Św. Franciszek - Jan Bernardone - przyszedł na świat w 1182 r. w Asyżu w
środkowych Włoszech. Urodził się w bogatej rodzinie kupieckiej.  (...)

W roku 1205 uzyskał ostrogi rycerskie (został pasowany na rycerza) i udał
się na wojnę, prowadzoną między Fryderykiem II a papieżem. W tym czasie Bóg
wyraźniej zaczął działać w życiu Franciszka. W Spoletto miał sen, w którym
usłyszał wezwanie Boga.

Powrócił do Asyżu. Postanowił zamienić swoje bogate ubranie z żebrakiem i
sam zaczął prosić przechodzących o jałmużnę. To doświadczenie nie pozwoliło
mu już dłużej trwać w zgiełku miasta. Oddał się modlitwie i pokucie.

24 lutego 1208 r. podczas czytania Ewangelii o rozesłaniu uczniów, uderzyły
go słowa: "Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani
laski" (Mt 10, 10).

Odnalazł swoją drogę życia. Zrozumiał, że chodziło o budowę trudniejszą -
odnowę Kościoła targanego wewnętrznymi niepokojami i herezjami. (...)

Franciszek aprobował świat i stworzenie, obdarzony był niewiarygodnym
osobistym wdziękiem. Dzięki niemu świat ujrzał ludzi z kart Ewangelii:
prostych, odważnych i pogodnych. Wywarł olbrzymi wpływ na życie duchowe i
artystyczne średniowiecza. Trudy apostolstwa, surowa pokuta, długie noce
czuwania na modlitwie wyczerpały siły Franciszka.

Zachorował na oczy, próby leczenia nie przynosiły skutku. Zmarł 3
października 1226 r. o zachodzie słońca w kościele Matki Bożej Anielskiej w
Asyżu.

Kiedy umierał, kazał zwlec z siebie odzienie i położyć na ziemi.
Rozkrzyżował przebite stygmatami ręce. Odszedł z psalmem 141 na ustach,
wcześniej wysłuchawszy Męki Pańskiej wg św. Jana. Miał 45 lat. W dwa lata
później uroczyście kanonizował go Grzegorz IX.

Więcej http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/10-04.php3

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.