Można donosiciela żydowskiego (moser) zabić, wszędzie, nawet obecnie.
Wolno go zabić, nim doniesie.
Skoro tylko powiedział, że chce komuś szkodzić na życiu lub majętności, choćby szkoda była mała, sam na siebie wydał wyrok śmierci.
Trzeba go jednak przestrzec i powiedzieć: nie wyjawiaj.
Gdyby jednak odparł czelnie: nie, jednak wyjawią, należy go zabić, a kto pierwszy to uczyni, ten większą będzie miał zasługę (Choszen Hamiszpat § 388 art. 10).

Grożenie śmiercią za zwrócenie się do władz w sprawach majątkowych jest szantażem bandyckim.
Mamy tu wyraźny nakaz takiego szantażu.
Przepis ten znajduje się w Szulchan-Aruchu, kompendium talmudycznym Józefa Karo (1488 - 1577), a więc należy już do czasów nowożytnych, aczkolwiek odpowiada duchowi epok poprzednich.
Bez sądu, bez rozważenia tej "małej szkody" wolno każdemu takiego człowieka zabić, a pilniejszy w tym bardziej będzie zasłużony.

Jeżeli nie ulega wątpliwości, że ktoś trzykrotnie zdradził żydów, lub stał się przyczyną, że ich pieniądze (!) przeszły do akumów, starać się należy o sposób i radę mądrą, by go sprzątnąć (Choszen Hamiszpat § 388 art. W).
Cenzura średniowieczna usuwała z tekstów żydowskich wyrazy "goj" (poganin), "nokhri" (wróg) i "aboda zara" (cudzy kult), zastępując je sztucznym słowem "akum", utworzonym z pierwszych liter wyrazów następujących: "abode kokabim umazzalot", "czciciele gwiazd i znaków zodiaku" (porów. Strack Einleitung in den Thalmud, str. 34 w dopiskach).
Strack tłumaczy "gwiazd i gwiazdozbiorów", inni "gwiazd i planet"; ale sądzę, że ma słuszność Gustaw Marx w "Juedisches Fremdenrecht" (str. 22 w przypisku) tłumacząc "znaki zodiaku", aczkolwiek literatura rabinistyczna przez "mazzalot" rozumiała także planety (p. Riehm, Handwoerterbuch des biblischen Altertums, wyd. 2-gie, str. 1574), choć słowo to mogło oznaczać także 28 stacji księżyca (p. Schiaparelli, Die Astronomie im Alten Testament, str. 72).
Cenzorom średniowiecznym o to chodziło, aby uniemożliwić mniemanie, iż owe przepisy mogłyby się stosować do chrześcijan.
Nie na wiele się to przydało, gdyż śród innych nazw mamy dla krzyża w literaturze talmudycznej także "kokab", "gwiazda", albowiem istniały i istnieją dotąd krzyże z promieniami, oparte na sierpie księżyca, a nawet otoczone wieńcem gwiazd (porów. Bohdana Janusza "Zdobnictwo ludowe w okolicach Lwowa" w N* 9 warszawskiej "Ziemi" z 1. III 1913, wiz. 22 i 25).
Wrażliwość żydów jest na to tym większa, iż zachowali dużo śladów starożytnego kultu astralnego.
- Przepis powyższy razi swą potwornością tym bardziej, iż zaleca morderstwo z premedytacją w sprawach pieniężnych.
Uwzględniając przepis poprzedni, będziemy mieli, że za trzykrotną "małą szkodę" czeka śmierć skrytobójcza.

Na koszty, które poniosła gmina celem usunięcia zdrajcy, musi łożyć każdy (Choszen Hamiszpat § 163 art. 1).
Przepis ten w świetle kodeksów karnych całej Europy da się scharakteryzować tylko jako zmowa zbójecka.
Takie zmowy zbójeckie dotąd istnieją.
(...)jesienią 1913 r. w Piotrkowie toczył się proces karny przeciwko żydom lichwiarzom, którzy sfałszowali weksle na imię zmarłego Michała Rogowskiego, obywatela ziemskiego, że dla sterroryzowania adwokata Chądzyńskiego, występującego z powództwem cywilnym, utworzyła się w Łodzi tajna organizacja żydowska "20 przysięgłych żydowskiej ochrony duchownej" i że nadesłano owemu adwokatowi wyrok śmierci.
Andrzej Niemojewski "Dusza żydowska w zwierciadle Talmudu" Warszawa - 1914

źródło
http://krzysztofcierpisz.wordpress.com/2007/06/17/andrzej-niemojewski/

Użytkownik "mkarwan" <mkarwan@poczta.onet.pl> napisał

Można donosiciela żydowskiego (moser) zabić, wszędzie, nawet obecnie.
Wolno go zabić, nim doniesie.

Wystarczy juz tych zydowskich anonsow mkarwan.
Juz dawno zrobiles z siebie posmiewisko. Teraz jestes
juz tylko zenujacy... Fuj...