(...)Zgodnie z oficjalną definicją Izrael jest państwem należącym wyłącznie
i tylko, bez względu na miejsce zamieszkania, do osób określanych przez
władze izraelskie jako Żydzi. Z drugiej strony Izrael nie należy do
obywateli nieżydowskiego pochodzenia (ok.17% ogół ludno ci w starych
granicach państwa z roku 1967), których oficjalnie zalicza się do osób
niższej kategorii.

Nieżydowska ludność Izraela- Arabowie i Druzowie- jest dyskryminowana w 3
podstawowych dziedzinach życia społecznego- ekonomicznego.
Chodzi o prawo do zamieszkania, prawo do pracy i zasadę równości wobec
prawa.

Dyskryminacja z tytułu zamieszkania wynika z faktu, że 92% terytorium
Izraela jest w rękach państwa.
Tereny te administrowane są przez Izraelskie Władze Ziemskie w oparciu o
wytyczne Żydowskiego Funduszu Narodowego, organizacji afiliowanej przy
Światowej Organizacji Syjonistycznej.
Uchwalone przez Fundusz przepisy odmawiają prawa do zamieszkiwania, otwarcia
firmy, a często prawa do pracy wszystkim nie- Żydom tylko dlatego, że nie są
Żydami. Jest to przykład skrajnej nietolerancji, ale jako że dotyczy państwa
Izrael, na świecie zbywany jest milczeniem.
Każda uwaga krytyczna byłaby tu poczytywana za antysemityzm.

Nieżydowskim obywatelom Izraela nie przysługuje równość wobec prawa.
Najwyraźniej widać to w fundamentalnej ustawie o powrocie, zgodnie z którą
bezwarunkowe prawo wjazdu i osiedlania się na terenach Izraela mają
wyłącznie osoby uznane za Żydów.
Ludzie ci natychmiast otrzymują obywatelstwo raz bezzwrotną zapomogę w
wysokości 20 tys. dolarów na rodzinę (Żydzi sowieccy).
Obywatelowi, który opuścił kraj czasowo, a do którego stosuje się
klauzula: "może imigrować zgodnie z ustawą o powrocie" (chodzi tylko o
Żydów), w momencie powrotu do ojczyzny przysługuje szereg ulg celnych, prawo
do niskoprocentowej pożyczki itd.
Nieżydowskim obywatelom Izraela żadne z tych dobrodziejstw nie przysługuje.
Intencja jest więc jasna: przyciągnąć do Izraela jak najwięcej Żydów z
diaspory, tak aby zapewnić państwu jednolicie narodowy charakter.
Problem to o tyle naglący, gdyż przyrost naturalny wśród izraelskich Arabów
(cały czas pomijamy milczeniem Terytoria Okupowane) jest wyższy niż u Żydów,
co zaowocowało w ostatnich 40 latach znaczących wzrostem tej właśnie
ludności.

Podstawowym narzędziem wdrażania dyskryminacji w życiu codziennym są
osobiste karty tożsamości, które każdy obywatel musi nosić zawsze przy
sobie.
Na karcie widnieje narodowość posiadacza (Żyd, Arab, Druz), co ułatwia pracę
policji.

W Izraelu przepisy prawa rabinackiego regulują prywatny status obywateli
żydowskich, skutkiem czego żaden Żyd nie może poślubić osoby nie będącej
żydowskiego pochodzenia.
Małżeństwa zawarte za granicą(np. na Cyprze) są wprawdzie uznawane, ale
dzieci ze związków żydowsko- gojowskich uważane są za dzieci nieślubne
(dzieci pozamałżeńskie, ale mające za rodziców Żydów są uznane za
prawowite).
Jeżeli to ma nieszczęście być urodzonym przez matkę- gojkę, nie może zawrzeć
związku małżeńskiego.
Osoby takiej nie można również pochować.
Przepisy te dziwnie przypominają niemiecki Ustawy Norymberskie z roku 1935,
a niektórzy wręcz twierdzą, że współczesny Izrael to III Rzesza a rebours.

Ostatnim czynnikiem wzmacniającym nacjonalistyczny i izolacjonistyczny
charakter Izraela oraz ekskluzywizm Żydów, jest ideologia ziemi Odzyskanej.
Ideologię tą wpaja się Żydom od najwcześniejszych lat.
Zgodnie z nią Ziemię Odzyskaną stanowią terytoria, które z rąk nieżydowskich
przechodzą w żydowskie.
Mogą one stanowić własność prywatną lub państwową. Ziemia w rękach
nieżydowskich określana jest jako nie odzyskana.
Gdy zostaje odzyskana- ludność nie żydowską tam mieszkającą Żydzi starają
się usunąć.
Ta właśnie ideologia doprowadziła do aneksji sąsiednich terytoriów arabskich
w roku 1967, a plany judaizacji Zachodniego Brzegu to również owoc tej
obłędnej, ekspansjonistycznej idei (Żydzi mają prawa do 70% Zachodniego
Brzegu Jordanu, tymczasem stanowią
tam mało znaczący procent ogółu ludności.
Współczesne rozmowy o przekazaniu kolejnych obszarów pod palestyńską
kontrolę rozbijają się wobec nieustępliwości strony żydowskiej, która raz
zaanektowane terytoria nie żydowskie nie może-wbrew tradycji- oddać gojom).

Te kilka uwag pozwala, jak sądzę, wyrobić sobie zdanie o specyficznej
demokracji izraelskiej. Demokracji "przez Żydów i dla Żydów".
I tylko dla nich.
dr Dariusz Ratajczak "Tematy Niebezpieczne" Wydawnictwo Dariusz Ratajczak
Opole 1998
źródło http://www.naszawitryna.pl/ksiazki_18.html
http://biblio.ojczyzna.pl/HTML/Ratajczak__Tematy-Niebezpieczne-1.htm