http://sun.aei.polsl.pl/~ksim/tradycja/ordo.php

W czasach św. Atanazego, większość biskupów (historycy mówią o 80 %) stali
się arianami albo semiarianami. Biskupom tym udało się uzyskać zgodę papieża
Liberiusza, jak on sam pisze biskupom wschodnim w swoim liście Pro deifico:

"Skoro tylko wiedziałem, gdy to było według boskiego upodobania, że słusznie
potępiliście go ja od razu przyłączyłem się do waszego wyroku. Dlatego
odsuwając Atanazego od łączności (komunii) z nami wszystkimi, (...)
oświadczam, że jestem w pokoju z wami i ze wszystkimi biskupami
orientalnymi". To samo powtórzył w swoich listach Studens paci i Quia scio.

W takich okolicznościach, aby bronić wiary i wiernych, św. Atanazy był
(materialnie) nieposłuszny papieżowi, mało tego, przeciwstawił się on dwóm
synodom i większości biskupów, zachowując niezachwianie dogmat zdefiniowany
na soborze w Nicei.

Poza tym, święty Atanazy, z powodu stanu konieczności, ustanowił biskupów,
przekraczając przez to zwyczajne prawo jego jurysdykcji za każdym razem,
kiedy nie był w Egipcie, gdzie znajdowała się jego stolica patriarchalna,
ale na wygnaniu.

W swoim liście do Serapiona, biskupa Tunisu, podczas jego drugiego wygnania
(339 - 346 r.), pisał, że ustanowił 14 biskupów aby zastąpić ich
poprzedników, którzy umarli.

Prawdopodobnie św. Atanazy zrobił to samo (mianowicie konsekrował biskupów)
kiedy był ekskomunikowany, przeciw wyraźnej woli papieża; było to prawowite,
ponieważ akt ten był usprawiedliwiony przez stan i prawo koniecznośc.

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.