Jan urodził się 24 czerwca 1390 r. w Kętach (ok. 30 km od Oświęcimia). Do
naszych czasów przetrwało ok. 60 dokumentów z jego autografem, stąd wiemy,
że podpisywał się najczęściej po łacinie jako Jan z Kęt (Johannes de Kanti,
Johannes de Kanty, Johannes Kanti i Joannes Canthy).  (...)

Był człowiekiem żywej wiary i głębokiej pobożności. Słynął z wielkiego
miłosierdzia. Nie mogąc zaradzić nędzy, wyzbył się nawet własnego odzienia i
obuwia. Wielokrotne dzielił się posiłkiem z biednymi.

Legenda mówi, że zdarzało się, iż wiktuały dane potrzebującemu bliźniemu w
cudowny sposób odnawiały się na talerzu Jana. Będąc rektorem Akademii,
zapoczątkował tradycję odkładania ze stołu profesorów części pożywienia
codziennie dla jednego biednego.

Dbał także o ubogich studentów, których wspomagał z własnych, skromnych
zasobów. Przez całe życie nie zaniechał działalności duszpasterskiej. Wiemy,
że krzewił kult eucharystyczny i zachęcał do częstego przyjmowania Komunii
świętej, a wiele czasu poświęcał pracy w konfesjonale.

Pomimo bardzo pracowitego i pokutnego życia, jakie Jan prowadził, dożył 83
lat. Zmarł w Krakowie 24 grudnia 1473 r.

Istniało tak powszechne przekonanie o jego świętości, że od razu pochowano
go w kościele św. Anny pod amboną. W 1621 r. synod biskupów w Piotrkowie
wniósł prośbę do Stolicy Apostolskiej o rozpoczęcie procesu kanonicznego.

Prace przygotowawcze rozpoczęto w roku 1628. W roku 1625 napisano życiorys
Jana. Dla kanonizacji przygotowano jeszcze jeden żywot, według schematu
przysłanego kwestionariusza.

Beatyfikacja nastąpiła 27 września 1680 r. Dokonał jej papież bł. Innocenty
XI. Kanonizacji - łącznie ze św. Józefem Kalasantym - dokonał Klemens XIII
16 lipca 1767 r.

Kult św. Jana Kantego jest do dnia dzisiejszego żywy. Jest on bowiem czczony
przede wszystkim jako patron uczącej się i studiującej młodzieży. Poświęcił
jej przecież prawie całe swoje życie, aż 55 lat profesury.

Jest także patronem Polski, archidiecezji krakowskiej i Krakowa; profesorów,
szkół katolickich i "Caritasu".

Więcej http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/10-20.php3

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.