Ten pozorny paradoks żydowskiego życia politycznego, tę ścisłą współpracę finansjery z ruchami wywrotowymi możemy wyraźnie obserwować na tle rewolucji bolszewickiej w Rosji. Po prostu finansjera żydowska dała pieniądze na rewolucję.
(...)Po zdetronizowaniu Romanowych, Schiff wysłał do ministra spraw zagranicznych, Milukowa, następującą depeszę w dn. 19 marca 1917 r.:
"Niech pan pozwoli, że jako nieprzejednany wróg tyrańskiej autokracji prześla­dującej bezlitośnie mych współwyznawców, złożę powinszowania za pańskim pośred­nictwem ludowi rosyjskiemu z powodu czynu, którego dokonał tak wspaniale i życze­nia pańskim kolegom z nowego rządu oraz panu, byście mieli pełne powodzenie w tym wielkim zadaniu, któregoście się podjęli z takim patriotyzmem.
Niech Bóg was błogosławi"(*940).

Jakub Schiff pochodził z Frankfurtu nad Menem.
Córka jego wyszła za Feliksa Warburga,
szwagierka - za Pawła Warburga.
Trzeci brat, Max Warburg, pozostał w Niemczech w Hamburgu, jako szef banku "Max Warburg et Comp." oraz główny akcjonariusz Hamburg-Amerika-Linie oraz niemieckiego Loyda.
Równocześnie Max Warburg wraz z oboma swymi amerykańskimi braćmi stał na czele domu bankowego "Kuhn, Loeb et Comp.".
Otóż we wrześniu 1917 r., wkrótce po przysłaniu do Rosji przez władze wojskowe niemieckie Lenina i Trockiego, rząd amerykański znalazł się w posiadaniu następującej depeszy:

"Sztokholm, 21 września 1917 r.
P. Rafael Scholak, Haparanda.
Drogi towarzyszu! Dyrekcja banku M. Warburg zawiadamia, zgodnie z depeszą dyrekcji syndykatu westfalsko-reńskiego, że rachunek bieżący został otwarty na przed­sięwzięcie towarzysza Trockiego.
J. Furstenberg"

Depeszę tę zamieszczono w oficjalnym wydawnictwie amerykańskim: The German-bolchevic conspiration - issued by the Committee of Public Information. Wash­ington 27 X 1918(*941).
W r. 1919 znowu tajny wywiad amerykański uzyskał dane o roli finansjery żydow­skiej w przewrocie bolszewickim i przesłał informacje wszystkim rządom koalicji; dostarczona rządowi francuskiemu nota została w r. 1920 opublikowana w dodatku do "La vieille France" z uwagą:
"Wszystkie rządy Ententy znały ten memoriał, złożony na podstawie danych tajnego wywiadu amerykańskiego i dostarczonych w swoim czasie wysokiemu komisarzowi francuskiemu i wszystkim jego kolegom.
Oto wyjątki z tego memoriału:

"I - W lutym 1916 r. dowiedziano się pierwszy raz, że w Rosji podżega się do rewolucji.
Odkryto, że następujące osoby i domy bankowe były zaangażowane w tym dziele zniszczenia:
1. Jakub Schiff-żyd

2. Kuhn, Loeb et Comp. - dom żydowski
Dyrekcja: Jakub Schiff- żyd
Feliks Warburg - żyd
Otto Kahn - żyd
Mortimer Schiff- żyd
Serome H. Hanauer - żyd

3. Guggenheim - żyd

4. Maks Breitung - żyd

Nie ma więc wątpliwości, że rewolucja rosyjska, która wybuchła w rok po uzyskaniu tej informacji, była propagowana i przygotowana przez wpływy wybitnie żydowskie.
Istotnie, Jakub Schiff w kwietniu 1917 r. złożył oświadczenie publiczne, że re­wolucja powiodła się dzięki jego finansowemu poparciu.

II - w kwietniu 1917 r. Jakub Schiff począł zaopatrywać Trockiego (żyd), aby zrobił w Rosji rewolucję społeczną; nowojorska gazeta "Forward", pismo codzienne bolszewickie, dała również składkę na ten sam cel.
Ze Sztokholmu żyd Maks Warburg zaopatrywał również Trockiego i towarzyszy; byli oni także zaopatrywani przez syndykat westfalsko-reński, znaczne przedsiębior­stwo żydowskie oraz przez innego żyda, Olefa Aschberga z Nye Banken w Sztok­holmie, którego córka wyszła za Trockiego.
W ten sposób nawiązane zostały stosunki między multimilionerami żydowskimi a żydowskimi proletariuszami.

III - W październiku 1917 r. miała miejsce w Rosji rewolucja społeczna, dzięki której tzw. organizacje sowietów wzięły w ręce kierownictwo ludem rosyjskim. W tych sowietach zauważono następujące jednostki... (następuje wyliczenie Lenina i 29 żydów, jako komisarzy ludowych - przyp. autora).

IV - w tym samym czasie żyd, Paweł Warburg, był - jak się okazało - w tak ścisłych stosunkach z bolszewikami, że nie został obrany ponownie do Federal Reserve Board (Zarząd Amerykańskiej Rezerwy Związkowej Finansowej - przyp. autora).

V - Jeżeli zanotujemy fakt, że firma żydowska Kuhn, Loeb et Comp. jest w sto­sunkach z syndykatem westfalsko-reńskim, niemiecką firmą żydowską oraz z braćmi Lazare, bankiem żydowskim w Paryżu, wreszcie z domem bankowym Guenzburga, domem żydowskim w Piotrogrodzie, Tokio i Paryżu, jeżeli zauważymy, że wymie­nione przedsiębiorstwa żydowskie są w ścisłych stosunkach z domem żydowskim Speyer et Comp. w Londynie, Nowym Jorku i Frankfurcie nad Menem, a także z Nye Banken, przedsiębiorstwem żydowsko-bolszewickiem w Sztokholmie, stanie się jasne, że sam ruch bolszewicki jest w pewnym znaczeniu wyrazem ruchu ogólno-żydowskiego i to pewne domy bankowe żydowskie są zainteresowane w organizacji tego ruchu"(*942)

Należy przypomnieć, że Schiff, jak i Warburgowie, odgrywali kierowniczą rolę w Komitecie Żydów Amerykańskich (American Jewish Committee) i że Schiff podpi­sywał depeszę do Wilsona, zastrzegającą się przeciw oddaniu Polsce Śląska bez plebiscytu.
W rewolucji rosyjskiej wybitną rolę odegrały także organizacje syjonistyczne.
"Organizacje syjonistyczne podtrzymały zdolność żydostwa rosyjskiego do walki z caratem i przechowały ją, jakby w spichlerzu, na późniejsze czasy.
W walkę przeciw reakcji carskiej syjonizm wniósł nie tylko polityczną samowiedzę partyjną, lecz także ducha narodowego buntu.
W ten sposób syjonizm stał się najmocniejszym rezerwuarem nieubłaganej żydowskiej nienawiści ludowej do rosyjskiego caratu"(*943)
Żydostwo powitało przewrót bolszewicki w Rosji wybuchem radosnego szału.

W świeżej pamięci dzisiejszego pokolenia są próby żydowskie przeniesienia rewolucji na zachód,
rządy bolszewickie Beli Kuhna na Węgrzech,
Kurta Eisnera w Bawarii,
agitacji Róży Luksemburg i Karola Liebknechta w Niemczech,
zachowanie się żydów podczas wojny polsko-bolszewickiej,
działalność Kominternu w całym świecie i udział żydów w partiach komunistycznych.

W Polsce za agitację komunistyczną zostali ska­zani:
brat b. senatora żydowskiego, Adolfa Truskera (*944)
syn posła Icchoka Gruenbauma(*945),
przedtem syn radnego Toeplitza, a bratanek słynnego bankiera włoskiego itd.

Gdy po wycofaniu się Niemców bolszewicy zawładnęli Wilnem, żydzi powitali ich jak zbawców.
Znany w polskich kołach naukowych dr Majer Bałaban tak opisuje te chwile w artykule "Wilno podczas wojny":
"Już gotowali się Litwini i Polacy do zajęcia Wilna, gdy wielka rewolucja w Rosji rozbiła ścianę od wschodu i poprzez świeże rysy przesłała zbolałej Jerozolimie litew­skiej promień nadziei"(*946.)

Promień nadziei zawiódł o tyle, że nie udało się zalanie Europy rewolucją.
Znisz­czono tylko Rosję przy poparciu żydowskiej finansjery.

Popełnienie tej zbrodni przez kierownictwo całego żydostwa, współudział czynny wszystkich niemal żydów, bez różnicy ugrupowań, w tym potwornym zamachu na wielki chrześcijański naród i w pró­bach przeszczepienia orgii rewolucyjnej na inne państwa Europy, był tak oczywisty, że żydów zachodnich ogarnął lęk.
 "Nie tylko względy narodowe, lecz ta olbrzymia rola, która przypada w naszych czasach żydowskim wodzom ruchu społeczno-rewolucyjnego, tłumaczy u wielu ży­dów, przewidujących już reakcję na te zjawiska, tę myśl, że samoograniczenie się i neutralność byłaby dla ich własnego dobra czymś lepszym...
Współudział żydów ujawnia się obecnie w tym, że te wstrząśnięcia, te fale anarchii, podążają w ściśle określonym kierunku.
Bunt przeciw nieustannemu niszczeniu wartości i przeciw prze­lewowi krwi, na co skazuje ludy ustrój kapitalistyczny, dążenie do pozbawienia społecz­ności ludzi wolnych i równych klas, do różnicowania jedynie na podstawie dostarczonej pracy, kwalifikacji i cnoty, dążenie do przekształcenia prawa własności ziemskiej w proste prawo do zarządu ziemią, dążenie do usunięcia prawa dziedziczenia i do­chodów bez pracy, do zniszczenia militaryzmu, granic celnych i państwowych; wszyst­kie te impulsy, miotające i wstrząsające naszą dzisiejszością, są dostateczną przyczyną, aby w czasie, w którym i tak ubóstwiono władzę, w którym znaczenie mieli tylko prorocy siły i walki, niektórzy idealiści nie cofnęli się przed środkami terroru, żeby w końcu uwolnić ludzkość od tego, dotąd niezwyciężonego wroga, liczącego kilka tysiącleci"(*947).

Mieści się w tym wywodzie jawne przyznanie, że cele rewolucji narzucone zostały przez kierowników żydowskich.
Wielkość przyświecających im celów ma rozgrzeszyć milionowe mordy dokonane w Rosji i poza nią.
(...)"żydzi w organizacji bolszewickiej są zastąpieni nader licznie, liczniej, aniżeli w jakiejkolwiek innej partii rewolucyjnej"(*948).
(...)"Faktu samego żaden człowiek dobrze poinformowany zaprzeczyć nie może.
Kto­kolwiek bawił w Rosji w okresie pełnego rozwoju bolszewizmu, potwierdzi, że nie tylko w zwierzchnich komitetach bolszewickich, lecz też we wszystkich urzędach oraz w "czekach" osoby pochodzenia żydowskiego napotyka się w nader znacznej ilości"(*949).

Przypisy
(*940) Cytuje A. Nieczwołodow, L'EmpereurNicolas II et les juifs, str. 72.
(*941) Cytuje A. Nieczwołodow, L'Empereur Nicolas II et les juifs, str. 99.
(*942) Cytuje A. Nieczwołodow, L'EmpereurNicolas II et lesjuifs, str. 102.
(*943) S. Bernstein, Der Zionismus, str. 44.
(*944) Patrz "Moment" z dn. 9 października 1929 r., nr 236.
(*945) Patrz "Hajnt" z dn. 30 marca 1930 r., nr 76.
(*946)) "Nasz Przegląd" z dn. 10 maja 1923 r.
(*947) Ignaz Zollschan, Revision des juedischen Nationalismus, str. 90.
(*948) Alfred Nossig, Bolszewizm a żydostwo, str. 6.
(*949) Alfred Nossig, loc. cit., str. 7.
Henryk Rolicki, "Zmierzch Izraela",
źródło http://www.fronda.pl/blogi/czytanki-dawne-i-nie-tylko/finansjera-zydowska-a-bolszewizm,18173.html