Czy podstawa skargi konstytucyjnej moze byc niezgodnosc z Konstytucja
RP przepisow kpc odnosnie wznowienia postepowania (art. 401 - 403
kpc), ktora polega na tym, ze nie uwzgledniaja te przepisy mozliwosci
wznowienia postepowania na skutek niezgodnosci wyroku z prawem unijnym
(niezgodnosc ta zostala potwierdzona zarowno przez Komisje Europejska
jak i krajowy Sad Najwyzszy w orzeczeniu o stwierdzeniu niezgodnosci z
prawem prawomocnego orzeczenia w tej sprawie oraz w innej analogicznej
sprawie przez Europejski Trybunal Sprawiedliwosci w Luksemburgu
(ETS))?
Pomimo, ze orzeczenie o stwierdzeniu niezgodnosci z prawem
prawomocnego orzeczenia daje podstawy do ubiegania sie o odszkodwanie
w odrebnym postepowaniu, to wydaje sie tez, ze powinna rowniez istniec
mozliwosc usuniecia z obiegu prawnego niezgodnego z prawem wyroku
poprzez jego wzruszenie na skutek wznowienia (jednakze sad odrzucil
skarge o wznowienie z uwagi na brak przeslanek ustawowych w przepisach
kpc odnosnie wznowienia), wtedy gdy SN stwierdzil niegodnosc z prawem
danego orzeczenia lub wtedy gdy wyrok jest niezgodny z prawem unijnym
na skutek orzeczenia Europejskiego Trybunalu Sprawiedliwosci w
Luksemburgu (w analogicznej sprawie, ale zgodnie z doktryna acte
claire taki wyrok ma bezposrednie zastosowanie we wszystkich
analogicznych sprawach, a wiec rowniez w niniejszej powinien stanowic
mozliwosc wznowienia postepowania na co zreszta wskazuje wyrok  ETS
453/00) lub na skutek orzeczenia ETPCz w Strasburgu.
Wyrok C-453/00 okresla m.in. ze z prawa wspolnotowego moze wynikac
obowiazek uchylenia lub zmiany decyzji i to takiej, ktora stala sie
juz ostateczna na skutek orzeczenia sadu krajowego.
Czy jednakze skarga konstytucyjna moze byc oparta na tym, ze dany
przepis kpc odnosnie wznowienia (np. art. 401[1] kpc) nie uwzglednia
mozliwosci wznowienia na skutek sprzecznosci z prawem unijnym
(potwierdzonej np. wyrokiem ETS w Luksemburgu, stanowiskiem Komisji
Europejskiej, wyrokiem ETPCz w Strasburgu) lub na skutek orzeczenia SN
stwierdzajacego niezgodnosc z prawem prawomocnego wyroku?
W przypadku prawa miedzynarodowego sprzecznosc (zaniechanie jego
uwzglednienia jako podstawy wznowienia) moglaby polegac na
nieuwzglednieniu w przepisach kpc o wznowieniu mozliwosci wznowienia w
zwiazku z art. 87 ust. 1, art. 90, art. 91, art. 9, a w konsekwencji
takze z art. 2, art. 7, art. 45 i art. 77 ust. 2.
Czy zatem podstawa skargi konstytucyjnej moze byc brak uwzglednienia w
ustawie zwyklej norm ustawy zasadniczej (Konstytucji RP)?