W dniu 2013-04-20 20:28, Marek Woydak pisze:
Czy dostaniemy emerytury?
Prof. dr hab. Feliks Grądalski
Przyjmuję założenie, że zabezpieczenie emerytalne jest dobrem publicznym
przysługującym każdemu, kto osiągnął określony wiek. Oznacza to, że na
państwie ciąży obowiązek zorganizowania systemu zabezpieczenia
emerytalnego.
nie kazdemu, kazdemu kto posiada 20 (K) lub 25(M) lat składkowych i nieskładkowych.
Celowo podkreślam słowa „zorganizowania systemu”, a nie jego finansowania.
Państwo bowiem niczego nie finansuje. Emeryci finansują sami sobie
emerytury, a źródłem wypłaty świadczenia jest ich praca w okresie
aktywności zawodowej. Państwo odgrywa rolę „kasjera” i musi dbać o to, aby
„kasa” miała powszechny charakter, była bezpieczna oraz wypłacalna w takiej
proporcji, w jakiej emeryt partycypował w przeszłości w jej zasilaniu.
Aspekt bezpieczeństwa i wypłacalności – to powinność państwa niezależnie od
przyjętego modelu systemu zabezpieczenia emerytalnego.
to nie jest prawda, emeryci niczego nie finansuja, żyją z podatków płaconych przez wszytkich. nawet quazi podatek w postaci skaldek ZUS to za mało, i duza czesc bezposrednio idzie z budzetu.
Doświadczenie Chile
Niechaj lekcją dla Tuska i Rostowskiego będzie doświadczenie ostatniej, bo
z roku 2008 reformy systemu emerytalnego w Chile. Chile jest jedynym na
świecie przykładem sukcesu systemu kapitałowego, funkcjonującego
nieprzerwanie już od przeszło 30 lat. Jego twórcami byli: Augusto Pinochet
i Jose Pinera. Obecnemu rządowi Chile, zresztą o proweniencji
socjaldemokratycznej, do głowy nie przyszło likwidowanie czy też
ograniczanie filara kapitałowego. Istotą reformy wdrażanej przez Mario
Marcela było zaostrzenie konkurencji między firmami zarządzającymi
funduszami, zwiększenie zyskowności funduszy oraz zmniejszenie kosztów
administracyjnych.
stare dane chyba, chilijskie OFE okazalo sie kleska, wiecej niz polowa emerytów sa klientami ichniej wersji naszego MOPS.
--
@foe_pl
|