http://wpolityce.pl/polityka/308726-czy-sad-apelacyjny-stanie-w-prawdzie-i-przeprosi-julie-pitere


Julia Pitera ujawniła wreszcie prawdę - to sądy niższych instancji uniemożliwiały jej wykonywanie wyroków nakazujących przeprosiny. To brzmi jak orwellowska fraza, lecz taka jest rzeczywistość - sądy orzekły, że europosłanka Platformy Obywatelskiej ma przeprosić i następnie uniemożliwiły jej wykonanie własnego orzeczenia.

Okazało się bowiem, że formuła przeprosin nakazana przez sądy nie odpowiada Julii Piterze. W tej sytuacji trudno się dziwić, że nie mogła przeprosić przez długie pięć lat, bo tyle czasu upłynęło od wydania wyroków. Tylko Franz Kafka potrafiłby opisać pułapkę, do jakiej polski wymiar sprawiedliwości wpędził nieszczęsną kobietę.

Europosłanka straciła jednak w końcu cierpliwość i zapowiedziała, że zwróci się o wykładnię do sądu apelacyjnego. Dziw bierze, że wytrzymała tyle czasu w  bezdusznej atmosferze, niczym z ,,Procesu" wspomnianego Franza Kafki. Nie ma powodu by wątpić, że Julia Pitera mówi prawdę, całą prawdę i tylko prawdę. Możemy domniemywać, jaką gehennę przeżyła. Na pewno odwoływała się, składała zażalenia, latami monitowała sądy. Jej adwokaci walczyli jak lwy, komputery im się grzały od pisania uzasadnień, a szafy pęczniały od akt sprawy Pitery. Kobieta latami tłukła się po sądach i kancelariach, być może szukała sprawiedliwości u rzecznika praw obywatelskich, a może nawet w Komitecie Helsińskim i Europejskim Trybunale Praw Człowieka. Wszystko to robiła posłanka z PO, żeby móc przeprosić Mariusza Kamińskiego z PiS. Czy to nie jest pokora na miarę pierwszych chrześcijan?

Przez te lata Pitera mogła zwątpić w polski wymiar sprawiedliwości. Ba, mogła zwątpić w człowieka, w ludzkość i sens życia w ogóle. Jednak nie straciła wiary do końca, jeszcze raz zawierzyła, tym razem sądowi apelacyjnemu. Nie wiemy, co zrobi ów sąd, gdyż jest niezależny i niezawisły, jak każdy polski sąd, oczywiście, niewątpliwie. Jednak, jeśli sąd uzna prawo Julii Pitery do zmiany formuły przeprosin, to powinien uczynić coś więcej w ramach zadośćuczynienia.

Sąd Apelacyjny powinien przeprosić Julię Piterę za sądy niższych instancji, za te zmarnowana lata, za udręki i upokorzenia, za bezsenne noce i dnie spędzone na błaganiu o umożliwienie wykonania wyroków. Wiemy wszyscy, że sądy przeprosin nie praktykują raczej, jednak jest nadzieja. Na odbytym niedawno Kongresie Sędziów oznajmiono wszem i wobec, że ,,sędziowie są nadzwyczajną kastą ludzi" i nikt z uczestników nie zgłosił zdania odrębnego w tej kwestii. Skoro tak, to oczekujemy od sędziów sądu apelacyjnego nadzwyczajnych czynów. Niech staną w prawdzie i zaczną praktykować swoją nadzwyczajność od przeproszenia Julii Pitery.

autor: Stanisław Januszewski
Dawniej zagoniony wielkomiejski mieszczanin, dzisiaj spokojny emeryt z podwejherowskiej wsi. Trochę rozdarty pomiędzy ściśle ścisłym wykształceniem a mniej ścisłymi aspiracjami. Teraz staram się to wszystko w miarę ogarnąć i wyrównać proporcje.


--
General Skalski o zydach w UB :

"Rozanski, Zyd, kanalia najgorszego gatunku, razem z Brystigerowa, Fejginami, to wszystko (...) nie byli ludzie."

prof. PAN Krzysztof Jasiewicz o zydach :

"Zydow gubi brak umiaru we wszystkim i przekonanie, ze sa narodem
wybranym. Czuja sie oni upowaznieni do interpretowania wszystkiego,
takze doktryny katolickiej. Cokolwiek bysmy zrobili, i tak bedzie
poddane ich krytyce - za malo, ze zle, ze zbyt malo ofiarnie. W moim
najglebszym przekonaniu szkoda czasu na dialog z Zydami, bo on do
niczego nie prowadzi... Ludzi, ktorzy uzywają slow 'antysemita',
'antysemicki', nalezy traktowac jak ludzi niegodnych debaty, ktorzy
usiluja niszczyc innych, gdy brakuje argumentow merytorycznych. To oni
tworza mowe nienawisci".