Drugim torem żydowskiej taktyki wobec chrześcijaństwa jest przenikanie do
jego struktur organizacyjnych na zasadzie: jeśli nie możesz ich pokonać -
przyłącz się do nich. Oczywiście nie po to, by im pomagać, tylko - by
doprowadzić ich do stanu bezbronności.

Narzędziem tej metody walki jest lansowanie "judeochrześcijaństwa", a więc
czegoś, czego podobnie jak "centralizmu demokratycznego" za pierwszej
komuny - nigdy nie było, nie ma i nie będzie.

Judeochrześcijaństwo ma zasugerować chrześcijanom, że między judaizmem, a
chrześcijaństwem właściwie nie ma żadnych, a już zwłaszcza - nieusuwalnych
sprzeczności. Tymczasem jest ich cały legion, ale wystarczy już jedna
podstawowa: Chrystus.

Chrześcijanie, czyli christianos, to po prostu "chrystusowcy", podobnie jak
hitlerowcy, czy stalinowcy. Jakże tedy "chrystusowcy" mogą flirtować z
doktryną, według której Chrystus to perfidny oszust, który za karę gotuje
się we wrzących ekskrementach?

Oczywiście na tym etapie judeochrześcijaństwo jeszcze się maskuje, niby to
poszukując synkretycznej formuły, przy pomocy której można by poróżnione
domy pogodzić.

Taką właśnie formułą jest lansowana przez "judeochrześcijan" czyli -
powiedzmy wprost - żydowskich dywersantów w Kościele katolickim - koncepcja,
według której zmartwychwstanie Chrystusa nie było faktem historycznym, a
tylko emocjonalnym pragnieniem Jego uczniów.

Genialną intuicją przeczuł to św. Paweł, który swoich rodaków przejrzał na
wylot i trzy metry wgłąb ziemi. Dlatego przestrzegł - i ten głos niesie się
gromem przez tysiąclecia - że "jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, próżna
jest nasza wiara!".

Krótko mówiąc - judeochrześcijaństwo jest rodzajem silnej trucizny, której
celem jest rozpuszczenie chrześcijaństwa, by zniknęło, niczym sól w ukropie.

Więcej: http://www.michalkiewicz.pl/tekst.php?tekst=2960

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.