Tak sobie dziś szedłem do pracy i obserwowałem ciekawą scenkę.
Jest w Warszawie takie skrzyżowanie
http://maps.google.pl/?ll=52.211474,21.047474&spn=0.001246,0.003463&t=h&z=19
(Czerniakowska/Bartycka-Nowosielecka)
Od strony Bartyckiej podjechali dwaj goście na ostrych.
Najwyraźniej chcieli się przedostać na drugą stronę Czerniakowskiej.
(tu wytłumaczenie dla nieznających Warszawy - na tym skrzyżowaniu nie ma przejazdu prosto przez Czerniakowską - trzeba z Bartyckiej, lub
Nowosieleckiej skręcić w którąś stronę).
Zamiast jednak wnieść swoje super-szpanersko-odchudzone rowery na
kładkę, przenieść je nad ulicą i zejść po drugiej stronie, oni wybrali
rozwiązanie "ciekawsze".
Jechali prawym pasem, który jest tylko do skrętu w Czerniakowską, więc
musieli przepuścić wszystkich jadących nim. Gdy pas ten był już wolny,
a na Czerniakowskiej akurat było Czerwone, przeskoczyli przez jedną
jezdnię tejże i stanęli "pod prąd" tuż przy końcu pasa do skrętu
z Czerniakowskiej w lewo w Bartycką.
Tam musieli odczekać pod sygnalizatorem (stojąc "frontem do klienta",
częściowo na pasie do jazdy na północ) aż pas do skrętu w lewo się
opróżni. Następnie musieli odczekać aż rozładuje się ruch wzdłuż
Czerniakowskiej (mieli szczęście, że to nie była godzina bardziej
"szczytowa"). Wtedy przecięli Czerniakowską na skos pod prąd do
przystanku autobusowego, na którym wjechali na chodnik.
Muszę przyznać, że wprawiło mnie to działanie w dość spore osłupienie
(z ciekawości aż przepuściłem jeden autobus). Czy lansik aż tak zabija
myślenie? Cała operacja trwała jakieś trzy-cztery minuty podczas gdy
przejście kładką na drugą stronę zajęłoby mniej niż jedną. No, ale jest
zgodne z przepisami i nie jest dla tfardzieli.