Ordynacka, Smolna, Agora-Gottwald, obóz Pawlaka - to nazwy, które w III RP
znaczą więcej niż przynależność do partii politycznej. To te nieformalne de
facto towarzystwa, pozostające poza demokratyczną kontrolą, decydowały, kto
zrobi karierę w biznesie i - do niedawna - w polityce.

O takim „towarzystwie” mówili Rywin z Michnikiem, gdy padła słynna propozycja
łapówkarska - 17,5 min dol., którą poprzez Rywina składała Agorze „grupa
trzymająca władzę”. Wymieniali ludzi z „towarzystwa" skupionego wokół
„Smolnej" (Lech Nikolski, Aleksandra Jakubowska), ale i „Ordynackiej" (Robert
Kwiatkowski). Oba „towarzystwa" w walce o telewizję i Wydawnictwa Szkolne i
Pedagogiczne zwarły wówczas szyki z towarzystwem Agora-Gottwald. Bo oprócz
grupy Agora, istnieje „towarzystwo" Agory, dawnych licealistów „Gottwalda”.

Koledzy z Gottwalda

Korzenie tego „towarzystwa" nie wywodzą się z okresu Solidarności, więzy
między jego nieformalnymi członkami zawiązano jeszcze w czasach szkoły
średniej, w większości w latach 60. i 70., w liceum im. Klementa Gottwalda
(czeskiego komunisty) przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie (dziś nosi ono imię
Staszica).

Utworzono je w 1951 r. Było to jedyne wówczas liceum w Warszawie, gdzie nie
było religii. Chodziły do niego przeważnie dzieci stalinowskich aparatczyków,
prokuratorów wojskowych, oficerów politycznych, zamieszkujących pobliskie
wojskowe bloki w rejonie ulic Nowowiejska, Piękna, Filtrowa. Najważniejsza była niespotykana w zwykłych polskich szkołach specyficzna
jednolitość społeczno-materialno-światopoglądowa środowiska uczniowskiego:
większość dzieci była z domów komunistycznych, często związanych rodzinnie lub
środowiskowo z komunistycznym establishmentem. Dzieci te nie chodziły do kościoła, a ich status społeczno-materialny był
stosunkowo wysoki.

W Gottwaldzie powstał Klub Poszukiwania Sprzeczności. Należeli do niego m.in.
Adam Michnik, Helena Łuczywo, Jan Litynski, Jan Tomasz Gross (autor znanej
książki „Sąsiedzi"), Seweryn Blumsztajn, Józef Zieleniec (późniejszy minister
spraw zagranicznych Czech w latach 90. w rządzie Vaclava Klausa) czy Józef
Blass, późniejszy prezes funduszu emerytalnego w USA.

Klub Poszukiwaczy Sprzeczności - nieformalny klub dyskusyjny członków ZMS,
został założony w 1962 r. przez Adama Michnika. Część bywalców znała się
jeszcze z okresu, kiedy należeli do kręgu drużyn walterowskich (tzw. czerwone
harcerstwo), któremu patronował Jacek Kuroń.

„Walterowcy" to potoczna nazwa powstałej w 1955 r. organizacji młodzieżowej,
nazwanej od nazwiska Karola Swierczewskiego Hufcem Walterowskim. Miała ona na
celu stworzenie w Polsce drużyn na wzór radziecki.

Młodzież wychowywana w tych hufcach została odcięta od tradycji przedwojennego
skautingu.

Drużyny walterowskie byty używane m.in. podczas akcji tzw. rozkułaczania
zamożniejszych chłopów. Do Gottwalda chodziły tak znane osoby jak prof. Michał
Kleiber (były minister nauki i informatyzacji), Wanda Rapaczyński (wówczas
Gruber), prezes Agory, Jerzy Woźnicki (były rektor Politechniki Warszawskiej),
Józef Wajncier (dziś Wancer) - obecny prezes zarządu BPH PBK, który, podobnie
jak wielu gottwaldowców, wyjechał z Polski w 1968 r., Marek Borowski, Karol
Modzelewski, Allan Starski - scenograf, zdobywca Oscara. Niektórzy z
wychowanków liceum działali potem w środowisku KOR i Solidarności. Dziś część z nich skupia się wokół Agory.

Niedawno gazeta „Puls Biznesu" opisała podejrzane transakcje absolwenta
Gottwalda, Józefa Blassa. Blass był konsultantem, któremu amerykański GTech za
zdobyty w 2001 r. wart blisko 300 min dol. kontrakt z Totalizatorem Sportowym
zapłacił 20 min dol. „Puls Biznesu" ujawnił, że w stanie Teksas prowadzone
jest śledztwo w sprawie dziwnych umów konsultingowych, podpisywanych na
świecie przez GTech, lidera na rynku systemów informatycznych dla branży
hazardowej.

Największą umowę podpisano z Józefem Blassem, bliskim znajomym Wiktora
Markowicza, założycielem i byłym prezesem GTechu (obaj są matematykami,
wyjechali z Polski w latach 60.). Umowa dotyczy doradztwa przy zdobyciu przez GTech dziesięcioletniego kontraktu
na obsługę online sieci lottomatów państwowego Totalizatora Sportowego".

Amerykanie sprawdzają, za co Gtech zapłacił Blassowi 20 min dol. Kluczową
informacją może okazać się dotarcie do dwóch ludzi, których Blass zatrudnił w
naszym kraju do, jak to określił, „monitorowania polskiego rządu".

Blass zna się dobrze z polskimi politykami zarówno z lewicy, jak i prawicy, w
tym m.in. z Aleksandrem Kwaśniewskim (w 1999 r. Kwaśniewski wręczył mu Krzyż
Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski). ...

Kleiber to kolega z klasy Blassa w XIV Liceum im. Klementa Gottwalda. Jak
ustalił „PB", Kleiber i Blass działają w spółce Bunge Mathematical Institute
(BMI), polskiej placówce naukowej założonej w marcu 2006 r. przez Bunge,
największego na świecie producenta tłuszczów roślinnych - choć Kleiber
zaprzecza, że łączą ich jakieś interesy. W Polsce Bunge jest większościowym akcjonariuszem Kruszwicy, ma też 50 proc.
udziatów w Ewico (dawnej Karnie Foods). Wkrótce dzięki fuzji z kontrolowanymi
przez Jerzego Staraka (też absolwenta Gottwalda) Olvitem i Olvitem-Prokońcem
utworzy największą w Polsce firmę produkującą tłuszcze roślinne z przychodami
ponad l,5 mld zł.

Prezesem spółki jest Michał Kleiber, a szefem rady nadzorczej Józef Blass. Jak
pisze „PB" na stronie intemetowej, brat Józefa Blassa, Piotr (wyjechał z
Polski w 1968 r., dziś wykłada w USA matematykę), były niezależny kandydat na
gubernatora Florydy, wymienia Michała Kleibera w gronie kilkunastu
najbliższych „przyjaciół i współpracowników" rodziny Blassów, obok m.in. Jana
Lityńskiego i Marka Borowskiego.

Ordynacka - reaktywacja

Najgłośniej w ostatnich latach było o Stowarzyszeniu Ruchu Studenckiego
Ordynacka. Zostało ono zarejestrowane w 2001 r. Liczy 5 tys. członków, w
większości byłych działaczy Zrzeszenia Studentów Polskich.

Członkami Ordynackiej są m.in. były prezes TYP Robert Kwiatkowski, Krzysztof
Szamałek - były minister ochrony środowiska, Ryszard Kalisz czy Józef Oleksy.
Legitymacja nr l należy do Aleksandra Kwaśniewskiego.

Stowarzyszenie, jak obliczył jego przewodniczący Włodzimierz Czarzasty,
wystawiło w ostatnich wyborach samorządowych ponad 300 kandydatów. Ludzie Ordynackiej kandydowali również na prezydentów miast: Michał Zaleski -
wygrał w Toruniu, Tadeusz Jędrzejczak, już po raz drugi - w Gorzowie Wlkp.,
Marek Szczerbowski – przegrał w Katowicach. Stowarzyszenie poparto też kilku kandydatów z PSL i PO.

Ordynacka powołała kilkunastu rzeczników, stanowiących rodzaj gabinetu cieni.
Za sprawy związane z obroną narodową odpowiada Andrzej Karkoszka, za sprawy
wsi - Andrzej Śmietanko, za gospodarkę - Leszek Juchniewicz i Marek Gaj, za
sprawy zagraniczne i europejskie - Sergiusz Najar, za kulturę - Jan Wołek, za
media elektroniczne - Robert Kwiatkowski, za politykę regionalną - Jan
Rymarczyk, za ochronę środowiska - Krzysztof Szamałek, za służbę zdrowia -
Wojciech Pawtowski.

Niedługo ma rozpocząć działalność Rada Senatorów Stowarzyszenia, której
przewodniczy były premier Józef Oleksy.

Do Rady należą min. Aleksander Kwaśniewski, Marek Belka, Włodzimierz
Cimoszewicz, Stanisław Ciosek, Wiesław Kaczmarek, Grzegorz Kołodko, Krystyna
Łybacka, Jacek Piechota, Marek Siwiec i Danuta Waniek. To najbardziej znani
członkowie Ordynackiej. Wszystkich łączy zdawałoby się drobny szczegół -
działalność w latach studenckich w ZSP lub SZSP.

Ludzie z Ordynackiej trzymają się razem i udało im się, jak żadnej innej
grupie studenckiej, zajmować wiele kluczowych stanowisk w państwie, biznesie,
mediach. W otoczeniu byłego prezydenta było 12 osób z Ordynackiej, m.in. Marek
Siwieć, Włodzimierz Cimoszewicz, Grzegorz Kołodko, Wiesław Kaczmarek, Danuta
Hubner, Marek Belka, Jacek Piechota; w Sejmie i agencjach rządowych 13, m.in.
Ryszard Kalisz, Józef Oleksy, Zbigniew Siemiątkowski.

.....calosc pod linkiem:




http://czaswarszawski.pl/artykul.php?id_a=1104&id=127

--