Dziś mija dziewiąta rocznica śmierci mojego najlepszego przyjaciela Darka.
Zapił się na śmierć, wygłupialiśmy się jak małolaci...
Darek mieszkał na drugim końcu naszego osiedla, miał piękny dom z
klinkierówki, ja mieszkam na przeciwległym końcu osiedla Słowiańskiego.
Zawsze, po kilkudniowym pijaństwie spotykaliśmy się z samego rana na kacu w
środku osiedla, po środku osiedla znajduje się osiwedlowy sklepik FAB. Ja
idąc z rana na kacu po piwo do sklepu widziałem nadchodzącego z
przeciwległej strony Darka, a on z daleka krzyczał do mnie, "Góra z górą się
nie zejdą, a człowiek z człowiekiem zawsze!"... Któregoś razu, krótko przed
jego śmiercią, jak się już zaopatrzyliśmy na kaca w browar, idąc razem na
wysokości przyosiedlowego cmentarza, Darek nagle mówi do mnie, "Jestem
ciekaw, który z nas znajdzie się prędzej na tym cmentarzu"... Mnie aż
przeszyło, mówię przerażony, Darek, co ty wygadujesz, miałem złe przeczucie.
Wygrał, ścigał się ze mną i wygrał. Miał zaledwie 42 lata jak umarł. Darek
miał wcześniej firmę transportową, fajnego mercedesa okularnika, z którego
się cieszył, odziedziczył po ojcu też dużą kamienicę we Wrocławiu, sprzedał
ją i wszystko szło na przelew. Pieniądze miał w City Banku. Pamiętam, jak
byliśmy tam raz wypłacić kasę, ja w ręku trzymając flaszkę wódki piłem z
gwinta w poczekalni, nic sobie nie robiąć z monitoringu i pań obsługujących
klientów i mnie i Darka obserwujących, podszedłem do okienka i żartowałem,
że czy one sobie zdają z tego sprawę, że są niewolnikami u Żyda? A pani ta
się uśmiała i powiedziała, że tak, wie o tym, że jest niewolnikiem u Żyda i
jest wyrobnikiem u niego za grosze. Jeszcze z tydzień przed swoją śmiercią
Darek przyszedł do mnie i mówi, choć

"boukun" <boukun@neostrada.pl> schrieb im Newsbeitrag
news:mgas3v$o69$1mx1.internetia.pl...

Dziś mija dziewiąta rocznica śmierci mojego najlepszego przyjaciela
Darka. Zapił się na śmierć, wygłupialiśmy się jak małolaci...
Darek mieszkał na drugim końcu naszego osiedla, miał piękny dom z
klinkierówki, ja mieszkam na przeciwległym końcu osiedla Słowiańskiego.
Zawsze, po kilkudniowym pijaństwie spotykaliśmy się z samego rana na
kacu w
środku osiedla, po środku osiedla znajduje się osiwedlowy sklepik FAB.
Ja idąc z rana na kacu po piwo do sklepu widziałem nadchodzącego z
przeciwległej strony Darka, a on z daleka krzyczał do mnie, "Góra z
górą się nie zejdą, a człowiek z człowiekiem zawsze!"... Któregoś razu,
krótko przed jego śmiercią, jak się już zaopatrzyliśmy na kaca w
browar, idąc razem na wysokości przyosiedlowego cmentarza, Darek nagle
mówi do mnie, "Jestem ciekaw, który z nas znajdzie się prędzej na tym
cmentarzu"... Mnie aż przeszyło, mówię przerażony, Darek, co ty
wygadujesz, miałem złe przeczucie.
Wygrał, ścigał się ze mną i wygrał. Miał zaledwie 42 lata jak umarł.
Darek miał wcześniej firmę transportową, fajnego mercedesa okularnika,
z którego się cieszył, odziedziczył po ojcu też dużą kamienicę we
Wrocławiu, sprzedał ją i wszystko szło na przelew. Pieniądze miał w
City Banku. Pamiętam, jak byliśmy tam raz wypłacić kasę, ja w ręku
trzymając flaszkę wódki piłem z gwinta w poczekalni, nic sobie nie
robiąć z monitoringu i pań obsługujących klientów i mnie i Darka
obserwujących, podszedłem do okienka i żartowałem, że czy one sobie
zdają z tego sprawę, że są niewolnikami u Żyda? A pani ta się uśmiała i
powiedziała, że tak, wie o tym, że jest niewolnikiem u Żyda i
jest wyrobnikiem u niego za grosze. Jeszcze z tydzień przed swoją
śmiercią Darek przyszedł do mnie i mówi, choć

Uuups, literówka, oczywiście miało być chodź...

boukun