W wieku siedemnastu lat zostałam zatrudniona jako reporterka w jednej z
florenckich gazet.
A w wieku lat dziewiętnastu zostałam natychmiastowo zwolniona, ponieważ nie
zgodziłam się być maszyną do pisania.
Kazali mi napisać nieprawdziwy artykuł na temat wiecu sławnego przywódcy, do
którego czułam głęboki wstręt (przywódcy Włoskiej Partii Komunistycznej
Palmiro Togliatti).
Artykuł, którego nawiasem mówiąc miałam nie podpisywać.
Powiedziałam więc, że nie będę pisać kłamstw, a dyrektor naczelny (...)
wrzasnął, że dziennikarz jest maszyną do pisania i że ma obowiązek pisać to,
za co mu płacą.
Powiedział:
"Nie pluje się na talerz, z którego się je".
Płonąc z oburzenia, odpowiedziałam, że może sobie taki talerz zatrzymać dla
siebie(...)
(Oriana Fallaci, Wściekłość i duma, s.45-46, pisała w 2001 - 2002).

Wiele w tej książce Oriana Fallaci powiedziała przeciwko Włochom.
Ale wszystko co powiedziałam przeciwko Włochom, tyczy was, którzy jesteście
ulepieni z tej samej gliny. (s.179)

Wystarczy poobserwować Klub Finansowy, który dumnie nazywa siebie Unią
Europejską.
Klub, który służy tylko narzucaniu retorycznego nonsensu zwanego Wspólną
Walutą, konkurowaniu, czy raczej udawaniu konkurowania z Ameryką, płaceniu
bajecznych i niezasłużonych pensji (bez podatku) członkom swego nieudolnego
i bezużytecznego Parlamentu.
Dobrobyt jest zdobyczą cywilizacji, a nie pretekstem życia na cudzy koszt
(s.173).
Polityczna poprawność to moda czy oszukańcza parodia, która w imię
Humanitaryzmu (sic) wychwala najezdzców,  a zniesławia obrońców, odpuszcza
przestępcom, a potępia ofiary (...).
Oriana Fallaci do końca pozostała Florentynką, tam się urodziła i tam
umarła.
Nigdy nie zgodziła się przyjąć amerykańskiego obywatelstwa, pomimo tego że
mieszkała w USA.

źródło
http://prawocodzien.blogspot.com/2016/01/florentynka-w-wieku-siedemnastu-lat.html