Kazimierz urodził się 3 października 1458 r. w Krakowie na Wawelu. Był
drugim z kolei spośród sześciu synów Kazimierza Jagiellończyka. [...]

Podczas dwuletniego pobytu ojca na Litwie Kazimierz jako namiestnik rządził
w Koronie. Obowiązki państwowe umiał pogodzić z bogatym życiem duchowym.
Wezwany przez ojca w 1483 r. do Wilna, umarł w drodze z powodu trapiącej go
gruźlicy.

Na wieść o pogorszeniu się zdrowia Kazimierza, król przybył do Grodna.
Właśnie tam, "opowiedziawszy dzień śmierci swej tym, którzy mu w niemocy
służyli [...], ducha Panu Bogu poleciwszy wypuścił 4 dnia marca R.P. 1484,
lat mając 26" - napisał ks. Piotr Skarga.

Pochowano go w katedrze wileńskiej, w kaplicy Najświętszej Maryi Panny,
która od tej pory stała się miejscem pielgrzymek.

W 1518 król Zygmunt I Stary, rodzony brat Kazimierza, wysłał przez prymasa
do Rzymu prośbę o kanonizację królewicza. Leon X na początku 1520 r. wysłał
w tej sprawie do Polski swojego legata.

Ten, ujęty kultem, jaki tu zastał, sam ułożył ku czci Kazimierza łaciński
hymn i napisał jego żywot. Na podstawie zeznań legata Leon X w 1521 r. wydał
bullę kanonizacyjną i wręczył ją przebywającemu wówczas w Rzymie biskupowi
płockiemu, Erazmowi Ciołkowi.

Ten jednak zmarł jeszcze we Włoszech i wszystkie jego dokumenty w 1522 r.
zaginęły. Król Zygmunt III wznowił więc starania, uwieńczone nową bullą
wydaną przez Klemensa VIII 7 listopada 1602 r. w oparciu o poprzedni
dokument Leona X, którego kopia zachowała się w watykańskim archiwum. [...]

Uroczystości kanonizacyjne odbyły się w 1604 r. w katedrze wileńskiej. W
1636 r. przeniesiono uroczyście relikwie Kazimierza do nowej kaplicy,
ufundowanej przez Zygmunta III i Władysława IV. W 1953 r. przeniesiono je z
katedry wileńskiej do kościoła świętych Piotra i Pawła.

Św. Kazimierz jest jednym z najbardziej popularnych polskich świętych. Jest
także głównym patronem Litwy. W diecezji wileńskiej do dziś zachował się
zwyczaj, że w dniu św. Kazimierza sprzedaje się obwarzanki, pierniki i
palmy; niegdyś sprzedawano także lecznicze zioła.

Więcej http://brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/03-04.php3

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.