...ci sami ludzie ktorzy oczerniaja Kuklinskiego sa wielbicielami sowieckiego patrioty, Jaruzelskiego.

*Nienawisc do pulk. Kuklinskiego i milosc do Jaruzelskiego, to papierki
lakmusowe, pokazujace z kim mamy do czynienia w polskiej sieci.


*Do chwili obecnej, w dyskusji o pułkowniku Kuklińskim obowiązują zasady
ustalone przez esbeckich propagandystów w roku 1987, a następnie spożytkowane
w wystąpieniach Jerzego Urbana. To w dokumentach, których fragmenty wcześniej zacytowałem można znaleźć
określenia, jakimi dziś całe rzesze mniej lub bardziej świadomych oszczerców
opisują postać pułkownika. „Zdrajca”, „agent i szpieg CIA”, „megaloman”,
„prowokator”, „rzekomy ideowiec i zbawca Polski”, człowiek który „opluwa i
szkaluje „Solidarność” – to tylko niektóre z epitetów, zaproponowanych
Urbanowi przez SB.

Również z esbeckiej „Koncepcji zdyskontowania publikacji R. Kuklińskiego w
czasie konferencji prasowej”pochodzą wskazówki sugerujące, w jaki sposób
przedstawiać działalność pułkownika. Zaleca się w nich, by „nie polemizować ze
szczegółowymi informacjami zawartymi w materiale”,ponieważ z „agentem obcego
państwa pozbawionym praw obywatelskich. nie uchodzi dyskutować nie tylko
przedstawicielowi rządu, ale nawet prawemu obywatelowi naszego
państwa”.Postuluje się również, by „brać pod uwagę ewentualne międzynarodowe
reperkusje”.

Gdyby ktoś zadał sobie trud dokonania analizy publikacji Adama Michnika na
temat Kuklińskiego, bez trudu dostrzegłby, jak redaktor „Gazety Wyborczej”
korzysta ze wskazówek peerelowskiej propagandy, by zdyskredytować postać
pułkownika. Ponieważ celem tego tekstu nie jest propagowanie prymitywnych
paszkwili, ograniczę się do wskazania jednej tylko publikacji z maja 1998
roku, w której można wskazać liczne przykłady zastosowania urbanowskiej retoryki. Przytoczenie tych sofizmatów było konieczne, ponieważ są one reprezentatywne
dla poglądów ludzi, uznających Kuklińskiego za postać „kontrowersyjną”.
Zwykle, osoby te nie posiadają żadnej wiedzy o faktycznej działalności
pułkownika, a ich znajomość najnowszej historii opiera się wyłącznie na
przekazie medialnym. Cała ich argumentacja sprowadza się zatem do stosowania
kilku stereotypów pojęciowych, wspartych na zasadach, jakie powyżej wskazałem.
Podobnie więc, jak kłamstwa Urbana, tak sofizmaty Michnika znajdują podatny
grunt wśród tej grupy odbiorców i mogą być bezkarnie powielane od ponad 20 lat.

Jak w każdym przypadku, – tak i w tym – fakty demaskują prawdziwy charakter
oszczerstw.*

http://cogito.salon24.pl/146820,skazany-przez-iii-rp-rzecz-o-pulkowniku-2

--

up


--