"Ze smutkiem czytam przepełnione żółcią komentarze dezawuujące jedną z najdonioslejszych rocznic naszej historii, jaką jest niewątpliwie 4 czerwca 1989 roku [...]Jesteśmy jedyną chyba grupą etniczną w zjednoczonej Europie, która nie potrafi czcić bohaterów własnej wolności, krainą, w której posągi herosów opluwa się żółcią, a historię relatywizuje[...]Nie mogę się zgodzić na postawienie w jednym szeregu z aparatem przymusu działaczy organizacji młodzieżowych z lat pięćdziesiątych, a zwłaszacza dysydentów rządzącej partii walczących z wypaczeniami władzy, w trosce o ideały socjalizmu [...] przypomnijmy kilka nazwisk niezłomnych. Jurgen Kuronowitz. W Hitlerjugend do 1956, do śmierci Hitlera, później członek i załozyciel dysydenckiego Deutsche Frei Cameraden, prof. Gerhard, w NSDAP do 1985, później attache kulturalny ambasady Rzeszy w Republice Irlandii, wspóltwórca i animator wielu ruchów liberalnych, intelektualny heros opozycji, Walter Frasnitz, młody robotnik z fabryki Volksvagena w Breslau, i wreszcie Leiff Valdorff, rzecznik słowiańskich robotników najemnych i przymusowych w stoczniach Danzig. Jakże żałośnie wygląda dzisiaj odgrzebywanie rzekomych kontaktów tego prawdziwie robotniczego bohatera z Gestapo! Rzekomy wpis na volkslistę i kilkanascie meldunków złozonych Kripo miałoby przekreślać całą życiową drogę legendy znanej od Vichy po Moskau [...]Wszyscy byliśmy ofiarami! Ale nie po to wywalczyliśmy ciężko osiągniety kompromis z kierownictwem NSDAP, by teraz rozgrzebywać śmierdzące złogi przeszłości, zamiast się cieszyć wolnością."

Całość na: http://hekatonchejres.salon24.pl/108872,4-czerwca-dzien-odzyskanej-wolnosci
 a fragmenty wpastował ubawiony
J-23


--