Skromny, ascetyczny, budził podziw swą wiedzą. Jego prace polemizujące z
protestantami spowodowały powstanie katedr "antybellarminowskich".

W roku 1594 został wybrany na przełożonego prowincji neapolitańskiej.
Rządził nią jednak tylko trzy lata (1594-1597), bowiem papież Klemens VIII
wezwał go do Rzymu na swojego doradcę i na egzaminatora biskupów.

Papież zlecił mu tak wiele zajęć, że kurialiści byli zdziwieni, jak może im
podołać. Był tytanem pracy. Zasłużył sobie na żartobliwy przydomek "tragarza
kurii rzymskiej".

W tym samym czasie, w roku 1597, wydał Katechizm, który niebawem ukazał się
w 56 językach i doczekał się ponad 400 wydań drukiem.
http://www.ultramontes.pl/Katechizm_Bellarmina.htm

 W nagrodę za tak wielkie zasługi dla Kościoła papież Klemens VIII w roku
1599 mianował Bellarmina kardynałem. Robert zrobił wówczas następujące
postanowienia: nie gromadzić majątku, nie wspierać krewnych, ale ubogich,
być zawsze zakonnikiem.

Pozostał tym założeniom wierny do śmierci. Dlatego też nie przyjął wysokiej
pensji, ofiarowanej mu przez króla Hiszpanii, Filipa III. Bellarmin umiał
przeciwstawić się nawet papieżowi, gdy widział, że tego wymaga chwała Boża.

Napisał rozprawkę O głównym obowiązku papieża, w której wylicza 7 źródeł
nadużyć. Ta prostolinijność nie wszystkim się podobała. Dlatego
zaproponowano Bellarminowi biskupstwo w Kapui, co było rodzajem zesłania.
Robert chętnie przyjął propozycję i w 1602 roku objął diecezję po przyjęciu
sakry biskupiej.

Jako biskup Kapui Bellarmin okazał nie tylko gorliwość duszpasterza, ale
także niezwykły talent administratora. Za program obrał sobie pracę nad
klerem, opiekę nad ubogimi i troskę o liturgię.

W ciągu trzech lat odbył trzy razy wizytacje całej diecezji i zwołał trzy
synody. Głosił kazania we wszystkie niedziele i święta. Swojemu
duchowieństwu starał się być wzorem także jako sługa Boży.

Ulubioną jego lekturą były żywoty świętych biskupów, z których pragnął
czerpać wzory. W tym też czasie wydał drukiem Wyjaśnienie symbolu dla
proboszczów, by mogli mieć materiał do swoich kazań.

Więcej http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/09-17a.php3

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.