# Przyznaję ze wstydem, Ĺźe listopadowego święta niepodległości nie  uczciłem godnie. Mimo wielu pokus i zachęt ze strony zarĂłwno władzy, jak i  jej przeciwnikĂłw nie skusiłem się na wzięcie udziału w atrakcjach,  wspĂłlnymi siłami przygotowanych przez miłujących Polskę patriotĂłw. Ja  widocznie kocham ojczyznę zbyt słabo, bo nie potrafię  ekshibicjonistycznie, w miejscach publicznych , demonstrować swych uczuć,  zarĂłwno słownie, jak i czynnie, co uczyniło wielu rodakĂłw, ktĂłrzy mieli w  sobie tę siłę, tę moc, by bez zbędnych oporĂłw manifestować swe  przywiązanie do prawdziwych wartości, do polskiej dumy, do narodowej  godności i tradycji.

Ja, niewątpliwy tchĂłrz i oportunista, poprzestałem tylko na wywieszeniu  flagi, a obchody 11 listopada obejrzałem sobie bycząc się w wyrze. I nie  Ĺźałuję, choć ominęło mnie uczestnictwo w wydarzeniach, ktĂłre podobno/ jak  zapewniali prezydent i premier/ mają się juĹź nie powtĂłrzyć. Mieszkańcy  stolicy tłumnie jednak przybyli, bo przecieĹź wystarczyło zaopatrzyć się w  kij bejsbolowy i kominiarkę, by zostać pełnoprawnym uczestnikiem  świątecznej fety. Ten sposĂłb manifestowania swego umiłowania ojczyzny  dotyczył patriotĂłw zarĂłwno lewicy, jak i prawicy, bowiem na takie grupy  podzielił narĂłd jakiś czas temu specjalista od podziałów. Nie bardzo  orientowali się w przebiegu linii demarkacyjnej zaproszeni goście z  Niemiec, ktĂłrzy ochoczo podjęli zwadę z członkami tzw. grupy  rekonstrukcyjnej w mundurach z czasĂłw napoleońskich, biorąc ich za  przedstawicieli obrzydliwych faszystĂłw.

Zabawna ta pomyłka stała się kanwą dowcipnej wypowiedzi Jarosława  Kaczyńskiego, ktĂłry rodowĂłd współczesnych niemieckich antyfaszystĂłw  wywiĂłdł w prostej linii od gwardii Adolfa Hitlera. Mogło być jeszcze  śmieszniej, ale interwencja policji spowodowała paniczną ucieczkę NiemcĂłw,  w popłochu porzucających swe bojowe utensylia i chroniących się w  siedzibie „Krytyki Politycznej”, naraĹźając w ten sposĂłb intelektualny  kwiat polskiej lewicy na eksmisję z wynajmowanego im za psi grosz przez  magistrat  ogromnego obiektu przy Nowym Świecie. Ta „rekonstrukcja”  wydarzeń z 1918 roku nie była zbyt wierna, ale udana.

Tymczasem uroczyste obchody obejmowały coraz większą część śrĂłdmieścia, a  to za sprawą „Marszu Niepodległości”, ktĂłry zmierzał w kierunku  konfrontacji ze zgromadzonymi na Placu Konstytucji ich przeciwnikami.  Rozgorzała dyskusja prawdziwie polityczna, prowadzona za pomocą kamieni i  rac. Zwłaszcza uĹźycie ogni sztucznych, ktĂłre przerodziło się w rozpalanie  prawdziwych poĹźarĂłw – wzbudziło wielkie zainteresowanie.

WyraĹźam za to szczerą chęć ucałowania dłoni p. Gronkiewicz-Waltz,  mimowolnej sprawczyni tego efektownego widowiska. W wypowiedzi  podsumowującej imprezę na placu Konstytucji  pani prezydent stwierdziła,  Ĺźe  cena inscenizacji była niewielka – ot, tylko siedemdziesiąt tysięcy,  ale zachodzi podejrzenie, Ĺźe nie doliczyła do tej kwoty wartości  zniszczonych policyjnych radiowozĂłw, leczenia rannych policjantĂłw, o  stratach prywatnych właścicieli pojazdĂłw czy lokali nie wspominając.  Opłaciło się jednak, gdyĹź  widzowie mieli świetną zabawę; tanim, bo  obywatelskim kosztem.

Kiedy juĹź obie manifestacje opuściły teren bezpośredniego kontaktu,  widowisko straciło na potoczystości i juĹź miałem wyłączyć odbiornik – gdy  nagle pod pomnikiem Dmowskiego (i zapewne ku jego pamięci) zapłonął wĂłz  transmisyjny TVN-u. No, tu dopiero radość zagościła na mym obliczu –  będzie co oglądać w tej Ĺźywiącej się podobnymi wiadomościami tabloidowej  stacji! Nie pomyliłem się – do dziś trwa nieustanna powtĂłrka z tej  rozrywki, sprawiając wraĹźenie starannie wyreĹźyserowanej i opłaconej przez  firmę ubezpieczeniową.

Wieczorem, gdy skończyły się pochody i obchody, pomyślałem sobie, Ĺźe  polski współczesny  patriotyzm jest tak Ĺźarliwy, Ĺźe  inaczej jak przez  dymy i poĹźary nie da się go wyrazić. Niestety, to nie dla mnie podobne  płomienne manifestacje. Co gorsza -   mimo wezwań pani Szczuki nie chcę  być ani lewicowym ani prawicowym patriotą, bo jestem po prostu za stary i  dlatego  miejsce w politycznym pejzaĹźu mogłaby mi zaoferować co najwyĹźej  jakaś  partia grupująca rozsądnych ludzi – ale takiej nie ma, bo wszyscy  do mnie podobni, siedzą w domach przed telewizorami.

Nie wygłupiamy się więc przy okazji świąt państwowych, bo kije bejsbolowe  za ciężkie, kominiarki zakrywają okulary (-6 dioptrii), a rzuty kostką  brukową to zbyt wielki wysiłek. Tak pojmowany „patriotyzm” to teraz domena  młodych durniĂłw– starzy mogą sobie co najwyĹźej wywiesić flagę. Ale jeszcze  nie białą! #
Ze strony:
http://tiny.pl/h186l

--
stevep
UĹźywam klienta poczty Opera Mail: http://www.opera.com/mail/