Dawno już poziom polskiej polityki sięgnął dna. Ostatnio jednak przebił je i
podąża dalej. Osiągnęliśmy stan gdy duża część narodu czuje niesmak na widok
reprezentantów, których sama wybrała. Jedni reagują agresją gdy zeschizowany
Kaczyński z obłędnym Macierewiczem próbują Polskę wepchnąć do trumny. Inni
płaczą z bezsilności gdy Tusk w końcu bierze się do roboty i znowu wszystko
partaczy. Jeszcze inni ze zgrozą patrzą na węszącą kolejnej wizyty u koryta
watahę z SLD albo na wypastowane już i błyszczące oficerki Ziobry. Tylko ci
bardziej odporni mają głęboko w dupie całe to PO, PiS, SLD, PSL, krzyże i
obrońców, dopalacze, in vitro, wykluczenia z partii i inne pierdoły
odwracające uwagę od spraw istotnych, na które wszystkim brak zarówno odwagi,
jak i kompetencji.

Każdy z nas mógłby z pewnością wskazać kilka postaci z polskiej sceny
politycznej, których nie chciałby już nigdy więcej oglądać. Demokracja,
niestety, nie dała nam narzędzia głosu negatywnego, który pozwoliłby zepchnąć
nielubianego kandydata w stronę politycznego niebytu.

10 kwietnia 2010 nastąpił w Polsce pewien przełom. Część "elity" zapakowała
się do jednego samolotu, po czym z hukiem poddała utylizacji. Pech chciał, że
na pokładzie było też wielu ludzi dobrych, zasłużonych dla Polski, niewinnych,
lub przynajmniej pracowitych. Realizację należy więc uznać za nieudaną, ale w
całym wydarzeniu tkwi pomysł, który prosi o ponowne zastosowanie.

Pozostał nam drugi Tupolew. Wybierzmy wspólnymi siłami listę pasażerów,
których należy do tego samolotu zapakować. Pokażmy, komu należy się bilet w
jedną stronę i trwałe zniknięcie z polskiej polityki.

Pamiętajcie, w Tupolewie mieści się tylko 89 pasażerów! http://drugitupolew.pl/

MH

--