Prawie na każdym przydrożnym barze w USA widać gwiaździsty sztandar. W środku można czasem spotkać mapę stanu, w którym aktualnie się znajdujemy. Przeciętny Amerykanin zna taką mapę na pamięć i posiada geograficzne pojęcie na temat całości swojego kontynentu. Wie też gdzie leżą Karaiby, lecz czym dalej sięgać poza krągłość ziemi, tym bardziej jego geograficzna wiedza zaczyna tonąć we mgle. A już na pewno położenie kraju takiego jak Polska będzie dla niego trudne do zlokalizowania. Mógłby zatem poczuć się zaniepokojony faktem, że oto jego brat lub syn pojechał na koniec świata walczyć za nasz kraj.
Oczywiście inaczej myślą amerykańskie elity, których przedstawicieli mogą niepokoić a to mocarstwe ambicje prezydenta Rosji, albo geopolityczne aspekty nowego Jedwabnego Szlaku, jaki chcą zbudować Chińczycy. Rzecz jednak w tym, że taki kongresmen musi się poważnie tłumaczyć przed własnymi wyborcami ze swoich politycznych decyzji. Sprawa była jeszcze prosta gdy USA nie miały ropy i gazu - wtedy na spotkaniu z elektoratem mógł zapytać takiego Smitha, czy on wie, skąd pochodzi benzyna w jego samochodzie. Ale dzisiaj nawet prosty amerykański farmer wie o tym, że jego kraj nie musi walczyć o takie surowce jak ropa i gaz.. Jak mu zatem wytłumaczyć fakt, że Ameryka potrzebuje dywersantów u rosyjskich granic?
:
Ktoś mógłby poniekąd mieć rację, gdyby powiedział, że Polska była brytyjskim dywersantem w roku 1939, gdyż właśnie wtedy Wielka Brytania bała się Niemiec jak ognia i takiego dywersanta potrzebowała. Jednak średnio inteligentny człowiek zdaje sobie sprawę z tego, że dzisiejsze Stany Zjednoczone nie boją się kraju takiego jak Rosja.
Tym bardziej powinien wiedzieć o tym ktoś, kto wymyślił pojęcie sojuszu egzotycznego, jaki rzekomo ma nas łączyć z USA. Bo jeśli słowo 'egzotyczny' ma tu znaczyć żaden, to egzotyczny jest również sojusznik - czyli dywersant z niego jak piąte koło u wozu. Po co więc o tym trąbić na cztery wiatry?

JB