Paweł Wojtunik zmienia Centralne Biuro Antykorupcyjne w prowincjonalny
komisariat. Mój tekst to próba opisu tego procesu.

Jestem byłym funkcjonariuszem CBA. Wcześniej - innej służby specjalnej.
Niedawno na biurku Pawła Wojtunika wylądował mój raport o zwolnienie ze służby
(tak to się u nas nazywa). Nic już nie łączy mnie z tym panem. Mam prawo, a
nawet obowiązek, pokazywać jak największej ilości ludzi co dzieje się z
elitarną do niedawna służbą specjalną. Przepraszam za niezgrabności stylu. Z
oczywistych względów to mój pierwszy blog w życiu.

Filozofia

W swoim niedawnym wywiadzie dla Radia Zet Paweł Wojtunik stwierdził, że gdyby
to on kierował CBA, gdy agenci jednej z delegatur zdobyli materiały znane
później częściowo jako "afera hazardowa", kazałby je… zniszczyć. Dlaczego? Bo
przecież nikogo nie złapano za rękę na popełnianym przestępstwie. Paweł
Wojtunik dał tym stwierdzeniem najlepszy dowód tego, że kompletnie nie rozumie
filozofii działania służb specjalnych. Jego praca w policji przysłoniła mu
świat czarno-białymi okularami. Wojtunik nie zdaje sobie sprawy, że na biurko
premiera co tydzień trafiają dziesiątki meldunków operacyjnych ABW i SKW (a do
niedawna i CBA). O specyfice pracy AW i SWW tutaj nie ma co nawet wspominać.
Żaden z nich nie jest twardym dowodem popełnionych przestępstw. Natomiast
właśnie od tego są służby specjalne - by dostarczać rządzącym między innymi
INFORMACJI. Nazwijcie to jak chcecie: plotkarstwem, donosicielstwem, itp. Ale
tak działają służby na całym świecie. Wojtunik zatrzymał się na etapie
złodzieja słoików z piwnicy. Złapany? Winny. Uciekł? Trudno. Czego jednak
można się spodziewać po człowieku, który w wieku 19 lat, po średniej szkole
średniego szczebla, trafił prosto do patrolowania chodników? W tym wieku
większość doświadczonych funkcjonariuszy służb zdawała maturę i szła na
porządne studia. Dopiero stamtąd - z umiejętnością myślenia, z wiedzą o
świecie, ze znajomością języków trafiali do "firm". W wieku 25 lat Wojtunik
był już "doświadczonym policjantem". Pytanie tylko czego się przez ten czas
zdążył nauczyć. W ten sposób przechodzimy do kolejnego zagadnienia.   Kadry

Mariusz Kamiński oparł CBA na trzech filarach: doświadczonych
funkcjonariuszach służb specjalnych, doświadczonych policjantach oraz młodych,
wykształconych absolwentach prawa, politologii, etc. Nie ustrzegł się
oczywiście błędów, ale sygnał był jasny. Budujemy elitarną służbę, w której
nie ma miejsca dla mistrzów posługiwania się pałką policyjną po zawodówkach.
Jasne były kryteria naboru - jedynie wyższe wykształcenie dawało szansę na
karierę. Co nastało z Pawłem Wojtunikiem? Zmiana wewnętrznych przepisów CBA
skutkująca tym, że wyższego wykształcenia już mieć nie trzeba. Korytarze "na
dziewiątce" (tak nazywamy siedzibę firmy przy Al. Ujazdowskich 9) zapełniły
się wulgarnymi, prostackimi kumplami Wojtunika z policji. Ci ludzie nie kryją
swojej pogardy dla funkcjonariuszy CBA, którzy trafili tam z ABW lub cywila.
Nie kryją również, że przyszli do nowej firmy wyłącznie dla wyższych zarobków.
Ślepo wierni swemu dobroczyńcy, bez żadnego dorobku w poprzedniej firmie.
Paweł Wojtunik bajdurzy o tym, że "wyrwał policji najlepszych fachowców,
elitę". Bzdura. Najlepsi przyszli wtedy, gdy CBA powstawało, los tej służby
nie był pewny, a na zmianę decydowali się naprawdę odważni i bezkompromisowi.
Teraz przychodzą napakowani sterydziarze z CBŚ albo wąsaci emeryci, którzy
dobrze pamiętają poprzedni ustrój. Finezyjne metody pracy operacyjnej?
Znajomość języków? Umiejętność przewidywania ruchów przestępców w białych
kołnierzykach? Zapomnijcie.  Jest rechot, buciory na stole, smród kaca i
opowieści "jakimi to my nie byliśmy zajebistymi policjantami, a teraz tu
będziemy sprzątać po amatorach". I mówią to ludzie, których byle porucznik z
ABW mógłby uczyć latami. Dla zobrazowania formatu tych ekspertów podam jeden,
acz wymowny, przykład.

Kontrola operacyjna

Od członków kolegium służb specjalnych Paweł Wojtunik mógłby się dowiedzieć,
że do niedawna zarówno Prokurator Generalny, jak i sędziowie Sądu Okręgowego w
Warszawie akceptowali wnioski CBA o kontrolę operacyjną (tzw. podsłuch) mniej
więcej na poziomie 95 procent. Przedstawiciele obu tych instytucji
wielokrotnie z uznaniem wypowiadali się o rzetelności i fachowości wniosków
sporządzanych przez funkcjonariuszy CBA. Wojtunik postanowił jednak, że tak
dalej być nie może i trzeba coś z tym fantem zrobić. Wymyślił więc, że
powstanie specjalna komórka, kierowana oczywiście przez jego dobrego kolegę,
która jeszcze wewnątrz CBA będzie wnioski opiniować. Efekt? Całkowite
sparaliżowanie pracy operacyjnej. Większość wniosków nigdy nie trafia nawet na
biurko Wojtunika, ponieważ jego koledzy z wspomnianej wyżej komórki po prostu
je odrzucają. Bez uzasadnienia. Lub z uzasadnieniem świadczącym o tym, że
ludzie ci nigdy w życiu nie mieli do czynienia z pracą operacyjną. W firmie
tajemnicą poliszynela jest fakt, iż taka polityka doprowadziła do
niepowetowanych strat w co najmniej kilku poważnych rozpracowaniach. Więcej
niestety napisać nie mogę, ponieważ nadal obowiązuje mnie tajemnica państwowa.

Przypadek Stankiewicza

Na koniec najbardziej chyba bulwersująca kwestia. Paweł Wojtunik zatrudnił na
stanowisku szefa Delegatury CBA w Gdańsku człowieka, który wcześniej
rozpracowany był przez CBA. Dzięki "Rzeczpospolitej" znamy kryptonimy dwóch
takich spraw - "Wallenrod" i "Papuga". Obie dotyczyły szeroko pojętej korupcji
w pomorskim wymiarze sprawiedliwości. Warto, by opinia publiczna poznała
choćby część prawdy. Bo z ust Pawła Wojtunika nigdy jej nie usłyszy.
Jedną z pierwszych czynności nowego szefa CBA było osobiste polecenie, by
przynieść mu rejestrację Stankiewicza w CEZOP (Centralna Ewidencja
Zainteresowań Operacyjnych służb specjalnych). Następnie przekazano mu na jego
polecenie teczki spraw, w których Stankiewicz się pojawiał. Następnie
Departament Kadr i Szkolenia CBA zwrócił się do kilku jednostek firmy z
pytaniem czy są w posiadaniu informacji, które świadczą o tym, iż Jerzy
Stankiewicz nie powinien zostać powołany do służby w CBA. Odpowiedzi, które
przesłano z co najmniej dwóch miejsc, powinny ujrzeć światło dzienne.
Zawierały one szeroki opis tego, o co podejrzewano Stankiewicza. Oraz odsyłały
do Prokuratury Apelacyjnej w Białymstoku prowadzącej śledztwo m.in. w tej
sprawie. Mimo tych wszystkich ostrzeżeń Wojtunik mianował Stankiewicza szefem
Delegatury w Gdańsku. Jednej z tych, które wcześniej Stankiewicza
rozpracowywały. Cała reszta stanowi niestety tajemnicę państwową. Ale prawda
kiedyś ujrzy światło dzienne. Dość powiedzieć, że ówczesny dyrektor
Departamentu Kadr i Szkolenia na znak protestu odszedł ze służby. A żona
nowego pana dyrektora z Gdańska może się teraz dumnie przechadzać po sopockich
galeriach handlowych ze swą przyjaciółką. Panią premierową.

Tak oto wygląda dziś sytuacja w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym. Elitarnej
niegdyś służbie specjalnej, która miała nie bać się nikogo i walczyć z
przestępczością na każdym, nawet najwyższym szczeblu.



http://lubczasopismo.salon24.pl/kontrrewolucja/post/260087,dlaczego-odszedlem-z-cba

--

Tomy M. napisal:


Ja pierdolę. Włosy dęba stoją!

*********************************************************************

A żona nowego pana dyrektora z Gdańska może się teraz dumnie przechadzać po

sopockich

galeriach handlowych ze swą przyjaciółką. Panią premierową.

takiego mamy premiera, strach sie bac.

--

Warto przeczytac komentarze pod tym tekstem, chociaz platnych kundli i
pozytecznych idiotow z PO, pojawilo sie tam mnostwo.

Szczegolnie polecam zwrocic uwage na ten komentarz nawiazujacy do zamiaru
otwarcia przez Sikorskiego, granizy z Kaliningradem:

*To, co Pan opisuje, jest dramatyczne. Ale od jesieni ub. roku - w jakimś
stopniu przewidywalne.
Casus Stankiewicza w Gdańsku jest chyba szerszym odzwierciedleniem kuriozalnej
sytuacji we wszystkich (?) służbach specjalnych na terenie Pomorza. Co za
paradoksy! Mamy tutaj świetnie działającą prokuraturę w sprawie K. Olewnika i
jednocześnie głęboki kryzys w pionach kryminalistycznych.

Zastanawiam się, co to będzie za parę miesięcy, kiedy otworzona zostanie
granica z Kaliningradem i kiedy cała tamtejsza mafia i przestępczość przewali
się na teren Olsztyńskiego, do Trójmiasta i na całe Pomorze. Bo o to zdaje się
chodzi przede wszystkim w tym tzw. małym ruchu bezwizowym. Czy tutaj da się
jeszcze w ogóle normalnie żyć?*




--

W dniu 2010-12-17 02:32,  obserwator pisze:

Na koniec najbardziej chyba bulwersująca kwestia. Paweł Wojtunik zatrudnił na
stanowisku szefa Delegatury CBA w Gdańsku człowieka, który wcześniej
rozpracowany był przez CBA. Dzięki "Rzeczpospolitej" znamy kryptonimy dwóch
takich spraw - "Wallenrod" i "Papuga". Obie dotyczyły szeroko pojętej korupcji
w pomorskim wymiarze sprawiedliwości. Warto, by opinia publiczna poznała
choćby część prawdy. Bo z ust Pawła Wojtunika nigdy jej nie usłyszy.
Jedną z pierwszych czynności nowego szefa CBA było osobiste polecenie, by
przynieść mu rejestrację Stankiewicza w CEZOP (Centralna Ewidencja
Zainteresowań Operacyjnych służb specjalnych). Następnie przekazano mu na jego
polecenie teczki spraw, w których Stankiewicz się pojawiał. Następnie
Departament Kadr i Szkolenia CBA zwrócił się do kilku jednostek firmy z
pytaniem czy są w posiadaniu informacji, które świadczą o tym, iż Jerzy
Stankiewicz nie powinien zostać powołany do służby w CBA. Odpowiedzi, które
przesłano z co najmniej dwóch miejsc, powinny ujrzeć światło dzienne.
Zawierały one szeroki opis tego, o co podejrzewano Stankiewicza. Oraz odsyłały
do Prokuratury Apelacyjnej w Białymstoku prowadzącej śledztwo m.in. w tej
sprawie. Mimo tych wszystkich ostrzeżeń Wojtunik mianował Stankiewicza szefem
Delegatury w Gdańsku. Jednej z tych, które wcześniej Stankiewicza
rozpracowywały. Cała reszta stanowi niestety tajemnicę państwową. Ale prawda
kiedyś ujrzy światło dzienne. Dość powiedzieć, że ówczesny dyrektor
Departamentu Kadr i Szkolenia na znak protestu odszedł ze służby. A żona
nowego pana dyrektora z Gdańska może się teraz dumnie przechadzać po sopockich
galeriach handlowych ze swą przyjaciółką. Panią premierową.

Tak oto wygląda dziś sytuacja w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym. Elitarnej
niegdyś służbie specjalnej, która miała nie bać się nikogo i walczyć z
przestępczością na każdym, nawet najwyższym szczeblu.

Ja pierdolę. Włosy dęba stoją!

--

Tomy M.

"Patriotyzm nie ma nic wspólnego z konserwatyzmem. Co więcej jest on przeciwieństwem konserwatyzmu. Patriotyzm jest pomostem łączącym przeszłość i przyszłość. Żaden prawdziwy rewolucjonista nie był internacjonalistą" — George Orwell