(...)Jeszcze nim wojna się skończyła, Jerzy Putrament wzywał do "uczenia się nienawiści", "nienawidzenia czynną i bezlitosną nienawiścią zła i brudu, który pozostał w naszym narodzie po hitleryzmie", a owym "brudem" miała być Armia Krajowa. Nienawidzić należało także klasy posiadające.
Największym zaś grzechem w oczach władzy ludowej był "solidaryzm narodowy".
Cenzura, prawa ręka partii, nawet w teatralnych przedstawieniach amatorskich nie dopuszczała wypowiedzi o "zgodnej pracy wszystkich, która zbawi świat", stwierdzeń, że
"wszyscy ludzie na tym świecie są jak jedna rodzina",
czy groźnych w swej treści przyśpiewek:
"Na zebraniach czy w kościele wszędzie chłopek z pany
Mocni siłą i łącznością wrogom się nie damy",
Nienawiść zwano "szlachetnym uczuciem",
jeśli tylko służyła "sprawie obrony pokoju i socjalizmu".
"Pogardę i nienawiść" rozbudzać więc miało też radio (masowy w owych czasach środek przekazu),
nazwane przez Jakuba Bermana "organizatorem świadomości,".

Najgroźniejszym wrogiem stali się "polscy faszyści" i "polscy reakcjoniści".
Więziono ich i mordowano, ale równie chętnie walczono z nimi słowem.
Wróg nie posiadał ludzkiej twarzy, z wrogiem nie rozmawiano, ani nie wysłuchiwano jego racji, tak więc niecenzuralna okazała się nawet pochwała "Listu komunisty do przyjaciela z AK" Tadeusza Hołuja, który uszanował w przeciwniku "jego ogromnej wagi wartości moralne".
"Mordowanemu i ograbionemu Polakowi nie wolno się bronić, ani wołać o pomoc", pisał na wiosnę 1946 roku WlN-owski "Głos Opozycji" (nr 43).
"Jeśli to uczyni, staje się faszystą, pachołkiem reakcji, czy Hitlera, wreszcie - bandytą".
"Reakcyjnymi" określane też były działania duchowieństwa, które mówiło o "konieczności wycofania się wojsk sowieckich z granic Polski".(3)

Nienawiść stawała się motorem ludzkich działań.
Wojewódzkie Urzędy Informacji i Propagandy przygotowywały z okazji rocznic i świąt dziesiątki tysięcy plakatów i ulotek, które krzyczały: "Precz!", które domagały się "zgniecenia szkodników", wsadzania do więzień i wieszania na szubienicach nie tylko "bandytów leśnych" i "rodzimych faszystów", ale także złodziei i spekulantów oraz "reakcyjnych paniczyków".
Wzywano przy tym, aby "każdy obywatel został informatorem".
więcej w http://jozefdarski.pl/7041-do-ub-za-holokaust

Użytkownik "mkarwan" <mkarwan@poczta.onet.pl> napisał w wiadomości news:kpk5mn$60e$1usenet.news.interia.pl...
| (...)Jeszcze nim wojna się skończyła, Jerzy Putrament wzywał do "uczenia się
| nienawiści", "nienawidzenia czynną i bezlitosną nienawiścią zła i brudu,
| który pozostał w naszym narodzie po hitleryzmie", a owym "brudem" miała być
| Armia Krajowa. Nienawidzić należało także klasy posiadające.
| Największym zaś grzechem w oczach władzy ludowej był "solidaryzm narodowy".
| Cenzura, prawa ręka partii, nawet w teatralnych przedstawieniach amatorskich
| nie dopuszczała wypowiedzi o "zgodnej pracy wszystkich, która zbawi świat",
| stwierdzeń, że
| "wszyscy ludzie na tym świecie są jak jedna rodzina",
| czy groźnych w swej treści przyśpiewek:
| "Na zebraniach czy w kościele wszędzie chłopek z pany
| Mocni siłą i łącznością wrogom się nie damy",
| Nienawiść zwano "szlachetnym uczuciem",
| jeśli tylko służyła "sprawie obrony pokoju i socjalizmu".
| "Pogardę i nienawiść" rozbudzać więc miało też radio (masowy w owych czasach
| środek przekazu),
| nazwane przez Jakuba Bermana "organizatorem świadomości,".
|
| Najgroźniejszym wrogiem stali się "polscy faszyści" i "polscy reakcjoniści".
| Więziono ich i mordowano, ale równie chętnie walczono z nimi słowem.
| Wróg nie posiadał ludzkiej twarzy, z wrogiem nie rozmawiano, ani nie
| wysłuchiwano jego racji, tak więc niecenzuralna okazała się nawet pochwała
| "Listu komunisty do przyjaciela z AK" Tadeusza Hołuja, który uszanował w
| przeciwniku "jego ogromnej wagi wartości moralne".
| "Mordowanemu i ograbionemu Polakowi nie wolno się bronić, ani wołać o pomoc",
| pisał na wiosnę 1946 roku WlN-owski "Głos Opozycji" (nr 43).
| "Jeśli to uczyni, staje się faszystą, pachołkiem reakcji, czy Hitlera,
| wreszcie - bandytą".
| "Reakcyjnymi" określane też były działania duchowieństwa, które mówiło o
| "konieczności wycofania się wojsk sowieckich z granic Polski".(3)
|
| Nienawiść stawała się motorem ludzkich działań.
| Wojewódzkie Urzędy Informacji i Propagandy przygotowywały z okazji rocznic i
| świąt dziesiątki tysięcy plakatów i ulotek, które krzyczały: "Precz!", które
| domagały się "zgniecenia szkodników", wsadzania do więzień i wieszania na
| szubienicach nie tylko "bandytów leśnych" i "rodzimych faszystów", ale także
| złodziei i spekulantów oraz "reakcyjnych paniczyków".
| Wzywano przy tym, aby "każdy obywatel został informatorem".
| więcej w http://jozefdarski.pl/7041-do-ub-za-holokaust
|

1. Episkopat wezwie duchowieństwo, aby w pracy duszpasterskiej zgodnie z nauką Kościoła nauczało wiernych poszanowania prawa i władzy państwowej.
2. Episkopat wezwie duchowieństwo, aby w swej działalności duszpasterskiej nawoływało wiernych do wzmożonej pracy nad odbudową kraju i nad podniesieniem dobrobytu Narodu.
6. Wychodząc z założenia, że misja Kościoła może być realizowana w różnych ustrojach społeczno-gospodarczych, ustanowionych przez władzę świecką, Episkopat wyjaśni duchowieństwu, aby nie przeciwstawiało się rozbudowie spółdzielczości na wsi, ponieważ wszelka spółdzielczość w istocie swej jest oparta na etycznym założeniu natury ludzkiej, dążącej do dobrowolnej solidarności społecznej, mającej na celu dobro ogółu.
7. Kościół - zgodnie ze swymi zasadami - potępiając wszelkie wystąpienia antypaństwowe będzie przeciwstawiał się zwłaszcza nadużywaniu uczuć religijnych w celach antypaństwowych.
8. Kościół katolicki, potępiając zgodnie ze swymi założeniami każdą zbrodnię, zwalczać będzie również zbrodniczą działalność band podziemia oraz będzie piętnował i karał konsekwencjami kanonicznymi duchownych, winnych udziału w jakiejkolwiek akcji podziemnej i antypaństwowej.

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TH/THW/porozumienie_RP_1950.html