tude_Dialog/2.0.15.1pl podszywającej się pod mój nick i e-mail. Sądzisz ZBOCZKU, że podszywając się pod mój alias wygrasz argumentami rodem z UB? Prymitywna swołocz z ciebie i typowy PiS-owski motłoch. Albo masz małego fiuta albo ktoś ci kobietę dyma. Ze wskazaniem na jedno i drugie! Do budy parszyw kundlu!

MW

Użytkownik "Mark Woydak" <mark.woydak@forest.de> napisał w wiadomości news:u5dgzzzltvnd$.1isw298ihe55b$.dlg40tude.net...

Komorowski i Kopacz boją się głosu ulicy tak samo jak Gomułka i Jaruzelski

Rządzący przedstawiają legalne manifestacje uliczne jak akty
terrorystyczne, które trzeba zwalczać przy pomocy nowego ZOMO. Bo argument
ulicy może ich pozbawić władzy.

Wniosek z wyborów samorządowych płynie prosty: wieloma sposobami obecnie
rządzący dają do zrozumienia, że poprzez kartkę wyborczą władzy nie oddadzą
nigdy. Nie dlatego, że zawsze będą mieli wystarczające poparcie, ale że
zawsze znajdzie się sposób, by wynik wyborów był dla nich korzystny.
Niezależnie od tego, jakimi metodami zostanie to osiągnięte. Czy to
oznacza, że opozycja może walczyć o polityczną zmianę wyłącznie na ulicy?
Oczywiście całkiem legalnie walczyć na ulicy, bo wbrew słowom wielu
politykĂłw (w tym prezydenta i pani premier), komentatorĂłw, dziennikarzy i
akademików wyprowadzanie ludzi na ulice jest w Polsce w pełni legalne, a
gwarantuje to artykuł 57 konstytucji.

Opozycja może i powinna korzystać z argumentu ulicy, bo jest on klasycznym
w demokracji środkiem nacisku i formą mobilizowania ludzi do politycznej
aktywności. Argument ulicy przeraża i paraliżuje obecną władzę do tego
stopnia, że wbrew zdrowemu rozsądkowi i prawnym regulacjom przedstawia się
uliczne demonstracje jak zamach terrorystyczny. Tymczasem to kompletna
bzdura, nawet gdy podczas niektórych manifestacji i zgromadzeń dochodzi do
przypadków łamania prawa. Inna sprawa, ile z tych wybryków jest
prowokowanych, także przez władzę. Manifestacje i zgromadzenia (te
zgłoszone oczywiście) są pod względem prawnym równoprawną z innymi formą
wyrażania poglądów i manifestowania stanowisk.

Osoby oceniające manifestacje w kategoriach terroryzmu tylko się
ośmieszają. Oczywiście robią to po to, by organizatorów pokazać jako
podpalaczy demokracji, czyli tak samo jak robili to Gomułka, Gierek czy
Jaruzelski w wypadku tzw. demokracji socjalistycznej. Oni też bali się
głosu ludu, a na demonstrantów wysyłali oddziały ZOMO albo rozjeżdżali
milicyjnymi ciężarówkami. I właśnie tak jak towarzysze pierwsi sekretarze
KC PZPR zachowują się obecnie prezydent Bronisław Komorowski i premier Ewa
Kopacz. Można zrozumieć ich niechęć do wielkich i licznych manifestacji
oraz zgromadzeń organizowanych przez opozycję, grupy obywateli czy związek
„Solidarność”, bo władza nie jest w stanie zmobilizować nawet kilku tysięcy
osób. Przekonaliśmy się o tym m.in. podczas ostatniej prezydenckiej
manifestacji w Święto Niepodległości.

Wyprowadzanie ludzi na ulicę jest w pełni legalne, demokratyczne i
politycznie doniosłe. A często jest wręcz jedyną formą przebicia się przez
mur miękkiego totalitaryzmu, jaki ustanawia władza rządząca dostatecznie
długo. I ten miękki totalitaryzm zaczyna żyć własnym życiem, i kierować się
własną logiką, co sprawia, że utrzymuje się quasi-demokratyczne status quo.
Czasem utrzymuje się on nawet przez kilkadziesiąt lat, czego najlepszym
przykładem były rządy Partii Instytucjonalno-Rewolucyjnej w Meksyku. Taki
miękki totalitaryzm zagnieżdża się szczególnie często w krajach o
totalitarnej przeszłości, gdzie niedemokratyczne praktyki nie zostały ostro
oddzielone od demokratycznej formy, która po nich nastąpiła. I ten miękki
totalitaryzm odpowiada m.in. za różne cuda nad urną, w których wyniku
zmiana władzy jest praktycznie niemożliwa.

Jeśli opozycja czy obywatele ograniczają się jedynie do argumentu ulicy,
stają się dość łatwym celem ataków rządowej (żeby nie powiedzieć reżimowej)
propagandy. Jako podpalacze i burzyciele demokracji - jak bardzo te
argumenty byłyby głupie, nieuczciwe czy naciągane. Ludzie przyzwyczajeni do
codziennego karmienia (głównie poprzez telewizję) dużą dawką propagandowych
bredni nie zważają na logikę, rozsądek czy stan prawny i traktują te bzdury
jak prawdę objawioną. Zresztą duża ich część wie, że to brednie, lecz
przyjmuje je w imię obrony swoich przed „podpalaczami” i swej politycznej
wiary. Dodatkowo organizatorów demonstracji wpycha się w kanał z etykietką
politycznych wariatĂłw i egzotĂłw, co teĹź jest starym argumentem komunistĂłw,
szczególnie często praktykowanym w ZSRR. Z tego powodu opozycja powinna
szeroko korzystać także z klasycznych form protestu, krytyki, obnażania
przekrętów władzy czy podważania legalności i prawomocności jej decyzji i
praktyk.

Argument ulicy jest ważny i może się okazać przełomowy, ale równie ważne są
dobrze uzasadnione pozwy sądowe, akcje zbierania podpisów i zasypywania
protestami organów wszystkich trzech rodzajów władzy. Ważne są akcje
bojkotu, swego rodzaju stygmatyzowania autorów przekrętów i tych, którzy
ich osłaniają, ważne są interpelacje, akcje edukacyjne, happeningi czy
polemiki. Dzięki nim wzrośnie świadomość skali patologii czy znajomość
antydemokratycznych działań rządzących. I to w połączeniu z argumentem
ulicy może doprowadzić do zmiany i przełomu. Ale to wymaga bardzo wielkiej
aktywności i determinacji polityków, znaczącego upolitycznienia sporej
części społeczeństwa, by ludzie nie byli tylko mięsem wyborczym. Bez tego
nie uda się przełamać społecznej apatii i coraz powszechniejszego
przekonania, że nic się nie da zrobić. Da się, tylko trzeba chcieć.