27 września 1605 r. w bitwie pod Kircholmem wojska polsko-litewskie pod
dowództwem hetmana Jana Chodkiewicza rozgromiły trzykrotnie liczniejszą
armię szwedzką dowodzoną przez króla Szwecji Karola IX. Było to jedno z
najwspanialszych zwycięstw w historii I Rzeczypospolitej, w którym
decydującą rolę odegrały szarże polskiej husarii. (...)

Szwedzi swoje wojska rozlokowali na wzgórzu, w związku z czym bezpośredni
atak był niemożliwy do wykonania. Chodkiewicz przeprowadził więc pozorowany
odwrót, prowokując Szwedów do ataku, tak by opuścili dogodną pozycję i
rozluźnili zwarty szyk. Podstęp się udał - Karol IX rzucił do ataku pierwszą
linię swojej piechoty.

Wchodzący pod górę Szwedzi napotkali na silny ognień artylerii i piechoty,
po czym uderzyła na nich husaria i rajtarzy kurlandzcy. Rozbite oddziały
wroga rzuciły się do ucieczki, uniemożliwiając Karolowi IX przeprowadzenie
drugiego ataku ze względu na zablokowaną drogę natarcia.

Atakowana z wszystkich kierunków armia szwedzka wkrótce została całkowicie
okrążona przez siły polsko-litewskie. Po trzech godzinach walki wrogie
wojska zostały rozbite i rzuciły się do ucieczki w kierunku morza. Do
czekającej na nich na ryskiej redzie floty wojennej dotarło zaledwie
kilkuset jeźdźców.

Szwedzi stracili ponad 8 tys. żołnierzy, czyli ponad 70% swego stanu sprzed
bitwy, w tym kilku dowódców. Większość zginęła w trakcie ucieczki, ścigana
nie tylko przez siły Chodkiewicza, lecz także przez okolicznych chłopów.
Wojska Rzeczpospolitej utraciły jedynie około 100 zabitych, 200 zostało
rannych.

Więcej http://www.prawy.pl/historia/3886-408-rocznica-bitwy-pod-kircholmem

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.